Gözlerini Kapat | TaeGi

Bölüm 6 ✵

Selam millet nasılsınız umarım hoşunuza giden bir bölüm olur ve keyifle okursunuz.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Yoongi

Yorgun gözlerimi aralığımda beni ilk başta gece lambasından dolayı sarıya boyanmış tavan karşılamıştı. Odaya loş bir hava vermişti küçük lambadan yayılan sarı ışık huzmeleri. Yorgun bir şekilde gözlerimi kapatıp geri açtım. Ama bu esnada onun sesini duymayı beklemiyordum.

"Günaydın?"

"Neden ölmeme izin vermedin?" Dedim bende sorusuna karşılık.

"Sana söyledim ölmeyeceksin. Hem ben olduğumu anladığın hâlde neden tepki vermedin?"

"Tepki vermem gerekiyor muydu? Kusura bakma unutmuşum. Benle oynadığını en başında anladım Kim sen bana ne anlatıyorsun?" Dudağının tek kenarı usulca yukarı kıvrıldı. Bakışları gölgelendi.

"Kimsin sen Min Yoongi? Ülkeye korku salmış bir seri katilin dikkatini neden çekmek istedin?"

İşim buydu bu seri katilin dikkatini çekmek zorundaydım çünkü hiçkimse bizlerin bile yakalayamadığı gözden kaçırdığı delillerle asıl suçluları bulamayan adamları bulup ortadan kaldırarak devlete yardım etmezdi.

Ki atladığı en büyük ayrıntı ben onun dikkatini çekmek için özel bir çaba sarf etmemiştim. Kendisi beni fark etmiş bana çekilmişti.

Belaları bir mıknatıs gibi üstüme çekmek gibi bir yeteneğim olduğu içinse bu beni hiç zorlamamıştım.

"Cık yanlışın var. Ben senin dikkatini çekmek için herhangi bir çaba sarf etmedim. Sen beni fark ettin."

"Sıradan hiçkimse kendisine bir oyun oynandığını anlamaz. Tuzağa bile isteye düşmez?"

Omzumu silktim. Sıradan biri olmadığımı anlamasını ben sağlamıştım. Şüpheye düşmesini sorgulamasını ben istemiş ve başarmıştım. Çıkmaza girmesi için bunu yapmam gerekiyordu.

"Yaratıcı düşüncelerini kendine bırak o zaman Kim. Çünkü bunları duymak istemiyorum. Hatta sesini duymak istemiyorum." Alayla kahkaha atarak ayağa kalkıp yatağın yanına oturdu. Yüzlerimiz arasında fazla bir mesafe yoktu. Ama doğrudan birbirimizin gözlerine baktığımızdan bunun pek de bir önemi yoktu.

"Ölmek için yalvarıyorsun ama ölümden deli korkan bir yapın var." Gülmemek için yanak içlerimi ısırdım. Ölümden korkacak olsam içinde bulunduğum duruma balıklama atlamazdım.

"Beni tanıdığını düşünüyorsun ya... O kadar yanılıyorsun ki."

"Tanıyacağım Min Yoongi. Senin kim olduğunu öğreneceğim." Bu düşük ihtimaldi. Çünkü beni ben istemediğim sürece tanıyamazdı. Ben kendimi açığa çıkarmadığım sürece aklına bile gelmezdi.

"O zaman sana bu yolda başarılar Kim Taehyung. Çünkü ben bile kim olduğumu bilmiyorum." Alaycı ifadesi biraz daha yüzüne yayıldı. Ama konuşmadı. Bu yüzden konuşan taraf ben oldum. Başımı biraz yana çekip soluğunun yüzüme değil yastığın boş tarafına çarpmasını sağladım.

"Ne zaman çıkacağız hastaneden?" Hastane ortamları birinci derece en nefret ettiğim alanlardı ve bir gün zor dayanıyordum böyle yerlere.