Elma Suyu /Texting/ BXB

55: Arabacı

Buz mavisine bölüm yazacaktım ama doğum günüme özel buraya yazayım dedim 🥳🥳

Doruk

"Ya bi insan nasıl aldatıldığını sırf utancından söyleyemez ya." Dedim ağlamaklı bir sesle.

Dün gece durup durup ağladığım için artık ağlayamıyordum, cidden göz yaşlarım tükenmişti galiba. Hayır tam kavuştuk derken ağzımı tutamadığım için ayrılmıştık ve bu beni geri zekalı gibi hissettiriyordu.

"Yanında dişi bir varlık gördüğün için aldattığını öne sürmen beni mahvetti." Dedi alayla Mira ve elindeki kahveyi bana uzattı. "Hayır benim gibi bir arkadaşın varken nasıl böyle şeyler düşünebiliyorsun hayatım."

Ofladım ve kahveden bir yudum alıp yattığım koltukta düzgün oturdum. Mira'ların evindeydik, babası evde olmadığı için burada buluşmayı seçmiştik çünkü ben annemlerle yalnız kalmamak için ayrı bir çaba gösteriyordum. Ne zaman annemle aynı odada yalnız kalsak yks den bahsetmeden duramıyordu, bende Efe'lerde kalıyordum bu aralar. Efenin de işine geliyordu çünkü babası ben olduğum için geç yatmamıza izin veriyordu.

"Ben bu zamana kadar gavatlık derecesinde gevşek olduğumu düşünürken Utku hayatıma girdiğinden beri içimden Son Yaz Akgün çıktı yemin ederim ya." Dedim söylenerek.

Hayır cidden bunlar benim kıskanacağım şeyler değildi. Acaba toxic bir insan mıydım? Bunun hakkında bir Onedio testi patlatmam lazımdı acilen.

"Bebeğim az relax olacaksın. Mesela bak bana." Dedi Mira koltukta yanıma otururken. "Hiç kıskançlık gibi negatif duyguları içimde besliyor muyum? Aaa."

Başımı çevirip ona sanki iki kere iki altı demiş gibi baktım. Mira 'ne' diyerek bana karşılık verince kahve bardağını yana koydum ve dikkatimi ona çevirdim direkt olarak.

"Benim hakkımda iki buçuk saat konuştuğumuza göre bi beş dakika da senin hakkında konuşalım."

"Sağolasın." Dedi mira alayla ama şakayı bi yana bırakarak dikkatimi ona verdiğimi görünce bir nefes verdi ve aynı benim gibi arkasına yaslandı koltukta.

"Ozan'ın suratı nasıl?" Diye sordum. "Fazla dağıldıysa ayrıl gitsin kanka." Dedim sırıtarak.

"Ha ha ha." Dedi Mira alayla ve kahvesinden bir yudum aldı. "Efe'nin psikopatı bi güzel benzetmiş çocuğu. Hayır hak etmiş olsa eyvallah diyeceğim de Efe sanıp dövmüş adam." Dedi acıklı bir sesle. Sonra ise ifadesini değiştirdi.

Kahvenin üzerinde yüzen köpükleri tek içmeyi sevmediğim için hızla hepsini çay kaşığıyla dağıtıp Mira'ya çevirdim bakışlarımı.

"O kadar kötü mü?" Diye sordum merakla. "Kanka valla az da olsa tipi vardık da gittiyse hiç şey yapma.."

Mira dayanamayıp kafama yanda duran yastığı fırlatmak gibi canice bir girişime bulduğunda kahvemi hızla ondan kaçırmaya çalıştım gülerek.

"Tamam ya!" Dedim yastık yere düşerken. "Ayrılma ayrılma. Zaten ben sevgilimden ayrılmışım bir de senin aşk acını çekemem."

Mira'nın ifadesi saniyeler içinde değişti. "Ben aşık falan değilim kanka, lisede ne aşkı."

"Valla ben ilkokulda bile aşıktım seni bilemeyeceğim." Dedim sırıtarak. Cidden ilkokul aşkım Ferihayı dün gibi hatırlıyordum... popkekimi yedi diye barbie'sini kırmıştım sonra ağlayınca kötü hissedip annemlere zorla barbie aldırmıştım. Ah be güzel zamanlardı işte.. keşke o zamanlar trigonometri falan çalışsaydım da yks daha iyi geçseydi.