သမုနေမကောင်းဖြစ်နေတာကို ခေတ်သွေးမသိပါဘူး။ ခေတ်သွေးက သမုဆီပုံမှန်တိုင်းလာနေကြဖြစ်တာကြောင့်အခုလဲပုံမှန်တိုင်းသမုဘေးကိုရောက်လာသည်။
"သွေး...."
သမုက လေသံရှည်ဖြစ် ခေါ်လိုက်သည်။သမုရဲ့အသံကဆွဲငင်မှုအပြည့်ပါလျက်နားထောင်ကောင်းသည်။
"ဘာလဲ...နေမကောင်းပြန်ဘူးလား!"
ခေတ်သွေး ပုခုံးလေးကို မှီကာ ကပ်ချွဲနေတဲ့ သမုရဲ့ နှဖူးပြင်လေးကို လက်နဲ့စမ်းပြီးမေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
"မကောင်းဘူး ခေါင်းကိုက်နေတယ် အချစ်အာဘွားပေး..."
"ဟင်..."
ပြွတ်စ်~~~
သမုက ခေတ်သွေးရဲ့ပါးပြင်လေးကို အနမ်းဖွဖွလေးပေးလိုက်တော့ ခေတ်သွေးရဲ့ခပ်ရဲရဲပါးပြင်လေးက နီရဲတက်လာသည်။
ခေတ်သွေးရဲ့ ရှက်သွားတဲ့မျက်နှာလေးကို သမုကြည်မိသည်။
အဟက် $ရမ်းလှတယ် အဲ့လောက်လှတာ ယောက်ျားလေးမဖြစ်သင့်ဘူး။
"အဟက်..."
"ဘာရီတာလဲ..."
"မင်းသာ မိန်းကလေးဆိုရင် ငါမင်းကိုပဲယူမှာသိလား ဟားးးဟားးး"
မိန်းကလေးမှတဲ့လား သမုရာ ။
"ဟင့်အင်း မသိဘူး"
ခေတ်သွေးကခေါင်းခါလျက် နှုတ်ခမ်းရဲရဲလေးကို ထော်ပြီးပြောလာသည်က တကယ်ကို ကလေးတစ်ယောက်အလားချစ်ဖို့ကောင်းသည်။
"လာ ဆေးသောက်မယ်"
"ဟာ မသောက်ချင်ဘူး အဲ့ဆေးတွေကခါးတယ်ကွ မသောက်ဘူး!"
"မသောက်ရင် မင်းအဖျားကျမှာမဟုတ်ဘူး"
"မသောက်ဘူး"
မသောက်ဘူးပဲငြင်းနေတဲ့ သမုအတ္တညိုကို ခေတ်သွေးမနိုင်ပေ။ သမုကငယ်ငယ်လေးထဲကဆေးသောက်ကြောက်တဲ့လူပါ ။ခေတ်သွေး အကြမ်းနည်းနဲ့သမုကိုဆေးတိုက်၍မရဘူးဆိုတာသူကိုယ်တိုင်သိသည်။
"သောက်လိုက်ပါ ! ကိုကိုရာ နော် ! နော်လို့ "
""နောက်တစ်ခေါက်ထပ်ခေါ်ရင်သောက်မယ် ! နောက်တစ်ခေါက် ! နောက်တစ်ခေါက်ပဲနော်!"
