HARAM MISIN BANA?

Senin Delinim

Bölüm Şarkısı:
Bir Zamanlar Deli Gönlüm- Sezen Aksu

(Bölüm sonunda +18 sahne var bilginize!!!)

"Çınar." Esmer adam, dakikalardır tek kelime bile etmeden öylece araba kullanan sevgilisini izliyordu. Baran'ın ismini söylemesinden sonra gözlerini bir şey mi oldu diye sevgilisine çeviren Çınar, tekrardan yola bakmaya başlamıştı.

"Efendim güzelim?"

"Tam olarak anlamadan önce hiç benden hoşlandığını hissetmiş miydin?" Baran'ın bu sorusu sarışın adamın kaşını çatmasına sebep olmuştu.

Derin bir iç çeken Çınar, düşünmeye başlamıştı. "Nereden geldi şimdi aklına?" diyen esmer adamdan gözlerini çekmeyen Baran, cevaplamak için ağzını açmıştı.

"Sana bakarken geldi aklıma, derslerde hep böyle izlerdim seni. Gülüşünü görmek için dakikalarca bakardım sana, sen gülünce mutlu olurdum ben de." Esmer adamın cümlesi bittiğinde tekrardan düşünmeye başlamıştı Çınar.

"Hissettim..." Çınar'ın bu cümleyi hüzünlü bir sesle kurmasına Baran bir anlam verememişti. Neden üzülüyordu ki?

"Anlatır mısın peki?" Baran, gerçekten de merak etmişti ne zaman ve ne için hissettiğini.

"Anlatmıştım zaten teneffüslerde hep seni izlerdim, gülümseyerek seyrederdim istisnasız her tenefüs kedilerle oynamanı. Sanki bir çocuğa dönüşüyordun, o kadar tatlıydın ki lan..." Baran, bunu zaten biliyordu. Çınar bunu anlatmıştı ona ama asıl hoşlandığını hissettiği anın bu olmadığını o da biliyordu.

Derken Çınar tekrardan ağzını açmıştı konuşmak için. Arkada çalan şarkı ortamın daha da duygusal bir hale bürünmesini sağlıyordu.

Ele avuca sığmazdı deli gönlüm
Bir zamanlar neredeydi, şimdi nerde
İster güneş ol yak beni

Yağmurum ol ağlat beni
Aklım başka, duygularım başka yerde
İster güneş ol yak beni

Yağmurum ol ağlat beni
Aklım başka, duygularım başka yerde
Bir deli rüzgar savurdu beni böyle
Umutlu tutsak benim, altın kafeste

İster güneş ol yak beni
Yağmurum ol ağlat beni
Zincirleri yüreğimin artık sende

İster güneş ol yak beni
Yağmurum ol ağlat beni
Zincirleri yüreğimin artık sende

"Bu konuyu konuşmayacağız demiştik ama sen istedin Baran... abim öldüğünde odamdan çıkamıyordum. Kendimi suçlu buluyordum, kimseyi almıyordum odama. Gözyaşlarım asla durmuyordu..." Baran, pür dikkat sevgilisini dinlerken sarışın gencin gözlerinden yaşlar yavaş yavaş akmaya başlamıştı bile.

"Abimin cenazesinin akşamıydı, bize gelmiştiniz taziyeye. Ben odamda tek başıma yatıyordum, ağlıyordum. Kapıyı tıklatmıştın bir kere, pişman olmuştun galiba yaptığına çünkü sonrasında ikinci kez çalmamıştın. Ben de bilmiyorum neden ama sanki hissetmiş gibi anında gel deyivermiştim." Baran'da bu günü çok iyi hatırlıyordu...

"İçeriye girenin sen olduğunu görünce çok şaşırmıştım, yine gerginlik çıkaracaksın diye de gerilmiştim. Gücüm yoktu kavga etmeye, senin de adımların geriye doğru gidiyordu sanki, o kadar korkuyordun ki..." dediğinde Baran burukça gülümsemişti.

Sarışın genç de sevgilisinin ardından gülümsedikten sonra devam etmişti konuşmaya. "Başın sağolsun demiştin, ben de bu gerçeği tekrardan hatırlayınca bağıra bağıra ağlamaya başlamıştım. Sen telaşlı bir şekilde yanıma gelmiştin, yatağa oturmuştun. Hiç çekinmeden bir anda kolunu boynuma sarmıştın, ne tepki vereceğimi umursamamıştın bile."