Jezioro bez dna (jegulus) (rosekiller)

Rozdział 32/opierdol stulecia

Mają przejebane.

Gdy tylko James usłyszał huk otwieranych drzwi, odskoczył od Regulusa jak poparzony. Regulus zdziwił się, co James robi i dlaczego nagle opuściło go ciepło jego ciała, powoli podniósł się ku górze, aby zauważyć Syriusza, Remusa i Pettera. James przybrał kolor swojej bluzy, która leżała na podłodze i ze zmarnowanym wyrazem twarzy przysiadł się obok Regulusa. Regulus otworzył szeroko oczy w szoku wpatrując się w chłopaków.

-Nie chce patrzeć jak mordujesz Jamesa-powiedział szybko Petter i ulotnił się z pokoju, mijając się na korytarzu z Marleną i Dorcas.

Dziewczyny przelotnie spojrzały w drzwi, aby zastać widok Jamesa i Regulusa siedzących obok siebie na łóżku oraz Syriusza i Remusa stojącymi w drzwiach. Dorcas spojrzała zszokowana na Regulusa otwierając szeroko oczy i usta, a Marlena parsknęła śmiechem.

-Quidditch i te sprawy-zaśmiała się i poszły dalej.

Remus zamknął drzwi, aby nikt nie widział masakry jaka będzie się tu działa.

Regulus błądził wzrokiem wszędzie, byleby nie spojrzeć bratu w oczy. Nie miał przy sobie nic, co by mogło uratować chociaż jego godność.

Popatrzył na swoje ręce, które były związane czerwonym krawatem, poluzowany pasek, sweter na ziemi, odpięte kilka guzików koszuli, z czego dwa były wyrwane i leżały na łóżku.

Przeniósł wzrok na Jamesa, który siedział obok niego w odpiętych spodniach i w samej koszulce. Poza tym na szyi miał zawiązany ślizgoński krawat.

Siedzieli jak dwaj nastolatkowie przyłapani na ściąganiu, albo paleniu papierosów, albo lizaniu się, albo cokolwiek.

Syriusz wpatrywał się z szokiem wymalowanym na twarzy i patrzył to na Jamesa to na Regulusa.

-To dlatego tak mnie ciągnąłeś na spacer!-spojrzał z wyrzutem na Remusa, który za wszelką cenę starał się nie doprowadzić do tego spotkania. Niestety poległ-Wiedziałeś o tym?!

-Łapko, nie denerwuj się.-Remus złapał Syriusza za rękę, ale ten ją szybko wyrwał, aby móc zrobić opieprz stulecia.

-Rogacz! Ty? Z moim bratem?!-wskazał na Jamesa, czuł się zdradzony-Jak mogłeś w ogóle!

-Łapciu, ja ci to wyjaśnie.-James zaczął panikować. Właśnie został nakryty na grze wstępnej z bratem swojego przyjaciela. Normalny dzień każdego człowieka, prawda?

-Nie James! Nie Łapciuj mi tu teraz! Ja wiedziałem, że napewno nie lubisz tylko bab, ale kurwa! Z moich bratem?-Syriusz wskazał otwartą dłonią na Regulusa-A ty Regulus? Poważnie? Z moim przyjacielem? Co rodzice na to powiedzą?

-Ej, ale nie mów im.

-No proszę, teraz nie mów im, ale wcześniej ruchanie z moim przyjacielem nie był problemem!

-Nie przespaliśmy się, przerwaliście nam.

-Wiesz co, Reggie, powinieneś zaprzeczać i grać głupiego, a nie przyznawać się do tego.-powiedział  Potter.

-James, nie rób ze mnie głupiego.-oburzył się Syriusz.-Co wy sobie w ogóle wyobrażacie co?! To jakaś gra Reg? Chcesz mnie specjalnie wkurwić, co? Wykorzystujesz do tego Jamesa?!

-O czym ty pierdolisz, Syriusz?-Regulus ze zdziwieniem na twarzy zaczął rozplątywać krawat z rąk. Nagle coś sobie uświadomił. Jego wszystkie blizny i mroczny znak. James by to zauważył. Podziękował w myślach Syriuszowi, że postanowił im przerwać.

-Ty nie umiesz kochać, więc dlaczego udajesz, że kochasz Jamesa? Komu tym razem chcesz zniszczyć życie? Moje już zniszczyłeś, bierzesz się za kolejne osoby?