Caro pov
"Amai, die film duurde precies zo lang!" "Ja inderdaad ik bene ht dood op!" "Ik heb nog altijd niks van Vince gehoord, hij zou iets sturen wanneer hij thuis was." "Om hoelaat zou hij thuis zijn?" "Half twee!" "Oei, bel hem anders eens!" "Ja slim idee." Tuuut, tuuuuuuut.... "Hij pakt niet op!" "Omg sevens is er iets gebeurd!" Riep Yemi "Yemi niet zo extreem denken!" "Maria het kan wel eh!" "Maar de kans is klein!" "Waar was die fuif?" "In de waai." "We kunnen ernaar toe gaan?" "Nu nog het is bijna half 3 in de nacht!" "Eigeblijk ben ik wel echt moe." Zei Caro slaperig. "Nu je het zegt ik ook!" "Geeuwen Maria en yemi in koor. Waardoor we met drie beginnen te lachen en niet meer kunnen stoppen. "Stop stop, ik kan niet meer ik heb buikpijn!" Roept Caro. Maar ze kunnen niet stoppen. Zo gaat het nog een aantal al minuutjes door tot ze zo moe zijn dat bijna in het slaap vallen terwijl ze aan het lachen zijn. Slaapwel zei Maria nog zacht waarna ze zich omdraaide en net zoals Caro en Yemi in slaap viel.
Pov Vince
Dit doe ik nooit meer! Ik ging om half twee naar huis wat me uiteindelijk ook gelukt is.
Flashback
"Lenn, ik ga vertrekken!" "Nee pleas blijf nog effe!" "Nee sorry ik moet echt naar huis!" "Waarom het is vakantie " "Omdat ik moe ben van de vlucht!" "Aha dan snap ik het, tot de volgende?" Zei hij vragend "Tuurlijk!" "Ik was net buiten en wou eens bellen naar Caro maar die zat niet meer waar hij normaal zat...
In geen enkele broekzak was hij te bespeuren. Gelukkig heb ik een tracker op mijn gsm waardoor ik zag dat die gwn binnen was. Zo snel als ik kon loop ik terug naar binnen. Aha daar zijn de Tigers misschien hebben die min gsm wel gevonden. Ik wou het vragen maar toen...Pov Scott
Ondertussen hangen wij boven Frankrijk. Emma is een uurtje geleden is slaap gevallen. We zijn misschien niet zoals andere koppels maar we houden even veel van elkaar als de andere dat zouden doen. Met die gedacht dommel ik ook stilletjes aan inslaap. Die gedachten vormen ook een beetje van mijn droom.
Vandaag zou het mij en Emma’s grote dag moeten worden. De dag waarop we het ja woord geven aan elkaar, een dag waar we zoveel maanden voor geplant georganiseerd hebben. Een dag waar we al heel lang naar uit kijken. Maar vooral een dag met heel veel liefde! We zouden om 12u aan de kerk moeten zijn. Maar het is al bijna 13u en ze is er nog altijd niet. Ook heb ik haar al bijna 20 keer gebeld en elke keer weer haar antwoord apparaat. Wacht er is een auto! Yes daar is ze! Ze zou met haar papa naar hier komen. Maar het was niet haar papa die naast haar zat het is meneer Botty!? "Meneer Botty!?" "Ja Scott en dat is niet voor niks." "Ik..ik ben verliefd op Botty!" Daar stond ze dan hand in hand met meneer Botty! "Maar Emma en wij dan, deze dag zou de mooiste uit mijn leven zijn!"... Door deze gedachten schrok ik recht gelukkig is het maar een droom! En ligt mijn prinsesje nog altijd naast mij.