12. BÖLÜM

22 6 0
                                    

Lisenin ilk günü

Bunca yaşadığım kötü olaylar artık iki sene önceydi. Şu an bunu yazarken bile çok garip geliyor. Vay be! İki sene önce ha. Lisenin ilk günü çok heyecanlıydım. Çünkü kimseyi tanımıyordum. Üstelik içimde büyük bir korku vardı Çünkü artık ben bir lise öğrencisi olacaktım. İnşallah lise çok iyi geçerdi. 7. Sınıfta yaşadıklarımı tekrar yaşamak istemiyordum. Sabah okula bizi babam bırakmıştı. Dışarıda öncelikle sıra olduktan sonra bir öğretmen bizi sınıflarımıza yönlendirmişti. Sınıf mevcudu 30 kişinin üzerindeydi fakat bana 100 kişi varmış gibi geliyordu. Belki daha fazla bilmiyorum. O an sadece arkadaş olarak yanımda Elif Beyza vardı. Fakat çok geçmeden bir karışıklık olduğu ortaya çıkmıştı. Elif normalde yan sınıfta olduğundan kendi sınıfına geçmek zorunda kalmıştı. Tek başıma tanımadığım bir sürü kişinin arasında kalınca korkmadım değil tabiki. Fakat bu korkumu kenara bırakıp insanların nasıl biri olabileceği hakkında yorum yapmaya başladım. Öncelikle gözüme en çok çarpan en ön sırada tek başına oturan kız oldu. Saçları siyah gibiydi ve durmadan resim çiziyordu. Din kültürü öğretmeni bize güzel lakaplar takarak birbirimizin ismini öğrenmemizi kolaylaştırmıştı. Ve hatırladığım kadarıyla bu kızın adı İrem olmalıydı. Din kültürü hocasının da dediği gibi çok kibar birine benziyordu. Üstelik nedense bana çok çalışkan biri gibi geliyordu.Daha sonra gözüm onun arkasında oturan uzun açık kumral saçlı olan kıza çarptı. Onu ilk gördüğünde çok mutsuz ve asosyal biri olarak düşündüm. Yanlış hatırlamıyorsam ismi Şevval olmalıydı. Ve birde gözüm sarı saçlı ve  gözlüklü olan kıza çarptı. Gerçekten çok enerjik birine benziyordu. Onu bir arkadaşıma çok benzemiştim. İsmi Gökçe olmalıydı. Bu kızı ilk defa hocanın herkesin alması için önüme koyduğu ders kitaplarını alırken görmüştüm. Ve o zaman tüm gün gerçekten bu benim tanıdığım arkadaşım olabilir mi diye düşünmüştüm. İlk gün korkudan arkadaş edilemediğim için kendime çok kızmıştım. Belki de gerçekten hiç arkadaşım olmayacaktı. Okula ilk gün gitmiştim fakat bir hafta gelemeyecektim çünkü kuzenimin düğünü vardı. İlk gün o kadar sıkıcı geçmişti ki anlatamam dostlar. Sadece yan sınıftaki Elif Beyza ve Buse ile takılmıştım. İki tane arkadaşım vardı Allah'tan.

1 hafta sonra

Bugün günlerden tekrar pazartesiydi ve ben ikinci defa okula gidecektim. Sınıfa girdiğimde yerimin kapılmış olduğunu görünce resmen sinir krizi geçirecektim. Tek boş olan yere doğru ilerlemekten başka çarem yoktu. İsmi Irem olan kızın yanı boştu. Sanırım bu bana arkadaş edinebilmem için bir şanstı. Ondan oturabilmem için izin aldıktan sonra yanına oturdum. 5-10 dakika sadece o resim çizmişti ben ise İrem'i izlemiştim. Bana adımı sorması ile birlikte tanışmıştık. Adımı sorduktan sonra sorduğu soru karşısında biraz şaşırdım. Çünkü hayatımda hiç anime izlemiş biri değildim. Küçükken izlediğim animeler hariç tabiki. Sanırım İrem izliyordu. "Eh, tabi sana sorduğuna göre Beren." Dediğinizi duyar gibiyim fakat onu kastetmiyorum. Dış görünüşünden anlamıştım. Yani bana öyle bir vibe veriyordu. Bana "anime izliyor musun?" Diye sorması ile birbirimize daha fazla sorular sorduk ve birbirimizi daha fazla tanımaya başladık. O gün öğlen eve gidemedim çünkü otobüsün ne zaman gelip gideceğini tam olarak bilmiyordum. Kantine inip tost ayran aldıktan sonra öğretmen masasının olduğu yere doğru ilerledim. Öğretmen sandalyesine oturup yemeğimi güzelce yedikten sonra karşımda oturan kızlar ile tanışmak için yanlarına doğru ilerledim. Birinin adı Elif Beyza diğerinin ise Suden'di . İlkokuldan beri arkadaş olduklarını söylediklerinde çok şaşırmıştım. Çok şanslı olduklarını düşündüm. Onlarla tanıştıktan sonra aşağı gideceklerini söylediklerinde tekrar sınıfta yalnız kalmıştım. Bizim arkamızda oturan adı Şevval olan kız gelene kadar. O gün öğle arasında onunla da tanıştım. Beraber zil çalana kadar sohbet ettik. Evet sınıftan tanıdığım kişiler vardı fakat hem arkadaş değildik hemde bu sınıf bana hala çok kalabalık geliyordu. Sanırım hala alışamamıştım. Eh, hemen alınmayacaktım tabiki ama lisenin eski okul hayatım gibi geçmesinden çok korkuyordum. Üstelik şimdiki din kültürü hocası eski okulumdaki din kültürü hocasına çok benziyor. Ya da ben benzetiyordum bilmiyorum. Fakat konuşması kesinlikle aynısıydı. Ve durum her din kültürü veya siyer dersine girdiğimizde eski okulumu hatırlamama sebep oluyordu.

Bölümler neden çok kısa oluyor!!:((
Dostlar oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın ♡

ADAVETHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin