Gözlerini Kapat | TaeGi

Bölüm 3 ✵

Selam gençler... Nasılsınız? Umarım iyisinizdir. Hep iyi olun. Keyifli okumalar.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Gözlerimi gerisin geri usulca araladığımda silahın namlusundan ince bir duman karanlık gökyüzüne doğru süzülüyordu. Bakışlarım namludan yerde alnında karanlık bir delikle yatan bedeni bulduğunda tepkisizce karşımdaki bedene geri döndüm.

"Kimsin sen?" Fısıltım havada öylece asılı kalmıştı. Çünkü o da benim sorumu bana iade ederek soruma soruyla karşılık verdi.

"Sen söyle bakalım. Asıl sen kimsin?"

İfadesiz bir şekilde karanlıkta gizlenmiş yüzünü göremediğim ama yüzü olarak tahmin ettiğim bölgeye baktım. En sonunda açıklamaya başladı.

"Kim olsa çığlık atar. Düşer bayılır şoka girer. Hiçbirini yapmadın. Sanki hergün cinayet görüyor gibi bakıyorsun. Söylesene kimsin sen?"

"En az senin kadar soğukkanlı olan ama cinayet işlemeyecek kadar zavallı bir vatandaş." Dedim dişlerim arasından.

"İyi sayende ülke pislik bir tecavüzcüden kurtuldu. Gönlün rahat olur artık." Cümlesiyle istemsizce kaşlarım havaya kalktı.

"Her katil... Kurbanını tanır." Dedi buna karşılık. Cevap vermedim. Kenardan sıyrılıp yoluma gitmeye yeltendiğimde fazlasıyla sert bir şekilde kolumu yakaladı.

"Orda dur. Ufaklık... Nereye?" Kolumu elinden çekip omzundan ittim.

"Pis ellerini üstümden çek bu bir. İkincisi izin istemedim evime gideceğim."

"Ne varki sana güvenmiyorum çocuk." Başımı dikleştirdim.

"O zaman burda benim de kafama sık." Dedim gözümü kırpmadan. Birkaç saniye sessizce bana baktı. Bende ona. Sonra önümden çekildi. Omzuna çarpıp sokaktan çıktım ve hızlı bir şekilde eve geldim.

Kapıyı açıp kendimi içeri attığımda sırtımı kapıya yaslayıp yere çöktüm. Tuttuğum nefesimi usulca dışarı bıraktım.

Gördüğüm ilk cinayet değildi sonda olmayacaktı. Sakinleşmek zorundaydım. Bakışlarım duvar saatini bulduğunda saat dörttü ve yarın iş vardı.

Kendimi zorlayarak ayağa kalkıp odama geçtim ve üstümü çıkarıp doğrudan yatağa uzandım. Yorgun gözlerim anında beni uykunun kollarına bırakmıştı.

✵

Çalan telefonla zar zor gözlerimi aralamıştım. İlk birkaç dakika boş boş etrafa bakıp sonra komodinde duran telefonu aldım.

"Efendim?" Uykudan yeni uyandığım için sesim fazlasıyla pürüzlü ve boğuktu.

"Yoongi? İyi misin? Nerdesin?"

"Evdeyim? Bir şey mi oldu?" Dedim sakince.

"Burda değil de sen iyi misin asıl sana mı bir şey oldu?"

"İyiyim Taehyung sadece yorgun hissediyorum. Birazdan gelirim." Kimi kandırıyorum bilmiyorum ayağa kalkmaya halim yoktu.

"Yok gelme dinlen bugünde... Haberi duymadın galiba sen."

"Ne haberi?"

"Arka mahallende cinayet işlenmiş dün gece."

"Arka mahallemde cinayet? Ora çıkmaz sokak Tae kimse girmez oraya. İçiciler hariç."

"Tam da bu yüzden orayı seçmiş olabilir mi?"

"Beyni yoksa evet olabilir."

"Hadi uyu sen konuşuruz sonra. Bir şeye ihtiyacın olursa da ararsın."