Zayıflama Günlüğüm

SOHBET & İÇ DÖKME

Merhaba ♡

Bugün birazcık içimi dökmek istiyorum, benim yaşadığım, hissettiğim şeyleri eminim ki bir çogunuz da yaşamıştır. Dertleşmek iyi gelir.

Ben 21 yaşındayım ama çocukluğumdan beri kilom hep biraz fazlaydı. Küçüklüğümden beri "tombik" diye seslenildi ve inanın bana, küçük bir çocuk bile olunsa o hitaplar gerçekten çok can yakıyor. Ben sanki hayatımda yolunda gitmeyen her şeyin sebebi bu fazla kilolarımmış gibi hissettim. Geniş bir arkadaş çevrem yok çünkü kilolu ve çirkin bir kızım, bir erkek arkadaşım yok çünkü kilolu ve çirkin bir kızım, hiç bir işte başarılı olamıyorum çünkü kilolu ve çirkin bir kızım.

Hayat, kilolu ve çirkin bir kız iseniz birileriyle arkadaş olabilmeniz icin sizi komik birine dönüştürür. Birilerini güldürmem, eğlendirmem gerekiyor ki benimle arkadaş olsunlar diye düşündüm hep. Bu yüzden çevremdeki herkesi çok güldürürüm, maymuna dönerim, kendimle bile dalga gecerim. Kimseyle dalga geçmem çünkü ne kadar ağır hissettirdiğini bilirim.

Henüz ortaokula giderken ben o kadar depresif biriydim ki, int*harı bile düşünmüştüm. Sevilmediğimi, değer görmeye layık olmadığımı, çirkin, iğrenç biri olduğumu hissetmiş, hiç bir şeyi basaramayacagimi düşünmüştüm. Hatta hiç unutmam, ortaokulda öğle molasında, mutlu bir şekilde birkaç arkadaşımla oyun oynarken koşmuştum ve bir çocuk bana bagirmisti "Hizli koş belki zayıflarsın" diye. Bir çocuk benden para istemişti yok dediğimde, "Az yemek ye, çıkışta minibüse binme götü göbeği salmissin" diye iğrenç bir cümle kullandı. Suanki aklım olsa onu orada rezil rüsva ederdim ama o zamanki ben geceleri hüngür hüngür ağlayacak kadar güçlüydüm.

Liseye geçtiğimde de durum pek değişmedi, lise ortamim çok kötüydü. Kızlar hep dapdar giyer, hatlarını belli ederdi ama ben dar girsem kötü, bol giysem daha da kilolu duracağım için ne giyeceğim şaşırırdım. Benim 18 yaşına kadar yani lise sona kadar tek 1 sevgilim olmadı. Flört bile anca telefondan oldu, yüzyüze gelmedim. Okulda tek 1 Allahin kuluyla bile bakışmadım, o kadar zayıf güzel kiz varken millet bana mı bakacaktı?

Ailem, genelde bana destek olmak yerine laf vurmayı seçti. Ailemden de bu yaşıma kadar hep laf yedim. Kilolarım yüzünden dalga konusu oldum. Belki bana karşı daha nazik olsalardı, ben bu kadar depresif biri olmazdım. Belki her şey daha kolay olurdu.

Üniversiteye geçtiğimde 60-62 kilo aralığındaydım. O okula başladığım ilk gün kendime bir söz verdim, eski hayatim gibi olmayacak diye. Daha özgüvenli, daha rahat biri olacağım dedim. İlk zamanlar baya süslendim püslendim. Ki benim için güzel de geçiyordu, hiç kimseden kilom hakkında bir laf duymadım, aksine herkesle iyi anlaşıyordum.

Sonra, o okulda suanki erkek arkadaşım ile birbirimden hoşlanmaya başladık. Ben nedense yine çekindim, belki ben yanlış anlamisimdir diye. Çünkü üniversite lise gibi degil, kızlar daha bakımlı daha güzel. Büyük ihtimalle benden değil başkasından hoslanmistir diye geri cekilmistim ama o benden hoşlandığını söyleyerek bana açılmıştı.

