Rainy Spell

[20]

[Zawgyi]

အေရးေပၚအေျခအေနျဖစ္ေၾကာင္း စခန္းတစ္ခုလံုးအား သတင္းထုတ္ျပန္လိုက္သည္။ ညေန ၄နာရီေလာက္တြင္ျဖစ္သည္။ အေရးေပၚ၊ ပစၥည္းသိမ္းၿပီး အထဲကိုဝင္ခဲ့။ မင္ေဆာ့သည္ တုန္ရီစြာေျပာလာခဲ့ေသာ ခ်န္း၏ ျဖဴဆုတ္ေနေသာမ်က္ႏွာအား ျပန္ျမင္ေယာင္လာမိသည္။ ဘာေတြျဖစ္ၾကတာလဲ ဟုပင္မေမးလိုက္ႏိုင္ခင္ ခ်န္းကအျခားတစ္ေနရာသို႕ ေျပးထြက္သြားခဲ့သည္။ ႐ုတ္တရက္ႀကီး ႏွလံုးခုန္သံတို႕က ထိန္းမရေအာင္ပင္ ခုန္ေပါက္စျပဳလာသည္။ ရပ္တန္႕ေနသလားမွတ္ယူရေအာင္ ေႏွးေကြးစြာလည္ပတ္ေနခဲ့ေသာအခ်ိန္တို႕က ခ်က္ခ်င္းႀကီးပင္ လ်င္ျမန္စြာလည္ပတ္ကုန္ၾကသည္။ မေျပာပေလာက္သည့္အေရအတြက္သာ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ စခန္းသားတို႕က ရွိရွိသမွ်လက္နက္မ်ားကို ဆြဲယူလာခဲ့ၿပီး အေဆာက္အဦအတြင္းတြင္ စုေဝးလိုက္ၾကသည္။ ထိုျမင္ကြင္းကိုၾကည့္ေနခဲ့ေသာ မင္ေဆာ့သည္ အေဆာက္အဦ၏ ေထာင့္တစ္ေထာင့္တြင္ထိုင္၍ ေက်ာပိုးအိတ္ေလးကိုသာ ရင္ဘတ္ထဲတြင္ တင္းေနေအာင္ ပိုက္ထားမိသည္။ ႐ူဟန္မ်ားတစ္ခုခုျဖစ္ေနလား ဟူသည့္အေတြး ေခါင္းထဲဝင္လာသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားမ်ား ေအးစက္လာခဲ့သည္။ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး၊ မင္ေဆာ့သည္ေခါင္းကိုခါယမ္းပစ္၍ ထိုအေတြးအား ေမာင္းထုတ္ခဲ့သည္။

ဆယ္ေယာက္ေသာရဲေဘာ္တုိ႕အား ဦးေဆာင္၍ ထြက္သြားခဲ့ေသာ ေလးက ေနမဝင္ခင္ေလးတြင္ တစ္ဦးတည္းျပန္ေရာက္လာခဲ့သည္။

စခန္းဂိတ္ဝအေစာင့္တစ္ေယာက္ထံမွ သတင္းဝင္လာခဲ့သည္။ ဒုဗိုလ္ စခန္းတြင္းေရာက္ရွိ၊ စခန္းတြင္းေရာက္ရွိ။ အစပထမ ထြက္သြားစဥ္က ဝင္လာခဲ့ေသာသတင္းႏွင့္ မဆိုစေလာက္ကြဲျပားေနခဲ့သည္။ အ႐ုဏ္ဦးထြက္သြားစဥ္တုန္းက သတင္းမွာ အဖြဲ႕B ထြက္ခြာ ဟူ၍ျဖစ္သည္။ ခ်န္းသည္ နမိတ္ေတြမေကာင္းဘူး ဟုဆိုကာ စခန္းအဝင္ဝအထိ ကိုယ္တိုင္ထြက္ႀကိဳခဲ့သည္။ မင္းေဆာ့ႏွင့္အတူ စခန္းသားႏွစ္ေယာက္သံုးေယာက္တို႕လည္း ေနာက္မွလိုက္လာၾကသည္။ အေျခအေနမေကာင္းသည္ကို သိေနေသာ္လည္း ျပန္ဝင္လာသည့္လူမွာတကယ္တမ္း ေလးသာဆိုလွ်င္ မင္ေဆာ့တြင္လည္း သူ႕ကိုေတြ႕ရမွျဖစ္မည့္အေၾကာင္းမ်ား ရွိေနခဲ့သည္။ ေမွာင္မိုက္စျပဳလာေသာ ေတာအုပ္၏ႏြယ္ကိုင္းႏြယ္ခက္မ်ားၾကားမွ ပါးပါးလ်ားလ်ားအရိပ္တစ္ခု ေပၚထြက္လာခဲ့သည္။ ေျခေထာက္တစ္ဖက္အား တရြတ္ဆြဲလာရင္းပင္။