My Little Spidey//Taegyu//

0.9

Taehyun

Yanımda huzurla uyuyan bedeni izliyordum. Dün gece zorla yanıma yatırmıştım onu. Canımı acıtmak istemediğini söylüyordu ama o asla acıtmazdı ki canımı.
En sonunda yanımda uyumazsa koltukta yatacağımı söyleyince mecburen kabul etmişti.

Uyurken bile güzeldi. Bu güzellik karşısında savunmasız kalıyordum. Koskocaman örümcek adamın gardını indirdiği tek insandı Choi Beomgyu. Birde örümcek hislerimin çalışmadığı tek insan. Ona koşulsuz güvendiğimi bugün bir kez daha fark etmiştim.
Çünkü yanında öyle bir huzurlu uyumuştum ki yeni doğmuş bir bebek gibi kalmıştım.

Uzamış yumuşak tutamlar alnına dökülmüştü. Titreyen elimle onu uyandırmamaya çalışarak geriye doğru taradım. Ona karşı kimseye olmadığım kadar naif davranıyordum. Onun için tüm dünyayı karşıma alırdım tek bir saniye bile düşünmeden.
Choi Beomgyu gerçekten benim zaafımdı. Zaten insanı öldüren şeylerde zaafları değil midir?

Elimle hafifçe yanağını okşamaya başlamışken yavaşça bana doğru yanaşmıştı. Kafasını boyun girintime koyup elini bana sarmıştı.
Bu hareketi karşısında kalbimin erimesine engel olamadım. Yavaşça onu rahatsız etmeden bende elimi onun beline sardım. Sanırım biraz daha uyusak bir şey olmazdı.
Tam gözlerimi kapatmış uykuya bırakacakken kendimi Beomgyu'dan gelen mırıltılarla bunu yapamadım.

-Hayır bir şey olmasın ona ne olur.

Fısıldayarak söylediği cümleyi zar zor duymuştum. Kabus görüyordu.
Yavaşça beline sardığım elimle belini okşamaya başladım. Biraz daha bana yanaşıp sıkıca sarılmıştı. Zorda olsa mis gibi kokan saçlarına bir öpücük bırakmıştım. Tekrardan huzurla uyumaya başlamıştı. Bunun mutluluğuyla bende gözlerimi kapattım. Güzel kokusu mayışmamı sağlamıştı.

Bugün ikimizde üniveristeye gitmeyecektik daha doğrusu ben zaten gidemezdim ama Beomgyu'da gitmek istememişti. İnat etmişti yanımda kalmak için ve babasına rapor yazdırmıştı ikimiz içinde. Yani rahattık bir hafta. Bunları düşünürken kendimi uykunun kollarına bırakmıştım bile.

______________________________________

Yanağımda hissettiğim parmakla yavaşça gözlerimi açtım. Bana parlak gözlerle bakan Beomgyu'yu görünce sırıtıp yavaşça üstüme doğru çektim onu iyice. Şimdi üstümde uzanmış bir şekilde

-Tyun canın acıyacak dur!

-Kuş kadar hafifsin sen. Acıtmazsın canımı güzelim.

Bu cümleyi duymasıyla yanaklarının kızarması bir olmuştu. Kafasını göğsüme yasladı. Bende bir elimi beline atıp diğer elimide saçlarına atıp okşamaya başladım.
Kalbimin hızlanmasına engel olamıyordum Beomgyu bu kadar yakınımdayken.

-K-kalbin çok hızlı atıyor.

-Sebebi güzel kokulu bir bebek. Şuan böyle uzanmış üstümde tatlı tatlı konuşuyor onu yeme isteği uyandırıyor bende.

-T-tyun utanıyorum sen böyle konuştukça.

-Utanınca da fazla tatlı oluyorsun. Her haline bayılıyorum senin ben.

-S-sana pankek yaptım kalkalım ve yiyelim hadi.

Canımı acıtmamaya çalışırcasına kalkmaya çalışırken belindeki elimi sıkılaştırıp hızlıca doğruldum. Bu yaptığımla Beomgyu kucağıma oturmuş oldu. Ellerini omuzlarımda şaşkın bakışlarla bana bakıyordu. Oturduğu yeri iyice fark etmesiyle yüzü daha da kızarmıştı.
Elimle belini okşayıp dikkatlice yataktan kalktım. Boştaki elimle bacaklarını belime doladım. Şimdi rahatça inebilirdim mutfağa.