Elma Suyu /Texting/ BXB

45: Vişne

Mira

"Birbirlerini öldürmemişlerdir değil mi?"

Doruk'un sorusuyla oturduğum yerde biraz kıpırdandım çünkü bu soruyu bende düşünmüştüm. Utku ve Ozan'ı yalnız bırakmak doğru muydu acaba diye.. Doruk ile beraber kayalıkların oraya geldiğimizden beri stresten bacaklarım titriyordu ve Doruk benimle dalga geçmesin diye fark ettirmemeye çalışıyordum ama Ozan'ı geçen günden sonra görecek olma düşüncesi beni deli etmişti. Her anlamda deli etmişti hemde, hem kızgındım hem de heyecanlı.

"Bilmem. Bir şey yapmazlar herhalde..." diye mırıldandım.

Doruk elindeki enerji içeceğinden bir yudum alırken güldü.

"Birinin sinir problemleri var ve diğeri de insanların damarına basmakta usta." Dedi alayla. "Bence de bir şey olmaz ya.."

Gergince gülerken ağzıma naneli şekerlerden birini attım. Doruk'un gözleri önümüzdeki denizden ayrıldı ve bana doğru döndü.

"Mira."

"Efendim?"

"Sakin ol ve nefes al."

Kaşlarımı çattım.

"Ben sakinim zaten." Koca bir yalan.

Doruk sırıttı. "Bacakların titriyor aptal."

"Üşüdüm.. ondan."

Güldü. "Sen kışın şortla gezen insansın bir kere üşüdüğünü görmedim yalan atma."

Gözlerimi devirdim direkt olarak. Tamamen doğruları söylüyor olsa da Ozan'a karşı olan hislerimi dışa vurmaya gerek yoktu. Zaten hiçbir zaman hislerimi dışa vurabilen bir insan olmamıştım Doruk gibi. O eskiden bile her hafta bir başkasından hoşlanırken ben herkesi sıkıcı ve eski kafalı bulurdum, öyle olmasalar bile. Bir nevi kendimi korumak gibi bir şeydi bende bilmiyordum.

"Gerildim sadece.." Ofladım ve eteğimi düzeltip Doruk'a dönerek oturdum. "Ozan'ın geçen sınıfa geldiği olaydan beri zaten kafam karışık ve kendimi bok hissediyorum nedenini bile bilmiyorum. Şimdi ise konuşacak olmamız beni geriyor. Bazen keşke her şey eskisi gibi kalsaydı da böyle olmasaydı diye bile düşünüyorum ben."

Doruk yavaşça beni kendine doğru çekti ve başını göğsüne doğru koymamı sağladı. Küçükken ne zaman ağlasam Doruk hep böyle yapardı. Babamla kavga ettiğim zamanlar Doruk benim savunma mekanizmamdı böyle durumlarda. Ki o benden çok ağlardı genelde.

"Ozan için değmez falan diyemeyeceğim çünkü ilk defa birinden hoşlandığını gördüğüm için bunu bozmak istemiyorum kızıl kafa. Ama lütfen.." hafifçe beni yavaşça kendinden uzaklaştırdı gözlerime bakmak için. "Bırak da gerilen taraf o olsun."

Başımı salladım yavaşça. Haklıydı kendimi düşürmeye gerek yoktu ama elimde de değildi. Yine de bir nefes verip yerime döndüm.

"Geliyorlar."

Doruk'un saniyeler sonra çıkan sesiyle kendimi toparlamaya çalışarak kafamı sahilin girişine doğru çevirdim. Uzakta oldukları için pek göremesemde onlar yaklaşmaya başladıkça Doruk yerinden kalktı hızla. Önce neden kalktığını anlamasam da Utku'nun patlamış dudağını görmemle gözlerimi kırpıştırdım.

Utku Doruk'a bakarak bizim yanımıza geldi. Ozan'a bakmamak için aşırı büyük bir çaba gösterdiğim için Utku ve Doruk'a baktım sadece. Ozan'ın bana baktığını bilerek.

Doruk kaşlarını çatarak önce Utku'nun yüzünün haline, sonra da hızla dönerek Ozan'a baktı. Onun arkasında durduğum için nasıl baktığını göremesem de Doruk öyle bi baktı ki Ozan bir adım geri attı.