Elma Suyu /Texting/ BXB

49: Olayların İç Yüzü

Utku

Hayatımın hiçbir döneminde tamamen iyi hissettiğim bir zaman hiç olmamıştı.

Şimdi ise hayatımda her şey tahmin ettiğim gibi ilerliyordu. Babamın piçin teki olduğunu ve bir gün evsiz kalacağımı bende biliyordum çünkü bu belli bir şeydi. Bende aptal gibi davranmayı bırakmıştım, gerçi Mira'nın birkaç hafta önceki konuşması aptal gibi davranmamı engellemişti diyebilirdim.

"Oooo Utku efendi, geç içeri geç."

Serhat abinin her zamanki gibi çıkan coşkulu sesi ile bir nefes verip deponun içine girdim. Daha doğrusu burası mahallenin hemen aşağısında kalan büyük bir binaydı ve serhat abinin yıllardır burayı tek başına yönettiğini biliyordum. Ne çeşit mal alıp sattığını bilmiyordum ama çok büyük para kazanıyordu ve onunla çalışan herkesin ona aşırı saygı duyduğunu biliyordum, aynı bizim mahalledekiler gibi.

"Naber abi?"

İçeri geçtim yavaşça ve serhat abinin oturduğu masaya ilerledim. O hemen eliyle oturmam için bir işaret yapınca dediğini yaparak onun karşısındaki sandalyeye geçtim.

"İyidir koçum, iş güç işte. Fikrini değiştirmişsin bakıyorum?"

Başımı salladım hafifçe. "Evet."

Ona karşı mesafeli konuştuğumun farkındaydım ama bu bir haftadır içinde bulunduğum ruh halinden kaynaklıydı. Doruk dışında kimseye fazla tepki veremiyordum artık nedensizce.

"Güzel.." diye mırıldandı ve gözleri birkaç saniye üzerimde gezindi. "Çünkü en akıllıca olan şeyi yapıyorsun aslanım."

"Biliyorum." Bir nefes verip hafifçe geriye yaslandım ve bakışlarımı başka bir tarafa çektim. "Sadece artık sanki tüm her şeyin anlamı silinip gitmiş gibi hissediyorum, ergenlik mi dersin bilemem abi ama öyle işte."

"Ergenlik mi bende bilmem ama her ne hissediyorsan veya yaşıyorsan bunun kalıcı olmadığını bil."

Az önceki coşkusu sanki bir anda yok olmuş, yerine gerçekten ciddi biri gelmiş gibiydi. Normalde onun ciddi halini sadece mahalle kavgalarında ya da İlhan abiyle ilgili meselelerde görürdüm, onda bile her şey hakkında şaka yapardı. Şimdi ise sanki cidden öğüt verse dinleyeceğim bir adama dönüşmüştü anında. Kendisinin geçmişi hakkında diğer herkes gibi hiçbir şey bilmediğim için bu beni daha da meraklandırmıştı.

"O kadar kolay değil." Diye cevap verdim agresifçe ama sonra üslubumu düzelttim. "Anlayabileceğini sanmıyorum."

Birkaç saniye yüzüme baktı. Serhat abinin adamlarının sesleri dışında depoda başka bir şey duyulmazken bir an yanlış bir şey bile söylediğimi düşündüm ama sonra Serhat abi ıslık çalıp adamlarının ona bakmasını sağladı. Ben kaşlarımı kaldırırken hepsine başıyla dışarı çıkmalarını işaret etti.

Serhat abinin adamları hemen onun dediğini yaparken bir an gerilsem de deponun kapıları kapanınca serhat abi sakince arkasına yaslandı.

"Seni severim Utku, sende bilirsin. Dorukla takılmaya başlayana kadar seni mahalledeki diğer gençlerden biri olarak görürdüm hep."

Başımı salladım kararsızca. Anladığımdan pek emin değildim çünkü Dorukla olayın alakası neydi ki?

Serhat abi gözlerime bakarak konuşmaya devam etti.

"Hiç neden benim burayı tek başıma yönettiğimi, arkamda kimsenin olmadığını ya da İlhanla aramda neler geçtiğini merak ettin mi?"

Buna cevabım direkt evetti. Çünkü diğer herkes gibi mahalledeki en güçlü iki adamın neden kedi köpek gibi dalaştığını bende merak ederdim, bana göre İlhan abi kötü şeyler yapan kötü bir insandı, Serhat abi ise ona baş kaldırabilen tek kişiydi. bu yüzden yavaşça başımı salladım.