Rainy Spell

[7]

ဝမ္းနည္းပူေဆြးမႈမ်ားက တျဖည္းျဖည္းေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကသည္။ စခန္းသည္ ပံုမွန္အေျခအေနအတိုင္း ျပန္လည္ လည္ပတ္စျပဳလာၿပီျဖစ္သည္။ ခ်န္းေျပာသည့္အတိုင္းဆိုလွ်င္ေတာ့ စခန္းတြင္းအထိဝင္ေရာက္အစီးနင္းခံရသည္မွာ ဒါပထမဆံုးအႀကိမ္ပင္ျဖစ္သည္ဟုဆိုသည္။ က်ဴးေက်ာ္လာေသာ ရန္သူမ်ားအား တစ္ေယာက္မက်န္သုတ္သင္လိုက္ေသာ္လည္း မၾကာမီတြင္ ႐ံုးခ်ဳပ္မွအမိန္႕က်လာပါက စခန္းကိုေရႊ႕ေျပာင္းရမည္ဟုလည္း ဆိုသည္။ မင္ေဆာ့သည္ ေခါင္းငိုက္စိုက္က်သြားခဲ့သည္။ ဘယ္ကိုသြားမလဲ မသိႏုိင္ခဲ့ေသာ္လည္း ယခုေနရာထက္ပို၍ နက္႐ွိဳင္းေသာ ေတာအုပ္နက္အတြင္းသို႕ ေရႊ႕ေျပာင္းၾကမည္မွာ ေသခ်ာေနသည္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ႏိုင္ပါ့မလား၊ ဒီေနရာကေန ထြက္ႏိုင္ပါ့ဦးမလား၊ မင္ေဆာ့သည္ မိမိကုိယ္ကိုျပန္ေမးမိရင္း ေခါင္းတယမ္းယမ္းခါလိုက္မိသည္။ ျပႆနာတို႕ ျမစ္ဖ်ားခံရာေနရာက ေဝးလံေသာေနရာတြင္ ရွိေနခဲ့သည္။ ဒီေနရာသည္ ခ်န္း၏ေျပာစကားအရ ပိရိမစ္ပံုအဖြဲ႕အစည္း၏ ဟိုးေအာက္ဆံုးေနရာလုိပင္ျဖစ္သည္။ မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္မ်ားျပားလွေသာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားၾကားတြင္ ဘယ္သူမွမသိလိုက္ႏိုင္ပဲ ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္သြားႏိုင္သည့္ေနရာဟုလည္းဆိုႏိုင္သည္။ ထိုစကား၏အဓိပၸာယ္သည္ မင္ေဆာ့၏အနာဂတ္သည္လည္း ဤႀကီးမားေသာစစ္ပြဲ၏ အေျခအေနေပၚတြင္မူတည္ေနသည္ဟု နားလည္ႏိုင္ေလသည္။

ဒီစစ္ပြဲက ၿပီးေရာၿပီးႏိုင္ပါ့မလား...

မင္ေဆာ့သည္ ေခါင္းကိုငံု႕ခ်လိုက္မိသည္။ ေမွ်ာ္ပင္ မေမွ်ာ္လင့္ရဲေတာ့ေပ။

ထိုေန႕က ခ်ီတံုခ်တံုႏွင့္ ႐ူဟန္၏တဲအတြင္းသို႕ ဝင္သြားခဲ့ေသာအခါ သူက ေက်ာေပးကာ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ရွိသည္။ အေအာ္ခံထားရေသာေၾကာင့္ မင္ေဆာ့သည္ ႐ူဟန္၏အရိပ္အကဲကိုၾကည့္ေနမိသည္။ ေနေရာေကာင္းရဲ႕လား၊ အဖ်ားေရာ က်သြားရဲ႕လား ဟိုဟိုဒီဒီၾကည့္ေနရင္းႏွင့္ မနည္းခ်ဳပ္ထားရေသာ ဒဏ္ရာခ်ဳပ္႐ိုးကိုျမင္လုိက္ရသည္။ မနာတတ္ဘူးလားမသိ၊ ႐ူဟန္သည္ လက္ေမာင္းကိုတန္းေနေအာင္ ဆန္႕လိုက္ရင္း တီရွပ္ေဟာင္းကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္သည္။ မင္ေဆာ့သည္ ေရစိုဝတ္မ်ားႏွင့္ ဇလံုကို မထားလ်က္ပင္ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ ရပ္ေနမိခဲ့သည္။