Birden telefon çaldı arayan polisti çocuklar bulunmuş emniyete gelin dediler hemen koşarak gittik kapıyı açtık bir baktım Tarık ve arkadaşları Tarık beni görünce koşup hemen sarıldı diğer çocuklarda annelerine koştu evladıma sarıldım kokladım öptüm ömrümden ömür gitmişti sanki insanın evladının 5 dakika kaybolması 5 seneye bedeldi çocukların üstü başı pislik içinde kalmıştı hemen evlatlarımızı alıp eve döndük Tarık çok korkmuştu benim yanıma yapışmıştı yanımdan kalkmıyordu dışarıda gördükleri onu oldukça ürpertmişti bir hafta boyunca korkudan kapıdan ayağını dışarı bile atmıyordu ben de çok korkmuştum kapının önüne bile çıkartmıyordum Tarık'a nasıl kaybolduklarını sordum yürüyerek fark etmeden yollarını kaybetmişler sonra da geri dönememişler canım evladım neler çekmiş kim bilir o günden sonra yavrularımı yanımdan asla ayırmadım ayırmadım
