ZORBA

ᯓ10

"Sanırım insan olarak ölmek istiyorum..."

(Jimin'den...)

Küçük hastane odasında yatağımda oturmuş saçma, yapay papatya ile bakışıyordum.

Neden Yoongi böyle bir şey gönderme hissi duydu ki?

Ayrıca papatya sevmezdim. Daha çok Mavi Lale veya Kiraz çiçekleri hoşuma gider. Ve yapay olan hiç birşey güzel değildir.

Gerçek papatya bulsaydı daha çok hoşuma giderdi sanki.

Dur bir dakika...
Benim çiçekler ile ilgilendiğimi nereden biliyordu?

Küçüklüğümden beri çiçekler hep hoşuma gitmiştir. Hatta küçük bir gül bahçemiz vardı. Ama sonradan elime dikeni battığı için gül'den nefret ettim. Ve nedense hala ediyorum.

Papatya'yı elime alıp baktım sonra ise kötü kokusu yüzünden yandaki masaya doğru eğilip bıraktım.

"İnsan gerçek çiçek gönderir Yoon."

Yine ve yine kendi, kendime konuşuyordum. Yani ben kendi, kendime konuştuğumu zannediyor muşum.

Su içmek için diğer tarafıma döndüğümde koltukta uyuklayan kız kardeşimi gördüğümde küçük bir çığlık attım.

Küçük ama etkili olan çığlığım direk uyandırdı onu.

"Ne bağırıyorsun uyuyordum iki dakikalık."

Gülümsedim ve elim ile işaret ederek yanıma gelmesini söyledim.

Bana olumlu şekilde kafasını salladı ve yavaşça yattığı yerden kalkıp yanıma gelip, yatağa oturdu.

"yeonnie sıkıldım. Birşeyler yapalım mı?"

"Ağabey, yine hastaneden falan çıkmak yok söyleyeyim."

Kafamı arkaya doğru attım ve of çektim. Sonra tekrar yüzüne doğru döndüm.

"Neden çıkamıyor muşuz yada çıkamıyor muşum pardon hanım efendi?"

"Çünkü hastasın akıllım."

Dalga geçer gibi eliyle alnımı arkaya doğru ittirdi ve ayağa kalkıp yattığı koltuğa geri gidip gözlerini kapattı.

Bu sefer ben kalktım ayağa, yanına doğru yürüdüm ve hafifçe çömeldim.

"Sıkıldım, bende insanım sıkılmak doğal birşey."

Bana sırtını döndü ve görmezden gelmeye çalıştı.

"Ama bu yaptığın şuan doğru mu!?"

Beni duymamazlıktan geldi, uyuma numarası yapmaya devam etti. Ayağa kalkıp kapıya doğru ilerledim ve kapıyı açıp shi-yeon'a doğru döndüm.

"Tuvalet'e gidiyorum."

Beni yine takmayışından dolayı
Kısa ve net bir şekilde konuştuğumuda var sayarak odadan çıkıp kapıyı kapattım.

Önüme döner dönmez birisine çarptım ve direk çarptığım kişinin yüzüne doğru baktım.

Bakmaz olaydım.

"Naber Jimin?"

"Ne istiyorsun Taemin?"

Bıkkınlık ile sorduğum sırada iğrenç gülümsemesini yine yüzüne taktı. Nefes verdim hızlıca.

"Seni?"

"Yine ne saçmalıyorsun sen?"

Diye çıkıştığım anda göz devirdi.