Elma Suyu /Texting/ BXB

35: Yalnız Kalmaya Alışmak

Doruk

Okulun çıkışına doğru ilerliyorduk Mira ile beraber. Son ders matematik olduğu için uyuşuk bir şekilde yürüsek de Utku ile buluşacağım için heyecanlıydım. O okuldan uzaklaştırma aldığı için okul çıkışına gelecekti.

Mira ise yanımda yürüyor ama sanki morali bozuk gibi duruyordu. Aslında az çok neden bozuk olduğunu biliyordum, Ozan attığı hikayeyi görmüş olmasına rağmen mesaj atmamıştı. Mira ise cidden kendisini salak olarak görüyordu bu konuda.

"Kanka biraz daha üzülmeye devam edersen Utku'ya falan siktiri çekip seninle dertleşmek için evine geleceğim."

Ne kadar Utku için ölüp bitsem de bu en yakın arkadaşımı bu halde yalnız bırakacağım anlamına gelmiyordu.

Mira sanki transtan uyanmış gibi başını kaldırıp adımlarını yavaşlattı.

"Ne?" Gözlerini kırpıştırdı. "Ha.. yok iyiyim ben."

Gözlerimi devirdim. "Kör Babannem bile anlar üzgün olduğunu kanka."

Bir nefes verdi ve yanımızdan bir keko grubu geçerken üzgünce bana baktı.

"Mal gibi hissediyorum amına koyayım ya. Çocuk sikine bile takmadı beni."

Cidden üzgün çıkan sesiyle hafifçe ona yaklaştım ve kollarımı bedenine sararak onu kendime doğru çektim. Benden kısa olduğu için kafası direkt göğsüme denk gelirken bir nefes de ben verdim saçlarını okşarken.

"Şşş.. aptallaşma Mira. Ozan gibi biri için göz yaşı dökülmez." Dedim ciddi bir sesle.

Hafifçe güldü kollarını belime sararken. "Utku gibi biri için deli olan kişi mi söylüyor bunu?"

Sırıttım ve kendini geri çekip bana bakmasına izin verdim. Burnu kızarmıştı.

"Evet, tam olarak o kişi söylüyor."

Mira benim gülüşümle beraber gülerken arkamızdan gelen sesle hızla dikkatimi oraya verdim.

"Bölmüyoruzdur umarım?"

Ozan'ın imalı sesiyle kaşlarım çatılırken Mira bakışlarını kaçırdı. Sanırım cidden Ozan'ın onu öyle görmesini istemiyordu.

Ozan'ın gözleri anlık olarak arkamdaki kızıla takıldı. Mira'nın hafif yaşarmış gözleri onun duraksamasına neden olurken gözlerimi devirip Utku'nun yanına doğru ilerledim. Sırtını arkasındaki duvara yaslamış bir şekilde gözlerime bakıyordu.

Ozanları arkamda bıraktıktan hemen sonra gülümseyerek yanına ilerledim, tam önünde durdum. Deli gibi sarılmak istesem de Utku'nun Ozan'a söyleyip söylemediğini bilmediğim ve mahallede olduğumuz için sarılamadım tabi ki de.

"İyi misin?" Diye sordu.

Başımı salladım. "Neden olmayacakmışım?"

"Bilmem.. Mira ağlıyordu ya kötü bir şey oldu sandım." Hafifçe duvardan ayrılıp dibime doğru geldi ve gözlerini etrafta gezdirdikten hemen sonra belimi tutarak beni kendine çekti. Bu sırada binanın yan kısmında kaldığımız için Ozan ve Mira gözükmüyordu. Utku da büyük ihtimalle bundan cesaret almıştı. Bana göre hava hoştu, dün gece öpüşmemiz gerek derken ciddiydim.

Tek elini yanağıma koydu ve parmağıyla yavaşça okşadı. İçin resmen kıpır kıpır olurken gülümseyerek suratına baktım.

"Ali ile karşılaşmaktan korkmuyor musun?" Diye sordum sakince.

Kaşlarını çattı. "Niye korkacakmışım?"

Omuz silktim. "Kavga ettiniz ya.."

"Ee? Piç herif hak etti de yedi dayağını."