Gözlerini Kapat | TaeGi

Bölüm 4 ✵

Selam millet ben geldim yeni bölümle beraber. Umarım hoşunuza giden bir bölüm olur keyifli okumalar dilerim.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Bir saat kadar daha şirkette durduktan sonra Taehyung ile şirketten ayrılmıştık. Bakışlarım aracın ekranındaki tarihi bulduğunda istemsizce yutkunmuştum. Şubat'ın onundaydık...

"Sahile gidelim mi?"

Sessiz arabanın içinde Tae'nin sesiyle irkilmiştim. Usulca başımı ona çevirdim.

"Olur gidelim." Diye mırıldandım.

"İyi misin? Bir anda sessizleştin... Bir sorun mu var yoksa?" Başımı hızlıca olumsuz anlamda salladım.

"Yok... Yani bir sorun yok sadece dedim ya biraz yorgun hissediyorum."

"İstersen eve gidelim."

"Gerek yok Taehyung. Akşam dinlenirim." Başını salladı.

"Peki... Öyle olsun bakalım." Sadece gülümsedim. Araba uçurum kenarında bir yerde durduğunda derince yutkundum. Burası sahilin kayalık kısmıydı. Ve buranın içimde bir yerde yarası vardı. İşin aslı burası kullanıma bir süre sonra kapatılmıştı.

"Yoongi? Bir şey mi oldu?"

"Burası... Yasaklanmadı mı?" Dedim kısık bir sesle.

"Evet... De Yoongi sen iyi olduğuna emin misin?" Sorusunu es geçip bu sahilin rivayetini anlatmaya başladım.

"Rivayete göre mutlu bir çift varmış... Karı-koca çok mulularmış... Evliliklerinin üstünden üç yıl geçtiğinde adam çocuk sahibi olmak istemiş. Ancak öğrendikleri şey mutlu çiftin yıkılmasına yetmiş...

Eşinin kadın hastalığı yüzünden çocukları olmayacaktı. Bunun üstüne adam karısından uzaklaşmaya başlamış. Bir gece yine içtiğinde kazara eşinin kız kardeşiyle birlikte olmuş...

Sonrasında aralarında gizli bir aşk yaşamaya başlamışlar. Kadın hamile kalmış... Ancak ablasıyla görüştüğünde şiş karnı onu ele vermiş. Ama kardeşinin doğum yapmasını beklemiş.

Bebek doğduğunda aldatılan kadın... Kardeşini ve bebeği buraya getirmiş ikisini de uçurumdan atmış. En sonunda da kendisini bırakmış karanlık sulara. Adam hatasını anlasa bile bir aile kökten yok olmuştu.

O günden sonra burası intihar uçurumu oldu. Burdan kendini sulara bırakanların bedeni bulunmaz. Akıntı götürür. Ancak ruhları burda kalır. Tıpkı o küçük bebeğin burda geceleri bembeyaz gözlerle ağlayarak kan kan kan dediği varsaydığı gibi."

Bakışları yüzümde dolanıyordu. Bense doğrudan karşıya bakarak son bir cümle söyledim.

"Annem de burda intihar etti. On yaşımdayken gözümün önünde. Ama onun bedeni suya değil aşağıda duran düz kayaya vurdu. On yıl önce bugün burda..."

Yavaşça bakışlarımı ona çevirdim. Şimdi ikimizde birbirimize bakıyorduk. Bir süre sustu. O da bende konuşmadık. En nihayetinde sessizliğe o son verdi.

"Bu yüzden mi... Denizlerden nefret ediyorsun?"

"Evet."

"Ben bilmiyordum özür dilerim." Hafifçe gülümsedim.

"Hataları bilmediğimiz için yaparız zaten Taehyung. Öğrendikten sonra telafi ederiz. Hata yapılır... Önemli olan telafi etmek."

"Keşke tüm dünya sussa... Sadece sen konuşsan. Yoongi çok canı yanan insanlar böyle güzel gülümser böyle güzel cümleler kurar biliyor musun?"