Bölüm Şarkısı: Bir Çocuk Sevdim- Sezen Aksu (benim için de kitap için de çok anlamlı bir şarkı olduğunu düşünüyorum...)
"Neden hep sen öpüyorsun? Bir kere de ben öpeceğim." Dedikten sonra yavaşça sevgilisinin dudaklarına yapışmıştı Baran. Birbirlerinin dudaklarını emen adamlar çoktan eski hallerine dönmüşlerdi bile, birbirlerine asla ama asla dayanamıyorlardı.
"Güzelim bu mu gerçekten takıldığın şey? Al dümdüz duruyorum öp istediğin gibi." Çınar, hareket etmeyi bırakıp bıkkın bir sesle söylemişti bu cümlesini. Dudakları birleştiğinde ilk başta masumca başlayan bu öpüşme, işin içine diller girdiğinde bir nevi ateşle barut olan ikili için tahrik edici bir hal almıştı. Hırslı bir şekilde birbirlerinin dudaklarını emen adamların öpüşmeleri duydukları bir çığlıkla kesilmişti.
Anında dudaklarını ayıran ikili karşılarında hareketsiz bir şekilde duran hemşireyi gördüklerinde afallamışlardı.
"Ateşi çıkmış galiba da ona bakmak istemiştim.." Baran'ın, hemşireye ciddi bir sesle söylediği bu cümleden sonra sarışın sevgilisi istemsizce kahkaha atmıştı. Yanındaki adamın kaza geçirdiğini unutan Baran, sevgilisinin karnına bir dirsek geçirmişti. Çınar acıyla inlediğinde sevgilisinin geçirdiği kazayı tekrardan hatırlayan Baran, gözlerini endişeyle yanındaki adama dikmişti.
"Çınar iyi misin!" Diye haykıran Baran'dan sonra tekrardan gülmeye başlamıştı Çınar.
"Çok salaksın." Dediğinde karşılarında biraz önce büyük bir şok geçirmiş olan ve hala kımıldamadan bekleyen hemşirenin varlığını hatırlamışlardı.
"Rahatsız ettim galiba..." hemşire kız gördüğü şey karşısında ne diyeceğini bilemiyordu.
"Estağfurullah." Demişti Çınar büyük bir soğukkanlılıkla.
"Yemeklerinizle birlikte ilaçlarınızı getirmiştim de..."
"Teşekkür ederiz." Çınar, yanında şekilden şekle giren mahcup adamın aksine asla utanmamıştı. Kafasını sallayıp koşar adımlarla odadan çıkan hemşirenin arkasından keyifli bir kahkaha atmıştı sarışın adam.
"Çınar utanıyorum..." Gözleri esmer sevgilisinin yüzüne değdiğinde sarışının gülümsemesi dişlerini gösterecek kadar büyümüştü.
"Utan, daha güzel oluyorsun." Dediğinde Baran sevgilisinin yanağına uzanıp dudaklarını bastırmıştı sarışının yumuşak tenine.
"Hadi yemeğini yiyeceksin şimdi." Dedikten sonra ayaklanıp tepsinin yanına doğru ilerleyen Baran, tekerlekli hasta odası masasını yatakta uzanan sevgilisinin önüne çekmişti.
"Seni?" Dediğinde gülerek gözlerini devirmişti Baran.
"İlk önce yemeğini." Diyen esmer adamın cümlesinden sonra sarışın adamın dudakları büzülmüştü.
"Sen yedir o zaman, kollarım ağrıyor." Sevgilisini ikna etmek için duygu sömürüsüne başvuran adamın bu hareketi esmer adamın üzerinde hemen işe yaramıştı.
"Tamam." Dedikten sonra yatağın köşesine oturan Baran, sevgilisinin doğrulmasına yardımcı olmuştu. Gözlerini hasta yemekleriyle dolu olan tabağa götürdüğünde sevgilisi için çok üzülmüştü...
"Sen ne yiyeceksin?" Önündeki tek kişilik yemeğe bakıyordu Çınar.
"Bilmem, refakatçi yemeğini annen almış herhalde ben aç değilim zaten." Dedikten sonra elindeki kaşığı çorbaya daldırıp sevgilisinin ağzına götüren Baran, sarışın adamın ağzını açması için gözleriyle kaşığı işaret etmişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HARAM MISIN BANA?
Storie d'amoreAileleri ne kadar yakın olsa da asla anlaşamayan ve birbirlerinden oldukça zıt karakterlere sahip olan iki adamın nefretten doğan aşkı. (BL)
