Rainy Spell

[2]

[Zawgyi]

မင္ေဆာ့... မင္ေဆာ့ေရ... ခုထိအိပ္ေနတုန္းလား... လြမ္းဆြတ္ဖြယ္ အေမ့အသံက အိမ္တြင္း၌ ပဲ့တင္လာခဲ့သည္။ တစ္အိမ္လံုးသို႕ သင္းပ်ံ႕လာေသာ သေရက်ဖြယ္ ဟင္းရနံ႕မ်ားက ႏွာေခါင္းဖ်ားတြင္ ေဝ့သီေဝ့သီလုပ္ေနၾကသည္။ မင္ေဆာ့သည္ အိပ္ခ်င္မူးတူးႏွင့္ မ်က္လံုးမ်ားအား တစ္ဝက္ေလာက္ဖြင့္ၾကည့္ကာ ေႏြးေထြးေသာ ေစာင္ႏွင့္အတူ ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္ေနသာ မိမိအခန္းပတ္ဝန္းက်င္အား ေသေသခ်ာခ်ာ လွည့္ၾကည့္လုိက္သည္။ အိပ္မက္တစ္ခုခု မက္ေနခဲ့သလိုပဲ... ေဝဝါးေနေသာ ေခါင္းထဲတြင္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္၏ပံုရိပ္ ေရးေတးေတးေပၚလာခဲ့သည္။ မင္ေဆာ့... အေမက ေလသံကိုထပ္ျမႇင့္၍ေခၚေနသည္။ မင္ေဆာ့သည္ အလ်င္စလို အိပ္ရာမွထ၍ မ်က္စိတို႕ကိုပြတ္လိုက္သည္။ လာၿပီ ေမရဲ႕၊ အေမ့အား ခပ္ခၽြဲခၽြဲျပန္ေျဖကာ ဗီ႐ိုထဲမွ ဂ်င္းေဘာင္းဘီႏွင့္ အျဖဴေရာင္တီရွပ္တို႕အား ထုတ္ဝတ္လိုက္သည္။ ဘာအိပ္မက္မက္ေနခဲ့တာပါလိမ့္... အိပ္မက္ အေၾကာင္းအရာကို သတိျပန္ရရန္ ႀကိဳးစားရင္း မီးဖုိေခ်ာင္သို႕လွမ္းေနခဲ့ေသာ မင္ေဆာ့သည္ ႐ုတ္တရက္ စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္ကမပါလာသည္ကို သတိထားမိလိုက္သည္။ ေျခေထာက္တြင္ ေလးလံေသာအေလးတံုးႀကီးတပ္ထားသလိုပင္ ေျခလွမ္းမ်ားမၾကာခဏပင္ ေႏွးေကြးလာခဲ့သည္။ ထူးဆန္းလိုက္တာ။ မ်က္စိေရွ႕တည့္တည့္တြင္ အေမ့ေနာက္ေက်ာအားလွမ္းျမင္ေနရေသာ္လည္း မင္ေဆာ့သည္အေမ့နားသို႕ ခ်ဥ္းကပ္၍မရႏိုင္ေပ။ အေမ...၊ မင္ေဆာ့သည္ အေမ့အားေခၚၾကည့္ေသာ္လည္း အေမကလွည့္မၾကည့္ေခ်။ အေမ့....၊ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ထပ္ေခၚၾကည့္ေသာ္လည္း မင္ေဆာ့အား တစ္ဖက္မွ မၾကားရသကဲ့သို႕ပင္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ေဘာင္းဘီက ေလးလံလာၿပီး ရွပ္အက်ႌက စိုစြတ္စြတ္ျဖစ္လာသည္ကို ခံစားေနရသည္။ လက္ေမာင္းအေရျပားမွတစ္ဆင့္ ေရစက္မ်ားစီးက်လာခဲ့သည္။ မင္ေဆာ့သည္ ႐ုတ္တရက္ေနရာတြင္ရပ္၍ ေနာက္သို႕ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ မင္ေဆာ့ေလွ်ာက္လာခဲ့ေသာလမ္းတေလွ်ာက္တြင္ ေျခရာဗြက္အိုင္ငယ္မ်ား ျဖစ္ေပၚေနၾကသည္။ ထိုေျခရာမ်ား၏အဆံုး၌ အိပ္မက္ထဲတြင္ ေတြ႕ခဲ့ေသာေကာင္ေလးက မိမိဆီသုိ႕ဦးတည္လ်က္ ေသနတ္အားခ်ိန္ထားခဲ့သည္။