Rainy Spell

[6]

ဘဝတြင္ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ဖူးေသာ အခ်ိန္မ်ားရွိခဲ့ဖူးရဲ႕လား...၊

႐ူဟန္ မိမိကိုယ္ကို ေမးခြန္းထုတ္မိသည္။ မိဘႏွစ္ပါးလံုး ဆံုးပါးသြားခဲ့သည္က လြန္ခဲ့သည့္ႏွစ္ႏွစ္ခန္႕က၊ အလယ္တန္း ေက်ာင္းသားေလးျဖစ္ေသာ ႐ူဟန္တစ္ေယာက္ အလယ္တန္းေအာင္ၿပီးေနာက္ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုအတြင္း ေျခခ်မိသည္ကေတာ့ လြန္ခဲ့သည့္ေျခာက္ႏွစ္ခန္႕က၊ ကိုးရီးယားတြင္ ရန္ပံုေငြရွာခဲ့သည္က လြန္ခဲ့ေသာငါးႏွစ္ခန္႕က၊ တကယ္တမ္း စစ္ပြဲမ်ားတြင္ တိုက္ပြဲစဝင္ခဲ့သည္ကေတာ့ လြန္ခဲ့ေသာတစ္ႏွစ္ခြဲခန္႕ကျဖစ္သည္။

ဆယ့္ေလးႏွစ္ျပည့္ေသာႏွစ္၏ ေႏြဦးတစ္ခုတြင္ျဖစ္သည္။ ေနေရာင္တို႕က စူးရွက်ိန္းစပ္ေနသည္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ား စတင္လာၿပီး၊ ေက်ာင္းေနာက္ဆံုးေန႕တြင္ ေက်ာင္းမွ ဂုဏ္ျပဳစာတစ္ေစာင္ လက္ခံရရွိခဲ့သည္။ ခ်ီးမြမ္းခံရေတာ့မည္ဟူေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အျပည့္ျဖင့္ အိမ္သို႕ျပန္လာခဲ့ေသာ္လည္း အိမ္တြင္ဘယ္သူမွရွိမေနခဲ့ေပ။ ဘယ္သြားေနၾကတာပါလိမ့္ ဟုေတြးရင္း အက်င့္ပါေနေသာလက္က တီဗီကိုဖြင့္လိုက္မိသည္။ ထို႕ေနာက္ၿမိဳ႕ထဲတြင္ ဆႏၵျပပြဲမ်ားျဖစ္ေပၚေနေၾကာင္း သိလိုက္ရသည္။ လူမ်ိဳးစုသီးျခားခြဲထြက္ေရး ဆႏၵျပပြဲပင္ျဖစ္သည္။ ဒီႏွစ္အတြင္းတြင္ ေလးႀကိမ္ေျမာက္ဆႏၵျပေနျခင္းျဖစ္သည္။ ရာခ်ီေသာလူထုႀကီးက က်ယ္ေလာင္စြာေအာ္ဟစ္ရင္း ေျပးလႊားေနၾကပံုက ဖန္သားျပင္ေပၚတြင္ ထင္ဟပ္လာသည္။ မထင္မရွား ေသနတ္သံမ်ား ၾကားလိုက္ရသည္ဟု ထင္လိုက္မိခ်ိန္တြင္ တီဗီလိုင္းက ႐ုတ္တရက္ေျပာင္းလဲသြားခဲ့သည္။ သတင္းတင္ဆက္ေနရာမွ ေဖ်ာ္ေျဖေရးအစီစဥ္မ်ားသို႕ ေျပာင္းလဲျပသေနသည္။ ေပါ့ပါးသြက္လက္ေသာ သီခ်င္းသံစဥ္မ်ားႏွင့္ တက္ႂကြခ်ိဳၿမိန္ေနသာ အစီအစဥ္တင္ဆက္သူ၏အသံတို႕ေၾကာင့္ တျခားကမာၻသို႕ေရာက္သြားသလိုပင္ ခံစားလုိက္ရသည္။ တီဗီလိုင္းမ်ားကို ဟိုဒီလွည့္ၾကည့္ေသာ္လည္း သတင္းတင္ဆက္ေနေသာလိုင္းလည္းရွိမေနသလို၊ တိုက္႐ိုက္ထုတ္လႊင့္ေနေသာလိုင္းမ်ားလည္း ရွိမေနေပ။ ႐ူဟန္က ေငးေၾကာင္စြာပင္ ရီမုတ္ကိုကိုင္ထားေသာလက္အား ျပန္ခ်လိုက္သည္။