Allah var, bana 1 kere bile kilolu muamelesi yapmadı, laf etmedi. Hatta aksine gayet iyi olduğumu, biraz daha kilo bile alabileceğimi söyledi. Dış görünüş gelip geçici, ister zayiflar ister kilo alırsın bu bir şey değiştirmezma senin kalbin güzel demişti. Şuan 2 buçuk yıllık sevgiliyiz. Onunla sevgiliyken 6-7 kilo aldim. 67 hatta bir aralar 68i bile gördüm. Ne zaman dışarıda yemek yesek beni zorlar hepsini ye, tabağını bitir diye. İstemesem de güzel yemekler alırdı. Kilo alırken de destek oldu, rahatsızım kilo vermek istiyorum dediğimde de destek oldu. Bu yüzden sanırım bu hayattaki tek şansım onunla tanışmaktı.

Fakat beni hirslandiran bir olay var. Benim sevgilimin, eski sevgilisi her zaman olmasa da hayatımızın belli dönemlerinde karşımıza çıkabilecek birisi. O kız benden zayıf ve benden güzel. Yarın bir gün o kız veya çevresiyle karşı karşıya geldiğimde onun yerine tercih ettiği kıza bak, kilolu diye düşünülmesini istemiyorum. Yüz güzelliğimi geçtiğimiz senelere göre düzelttim, sivilcem pek yok. Zayiflarsam yüzüm de biraz oturur. Fakat dediğim gibi aslında o kızla sevgilim daha hiç bir bağı yok, olamaz da zaten ama ileride bir gün illaki karşılaşacağımızı biliyorum. O gün kendimi ezik hissetmek yerine, özgüvenli ve mutlu olmak istiyorum.

Ben diyete girdigimin ilk haftası gibi erkek arkadaşım ailesiyle beraber günübirlik bir tatile gittiler. Beni de çağırdılar ama ben gidemedim ve ben gitmediğim için erkek kardeşi de onlara dahil oldu. Ben gitseydim, kardeşi gelmeyecekti. Neden diye sordum. Benim ona ne zararım var? Sevgilim dedi ki, araba biraz küçük arkada sıkışmayın diye gelmeyecekti. Zayıf bir kız olsaydım arabada arkada sıkışma gibi bir durum söz konusu olmayacaktı. O zaman diyet ve spor konusunda daha da hırslanmıştım.

Ben çevremde sürekli kilolu lafı duymaktan, imalar yapılmasından, şaka adı altında laf sokulmasindan, kendimi her ortamda rahatsız, özgüvensiz hissetmekten çok sıkıldım. Artık biraz daha zayıf, guzel vücutlu ve daha da ozguvenli olmak istiyorum.

Giydiğim hiç bir kıyafeti kendime yakıştırmadım. Hatta yeri geldi üstüm kötü duruyor diye dışarı çıkmak bile istemedim. Başkasında güzel duran kıyafetler bende iğrenç durdu. Kendime bu yüzden ben uzun süredir alışveriş bile yapmadım. Kilo verdiğimde istediğim büyük şeylerden birisi de doya doya güzel kıyafetler almak, güzelce taşımak. Kötü durdu diye düşünmeden, çıtı pıtı bir kız olmak istiyorum.

Bu arada, bende tiroit başlangıcı var. Şuan çok düşük düzeyde ama başlaması an meselesi. Bu da benim kilo vermemi engelliyor. Normal insanlara göre daha yavaş kilo veriyorum, daha hızlı alıyorum. Ben zaten genel olarak her yerinde bir hastalık, problem olan biriyim. Belki zayiflarsam bunlar da düzelir.

Ben çok gece ağladım. Çok gece kendime yeminler ettim, sözler verdim. Hepsi başarısız oldu, hep daha çok kilo aldım. Fakat bu sefer, bırakmaya pek niyetim yok. Bu sefer mutlu olmak istiyorum, hedefime ulaşmak istiyorum. Yeniden doğmak istiyorum ya, bu hayatı yeniden gönlüme göre yaşamak istiyorum.