Rainy Spell

[3]

[Zawgyi]

ရႊီ....၊ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနေသာ အ႐ုဏ္ဦးေလထုက အနည္းငယ္ တုန္ခါသြားခဲ့သည္။ ငွက္ေအာ္သံဟု ဆိုရေအာင္လည္း အနည္းငယ္ ပိုမိုရွည္လ်ား၍ ၾကည္လင္ျပတ္သားေသာ အခ်က္ေပးအသံျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္လည္း ေမွ်ာ္လင့္ထားေသာ အခ်က္ေပးသံကို ျပန္မၾကားရေပ။ စိုစြတ္ေသာေလေၾကာင့္ တဖ်တ္ဖ်တ္ျမည္ေနေသာ သစ္ရြက္တို႕၏လႈပ္ခါသံႏွင့္ အိပ္တန္းထစၿပဳေသာ ငွက္အခ်ိဳ႕၏ အေတာင္ပံခတ္သံမ်ားကိုသာ ၾကားေနရသည္။ ႐ူဟန္က မ်က္ခြံမ်ားကိုမွိတ္၍ အသက္ျပင္းျပင္းတစ္ခ်က္ ပင့္႐ႈလုိက္သည္။ ထို႕ေနာက္ လက္မႏွင့္လက္ညွိဳးအားဝိုက္၍ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားသို႕ေတ့ကာ အတန္ၾကာေအာင္ ေလခၽြန္ထုတ္လိုက္သည္။

ရႊီ....တစံုတခုအား ေလာေဆာ္ေနသကဲ့သို႕ေသာ ေလခၽြန္သံက ေလးဘက္ေလးတန္သို႕ ပဲ့တင္ထပ္သြားခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္မွ မ်က္စိေရွ႕သို႕ လူတစ္ေယာက္ေပၚလာခဲ့သည္။ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္အား ဂ႐ုတစိုက္ေလ့လာ၍ ကုိယ္ေနကိုယ္ထားအား အနည္းငယ္ႏွိမ့္ထားေသာေသာ ထိုလူသည္ သတိအေနအထားျဖင့္ ေရွ႕သို႕တျဖည္းျဖည္းတိုးလာခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္ မိမိေနာက္ေက်ာတည့္တည့္၏ ႀကီးမားေသာ ရင္းတုိက္ပင္သစ္ကိုင္း၌ ကားရားခြထိုင္ေနေသာ လူတစ္ေယာက္ကိုမူ သတိမျပဳမိခဲ့ေခ်။ ႐ူဟန္သည္ သစ္ပင္၌ကိုယ္ကိုအားျပဳ၍ ေသနတ္ဒင္အား ပခံုးတြင္ ၿမဲၿမဲတင္လိုက္သည္။ ထို႕ေနာက္ မ်က္လံုးတစ္ဖက္ကိုမွိတ္၍ ပစ္မွတ္အကြာအေဝးအား ခန္႕မွန္းလိုက္သည္။

တစ္... ႏွစ္...သံုး...

ဒိုင္း...၊ က်ယ္ေလာင္စြာ ျမည္ဟိန္းသြားေသာ ေသနတ္သံေၾကာင့္ ႐ူဟန္က မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္သည္။ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပင္ အေပါင္းအပါမ်ား ဝိုင္းအံုလာေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ ေနာက္မက်ခင္ ေလးႏွင့္ျပန္ဆံုမွျဖစ္မည္။ အလ်င္စလို ေနာက္သစ္ပင္တစ္ပင္သို႕ ခုန္ကူးရန္ျပင္လိုက္ေသာ ႐ူဟန္သည္ ေခတၱတုန္႕ဆိုင္းသြားၿပီးေနာက္ သစ္ကိုင္းအားရစ္ပတ္ေနသည့္ ႏြယ္ပင္အားခုိ၍ ေအာက္သို႕လ်င္ျမန္စြာ ခုန္ခ်လိုက္သည္။ လဲက်ေနေသာလူ၏ အိတ္ကပ္အတြင္းမွ မလိုက္မဖက္ရွိလွေသာ အရာတစ္ခု ျပဴထြက္ေနခဲ့သည္။ ထိုလူ၏ပစၥည္းဟုု ယံုၾကည္ႏိုင္စရာမရွိသည့္ ႏုႏုရြရြရွိလွေသာ အမ်ိဳးသားသံုး ပိုက္ဆံအိတ္ႏွင့္ အစိမ္းေရာင္ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္တို႕ပင္ျဖစ္သည္။