Caro"s pov
Nadat we wakker geworden zijn, ons aangekleed hebben kunnen we vertrekken naar de bakker. Die ligt hier maar een kwartiertje vandaan dus dat is best handig. "We moeten nog een tas gaan halen want we moeten redelijk veel meenemen." "Is goed, ik kan er één op mijn fiets zetten." Legt Maria uit. "Aha top." "Dank kunnen we nu vertrekken." Zegt Yemi zelfzeker. We stappen op onze fiets en daar gaan we al, het is winter wat betekent dat het koud is, zeker in de ochtend. Maar toch doet het fietstochtje goed, om zo eventjes buiten te zijn dat kan nooit kwaad. En al zeker niet als dat met je beste vrienden is. "Seg, heeft er iemand geld meegenomen?" "Euhm, ik niet." "Gelukkig dat ik daar aangedacht heb eh!" Zeg ik met een glimlach op mijn gezicht. "Ooh Caro'tje onze redder in nood." "Ja ja, anders moeten we terug hoor." Zei ik om te lachen. "Wat gaan we bij de bakker allemaal meenemen?" "Ik weet het niet, we moeten kijken wat er nog is." Het is ondertussen half 10 waardoor er al een groot deel van pistoletjes en koffiekoeken al weg zijn. Maar ja, ook al kiezen we een brood het zal altijd smaken. Nu nog de laatste bocht en daar is de bakker al. We parkeren onze fietsen nog. En dan naar binnen.
Yemi's pov
We zijn net aangekomen bij de bakker. Want we moeten nog ontbijten, iets wat ik normaal al veel vroeger op de dag doe, maar mijn vrienden zijn namelijk niet zo een ochtendpersonen. "Ik zou gewoon witte pistolets nemen, dat lust iedereen." "Daar heb, je gelijk in!" Beaamt Maria. "Zouden 19 pistolets genoeg zijn?" "Ik denk van wel, want niet iedereen eet er die op." "Oké, en nog een aardbeien taart?" "Ja top idee!" " Goedemorgen, u mag bestellen." Zegt de vriendelijk vrouw die net een andere klant verder hielp. "Goedemorgen, 19 witte pistolets en één aardbeien taart alsjeblieft." "Komt eraan!" "Zo, dat zal 38 euro en 40 cent zijn." "Alsjeblieft." "Dankjewel en nog een fijne dag!" "Voor u het zelfde." Antwoord Caro op vriendelijke toon, al moet je daar natuurlijk niet zoveel moeiten voor doen met zo een schattig snoetje. "En nu hop terug naar huis!" Zegt Caro terwijl ze haar fiets los maakt. "Ik hoop dat de rest al wakker is, al twijfel ik daar een beetje voor." "Ja ik weet het ook niet hoor."
