Rainy Spell

[8]

[Zawgyi]

ဆူညံစြာရြာသြန္းေနေသာ မိုးေရမ်ားထဲမွ အေျပးဝင္လာရင္း ခ်န္းက ဆံပင္မ်ားကိုခါပစ္လိုက္သည္။ မိုးက ျပန္လည္ ရြာသြန္းေနျပန္ေပၿပီ။ ေတာထဲတြင္ မင္ေဆာ့့ စစခ်င္း ဒုကၡေရာက္ခါစကလိုပင္ မိုးကသည္းထန္လွသည္။ သိပ္မေဝးလွေသာေနရာျဖစ္ေသာ္လည္း ပခံုးတစ္ခုလံုး ရႊဲနစ္ေနေအာင္ စိုသြားသည္။ ဟူး...သဲလိုက္တဲ့မိုး၊ ပြစိပြစိ ညည္းညဴရင္း ဝင္လာေသာခ်န္းက စိုရႊဲေနေသာအက်ႌေပၚသို႕ပင္ ေစာင္ကိုပတ္လႊမ္းလုိက္သည္။ မင္ေဆာ့က ပဝါအေျခာက္တစ္ထည္ကိုယူ၍ ခ်န္း၏ဆံပင္မ်ားကိုေျခာက္ေအာင္ သုတ္ေပးလိုက္သည္။ ခ်န္းက ရင္ဘတ္ထဲတြင္ပိုက္လာေသာ ပလတ္စတစ္ျဖင့္ ထုတ္ထားသည့္ စားစရာမ်ားကိုႏႈိက္ထုတ္ေနသည္။ အသားေျခာက္အနည္းငယ္ႏွင့္ အေျခာက္ခံထားေသာ အသီးမ်ားပါလာသည္။ မင္ေဆာ့သည္ ေရဘူးတစ္ဘူးကို ႏႈိက္ထုတ္ေပး၍ နံရံဘက္သို႕မ်က္ႏွာမူကာ ျပန္လည္လွဲအိပ္လိုက္သည္။ ငါ မစားေတာ့ဘူး၊ မင္ေဆာ့၏စကားေၾကာင့္ ခ်န္းမ်က္လံုးမ်ား ျပဴးသြားသည္။ လွဲေနေသာမင္ေဆာ့အား လႈပ္ယမ္း၍ အသားေျခာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ စားထားမွ ေတာင့္ခံႏိုင္မွာ ဟု ႀကိဳးစားပမ္းစား ျမဴဆြယ္ေနသည္။ မင္ေဆာ့သည္ စားခ်င္စိတ္မရွိဘူးဟု ျငင္းေနရင္းႏွင့္ ခ်န္းက ခဏခဏ စကားလာေျပာေနေသာအခါ ခ်န္းဘက္သို႕ ေျပာင္း၍လွဲလိုက္သည္။ ဝိုင္းစက္ေနေသာမ်က္ဝန္းတုိ႕ႏွင့္ နက္ေမွာင္ေသာမ်က္ခံုးတို႕က ခ်က္ခ်င္းဆုိသလိုပင္ ငိုခ်ေတာ့မလို ႐ွံဳ႕မဲ့ေနၾကသည္။ ဇေဝဇဝါႏွင့္ စိတ္႐ွဳပ္ေထြးေနၾကေသာ အနက္ေရာင္မ်က္ဝန္းတို႕ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

" မင္း ဘာျဖစ္ေနတာလဲ"

မင္ေဆာ့ ျပန္မေျဖႏိုင္ခဲ့ေပ။ ကိစၥရွိေနသည္ဟုလည္း ေျပာ၍မရသလို မရွိဘူးဟူ၍လည္း ေျပာ၍မရေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ဘယ္ေနရာကစၿပီး ရွင္းျပရင္ေကာင္းမလဲ... မိုးေရစက္သံတို႕က တျဖည္းျဖည္း ျပင္းထန္လာခဲ့သည္။ ဟိုးအေဝးတစ္ေနရာတြင္ ေမွာင္မုိက္ေသာ ေကာင္းကင္ယံမွ တဂ်ိမ္းဂ်ိမ္းျမည္သံမ်ားလည္း ၾကားလိုက္ရသည္။ မိုးကေတာ့ ေတာ္႐ံုႏွင့္ တိတ္မည့္ပံုမေပၚခဲ့ေပ။

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

မိုးၿခိမ္းသံမ်ားက နံရံသို႕ပဲ့တင္လာသည္။ တဂ်ိမ္းဂ်ိမ္း ျမည္သံတို႕က ေလးဘက္ေလးတန္အား လႈပ္ယမ္းသြားေစတိုင္းတြင္ ေတာအုပ္တစ္ခုလံုးႏွင့္ ပထဝီေျမႀကီးအထိ လႈပ္ခါလာသည္ဟု ထင္ေနရသည္။ သဲသဲမဲမဲသြန္းက်ေနေသာမိုးေရစက္သံတို႕က မိုးၿခိမ္းသံတို႕ႏွင့္ ေရာေထြးေနၾကသည္။ ႐ူဟန္သည္ ျပတင္းအျပင္ဘက္သို႕ တစ္ခ်က္ေငးၾကည့္လိုက္သည္။ ျပင္းထန္စြာရြာသြန္းေနေသာ မိုးပုဆိန္ေၾကာင့္ အျမင္အာ႐ံုတုိ႕ မႈန္ဝါးေနသည္။ ဒီလိုရြာေနမွေတာ့ တိုက္ပြဲပဲျဖစ္ျဖစ္ ေနရာစံုစမ္းတာပဲျဖစ္ျဖစ္ ထြက္လို႕ကိုရေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး ဟုေတြးလိုက္ရင္း ခန္းဆီးကိုခ်လိုက္သည္။ အခန္းထဲတြင္ ႐ုတ္တရက္ အေမွာင္က်သြားသည္။ ထိုင္ခံုတစ္ခုကို မွီထုိင္ေနေသာ ေလးက စာအုပ္ဖတ္ေနသည္ကိုရပ္ၿပီး ႐ူဟန္ကိုစိုက္ၾကည့္လာသည္။