HARAM MISIN BANA?

Aşk Fevkalade

Bölüm şarkımız: Aşk Dediğin- Majeste (şarkıyı okurken dinlemenizi öneriyorum çünkü ben bu şarkıyı dinleyerek yazdım.)

Çınar deniz gözlerini, karşısında gözlerinden yaşlar süzülerek ona bakan adamdan çekmeden yavaş adımlarla ilerlemeye başladı. Adımlarını attıkça yol uzuyor gibiydi, asla kavuşamayacaklar gibi hissediyordu.

Baran'ın yanına geldiğinde hiçbir şey demeden esmer gencin yanına oturdu, şu an duyulan tek ses rüzgarın sesiydi. Sessizliği bozmak istese de asla bozamamıştı Çınar. Şu an yapabildiği tek şey yanında oturan sevdiğine doya doya bakmaktı.

"Neden böyle yapıyorsun Çınar?"

Sessizliği ilk bozan Baran oldu. Bu sorunun gelmesini bekliyormuş gibi acılı bir kahkaha atan Çınar gözlerini gökyüzüne dikip sonrasındaysa Baran'a değdirdi.

"Ben mi yapıyorum lan? Aslında şu an yapmak, söylemek istediğim o kadar çok şey var ki ama bunları asla yapmayacağım daha da doğrusu yapamayacağım. Sebebiyse yine seni düşünmem. Ben bencil veya kalpsiz değilim Baran. Ya da artık her ne boku yakıştırıyorsan bana..."

"Böyle mi düşünüyorsun gerçekten? Senin için bunları düşündüğümü mü düşünüyorsun? Beni hiç tanıyamamışsın Çınar, ha doğru zaten benden nefret etmekle meşgul olduğun için beni tanımaya hiç zamanın kalmadı da diyebiliriz."

"Ulan ne nefretinden bahsediyorsun sen? Ben senden nefret etsem peşinden buraya gelir miydim? Şu an bu halde olur muydum? Ne yaparsa yapsın derdim, sikimde bile olmazdın, bunu sen de çok iyi biliyorsun."

"Niye geldin o zaman Çınar? Önce yarrak yarrak cümleler kuruyorsun, kalbimi sikip atıyorsun sonrasında da hiçbir şey olmamış gibi gelip aramızı düzeltmeye çalışıyorsun. Madem beceremiyorsun dost olmayı, bırak düşman olarak kalalım sen de rahat et ben de!"

"Düşman olarak kalalım öyle mi? Koduğumun gerizekalısı, senin saçının tek bir teline zarar gelmesinin düşüncesi bile içimi yakıyor lan artık benim, neyin düşmanlığından bahsediyorsun sen? Bundan sonra kalbim böyle bir şeye dayanabilir mi sanıyorsun sen?

"Ne?" Dedi sarışın adamın kurduğu cümleyle afallayan esmer adam.

"Ulan kendimi tutacağım dedim, söylemeyecektim hiçbir şey, söz vermiştim kendime! Hem senin için hem de kendim için söz vermiştim ama dayanamıyorum amına koyayım. Delirecek gibi oldum lan ben senden haber alamayınca!" Sarışının kurduğu cümleden sonra Baran'ın kaşları çatılmıştı.

"Çıkmıyorsun aklımdan Baran..." Çınar bu cümleyi kurduğunda esmer adamın çatılı olan kaşları bu beklenmedik itirafın etkisiyle daha da çok çatılmıştı.

"Ne diyorsun Çınar?" Titreyen sesiyle sorduğu sorudan sonra burukça gülümsemişti Çınar.

"Çok açık değil mi Baran?" Dediğinde Baran kafasını iki yana sallamıştı.

"Anlayamıyorum." Ağzından zar zor çıkarabildiği bu kelimeden sonra Çınar boğuk bir kahkaha atmıştı yanındaki adamın yüzüne bakarak.

"Neyini anlamıyorsun Baran? Hiçbir zaman gerçek olmayan nefretimin aslında bambaşka bir duygu olduğunu anladım, aklımı kaybedeceğim Baran, lütfen yardım et bana..." dediğinde esmer adam konuşmak istese de konuşamamıştı, boğazına bir yumru oturmuştu. Anlamıştı Çınar'ın asıl derdini ama böyle bir şeyi asla konduramıyordu karşısındaki adama...

"Konuşmayacak mısın? Tamam ulan! Ben ikimiz için de konuşacağım." Dedikten sonra deniz gözlerinden bir damla akmıştı sarışın adamın.

"Aşığım diyorum lan, aşığım sana! Deliler gibi seviyorum seni. İki gün göremeyince deliye dönüyorum, sana bir şey olacak diye ödüm kopuyor. Şu sevdiğin kız için demiştinya hani varsın o bilmesin ben onun yerine de severim onu diye, işte ben de senin yerine severim Baran. Yemin ediyorum usulca severim seni, hem benim aşkımdan zarar gelmez ki oğlum..." sesini titreterek kurduğu bu cümlelerin ağırlığı Baran'ın kalbini ağrıtmıştı.