Elma Suyu /Texting/ BXB

26: Eve Atmak

Utku

Saat sabahın altısıydı ve ben bir saat önce uyanmış olmama rağmen sakince yanımdaki bedeni izliyordum.

Doruk, koluma sarılmış bir şekilde huzurlu bir ifadeyle uyuyordu. Ben ise ona bakıp düşünüyordum.

Uzun zamandır bu evde kendi varlığımın haricinde bir başkasının varlığını hissetmeyeli uzun zaman olmuştu. Sanırım Doruk'un teklifini bu yüzden kabul etmiştim.. yani genel olarak bu yüzdendi. Ama bir yandan da rahatsız olmuyordum. Bir erkeğin şu an yatağımda yatıyor olması, koluma sarılıyor olması gram rahatsızlık vermiyordu. Bu kişi doruk olduğu için mi yoksa ben cidden değişik duygulara mı sahiptim bilemiyordum.

Elimi yavaşça uzatıp saçlarında gezdirdim. Sapsarı saçlarının yumuşaklığını hissederken Doruk hafifçe bir şeyler mırıldandı ama gözlerini açmadı.

Son birkaç gündür hissettiğim şeyler daha çok artıyordu ve bunun sebebini düşünmekten kafayı yiyesim geliyordu. Bende bir sorun vardı.

Yıllar boyunca rahatsız olduğum bu şey şimdi bir hastalık gibi gelmiyordu. Çok kez dalga geçmiştim, bir erkeğin bir erkeğe karşı bir şeyler hissedebiliyor olması bana çok saçma geliyordu hep. Bana mahallede, arkadaşlarım ya da büyüklerim tarafından böyle öğretilmişti ve bende asla sorgulamamıştım. Şimdi ise yanımda uyuyan sarışın yüzünden tüm bildiklerimin yanlış olduğu düşüncesine varmak üzereydim.

Bir nefes verip yavaşça ayağa kalktım ve Doruk'un omuzlarına battaniyeyi çektikten sonra odadan çıktım.

Babam eve gelmemişti ki normalde her sabah bedenini kanepede görürdüm. Bugün herhangi birinin evinde kalmıştı sanırım. Beni ilgilendirmezdi. Hatta işime gelirdi.

Mutfağa girip etrafa bakındım. En son burada yemek piştiğinden ben 5 yaşında falandım. Bunu hatırlayınca bir iç çektim. Tabi ki de mutfakta yiyecek hiçbir şey yoktu.

Hızla ceketimi ve telefonumu alıp markete gitmek için evden çıktım, Doruk'u uyandırmamak için ekstra dikkat ederek.

Doruk

Oflayarak ısrarla çalan telefonu elime alıp kim olduğuna bakmadan açtım.

"Ne var!?"

"Doruk! Ne biçim konuşuyorsun annenle sen?"

Annemin tiz sesi kulaklarıma dolunca hızla yatakta doğruldum ve boğazımı temizledim.

"Efendim anne?"

"Nerdesin sen!?"

Gözlerimi etrafta gezdirdim. Beynim yeni uyandığım için kendi kendine yerine gelirken cevap verdim.

"Dedim ya Miralarda kalacağım diye.."

"İyi.. babasına selam söyle. Akşama evde olmazsan kırarım bacaklarını Nazan teyzenler gelecek!"

Annem bana söz hakkı bırakmadan telefonu suratıma kapatınca oflayarak sıcacık yatağa geri yattım. Sonra ise dün gecenin bir rüya olmadığını cidden Utku'nun odasında, Utku'nun yatağında olduğumu fark edince tekrar doğruldum. Derin bir nefes alıp yataktan kalktım ve bana üç numara büyük olan şortu düzelttim.

Evden hiç ses gelmiyordu, acaba beni bırakıp gitmiş miydi? Kendi kendime düşünerek odadan çıktım ve salona girdim Utku'nun babasıyla karşılaşmak isteyeceğim son şey olduğu için biraz tedirgin olsam da evin boş olduğunu anlayınca kaşlarımı çattım.