ᴇsᴀʀᴇᴛ//sᴀᴘʟᴀɴᴛɪ(+18) BİTTİ

15.Bölüm(Kaçmak)

....

"Sen "
........

Odanın kapısı hızlıca açılması ile
Genç kadın geriye doğru hızlıca gidip derin nefes almaya başlamıştı..

Elini kapıya getirip sonra kafasını odaya sokmuştu sırıtıyordu gözlerini sırıttığı için kısmıştı.

Melissa!!!!

Odaya girip ellerini beline koymuştu odaya bakarak genç kadının yatağına doğru yürüyordu..

" Merak etme yaşıyorum. Hortlak değilim(!) "diyerek gülüyordu genç kadın.

" Ama nasıl? Ben seni ama offf kafayı yicem " demişti endişe ile.

"Sakin ol önce!. Fazla vaktimiz yok çabuk olalım ve çıkalım burdan "

"Peki ama nasıl? Ya bu olanlar"

"Onları düşünme, bundan sonra dayak yemek istemiyorsan gelirsin benle " demedi ile afalamıştı genç kadın.

"İyide Mahir bizi bulur. Daha'da köt-
Genç kadının sözünü bölen Melissa'nın derin ve ağır sözleri olmuştu.

" Yeter salak!!! Benim ağabeyim ileri derece şizofreni ve bipolar hastası, ve seni istemesinin sebebi kokun. Annesinin kokusunun aynısı. Annesi öldüğünden beri asla düzelmedi abim.
Zaten ailede abımı bir tek annesi severdi. Bana gelirsek, ben asla onu abi olarak görmedim dengesizin teki. İnan bana kokuna bağlı olmasa, bir an bile düşünmeden öldürür seni. Ve ayrıca Emir falan da umrunda değil. O asla çocukları sevmez. Sırf seni yanına alabilmek için, o çocugu doğmasına izin verdi. Ve şimdi ise diğerini aldı" demişti genç kadın tek nefeste.

Duyduklarını daha idrak edemeyen, Deva ne yapacagını şaşırmıştı. Ama son cümlesi dikkatini çekmişti.

"Diğeri Ne? "

"Haberin yok mu? "

"Neyden? "

"Boşver hadi biran önce, çıkalım burdan" demesi ile hemen hazırlanmaya başladilar.

Deva, Melissa'dan destek alarak çıkmıştı odadan. Hemen arka kapıdan, siyah bir minübüse binerek uzaklaştılar ordan.

Deva sonunda derin bir nefes aldı. Ne yani herşey bitmiş miydi?
Ama genç kadın,rahat değildi. Tamam işte kurtuldum dedi içinden ama hala bir sıkıntı vardı ama ne?.

Uzun sesizliğin ardından, ilk konuşan Deva olmuştu.

"Melissa"demişti tiz sesi ile.

Arkadaşının sesine karşı "Efendim"demiş ve tekrar telefonuna dönmüştü.

"Hani sen dedin ya diğeri ne? "

"Deva şimdi sırasımı bilmiyorum ama, ögrendiğinde hiç iyi olmaz"diyerek geçiştirmişti.

"Neyi? Ne olur söyle. Sen sustukça korkum çoğalıyor." demesi ile derin bir öf çekerek,

"Offff!! Tamam, bak önce sakın ol!.
Sen 2 haftalık hamileymişsin. Ama dün tabi baya ağır işgence, sonucu düşük yaptın. Buydu işte, ama artık düşünme bunları" desede Deva içinden söküp atamadığı bir sıkıntısı vardı.

"Nasıl yani? Hamileymişim ve o gece düşük mü yapmışım ? Hayır, hayır "

"Dur, sakın o pisliğin dölü için ağlamayacaksın umarım"

"Melissa farkındamısın!!? Sonuçta anneyim ve annelik içgüdüsü ile üzülüyorum. Tamam belki Mahir'in diye sevmedim Emir'i ama sonra canım oldu. Ne oldu bilmiyorum ama, annem olmadı benim, o duyguyu hiç bilmedim. O yüzden hep korktum anne olmaktan. Ama şim-"

Genç kadının sözünü bölen Melissa olmuştu.

"Yeter Deva!!! Artık kimse yok hayatında, herşeyi ayarlıcam burdan yurtdışına kaçırıcam seni. Eski esir hayatını unut" demesi ile tekrar telefonuna odaklanmıştı.

"Peki annem öldü demiştin. Ama ya-

" Deva senin gördüğün benim öz annem yani biz babadan bir anneden ayrıyız. Demişti.

Zaten bir süre sonra, büyük bir evin önüne gelmiştik.

"Hadi Deva yeni evine ve yepyeni hayatına hoşgeldin "demesi ile arabadan inmiş eve adımlamıştım.

Artık herşey bitmişti. Deva Arslan olmak istemiyordum. Ama içimdeki ses hala Mahir'in beni bulacağını söylüyordu. Ama en önemlisi, bulması değil bulduğunda ne yapacagıydı. İçten içe çok korkuyordum.

Ama en önemlisi, şuan kasıklarımdaki yeni yeni gelen agrılardı. Galiba, serum ve iğnelerin etkisi geçiyordu. Offf tamda sırası. Biraz uyusam geçer herhalde...

1 gün sonra...

Uyandığımda çoktan sabah olmuştu. Deliksiz uyumuştum  ilk defa.

Yavaş adımlarla, banyoya ilerleyip işlerimi haledip .Daha sonra aşağı inmeye başlamıştım.

" Günaydın"

"Sana da günaydın "dememle birlikte sofraya geçmiştik.

Yemeğe başlamıştık, ama aklımda hala yarım kalan sorular vardı.

"Melissa, ben sana birşey sorucam"dememle anlamış olacak ki hemen eliyle sor şeklinde işaret etmişti.

" Sen nasıl ordan kurtuldun. Kaza yaptın öldün dediler."demiştim

"Öldü (!) Hahah kusura bakma ama, sen o sadist kocanın her dediğine inanırsan işin yaş"

"Ama-"

"Deva canım benim. Lütfen otur ve kahvaltını yap, ağız tadıyla doğru düzgün ye birşeyler. Hem ölmedim. Ümidin kesilsin diye yani kaçma diye benim öldüğümü inandırmış sana. " demişti tekrar kahvaltısına yönelmişti.

Galiba bu rahatlık aileden geliyor diyerek kahvaltıma dönmüştüm.

. ..

Devam Edecek...

Oy kullanmayı ve yorum yapmayı unutmayın...