ORMANIN ANAHTARI

Bölüm 6 -Kapının ardındaki-

-MACERAMA DESTEK!

-Elisa , kapıyı açınca yan kulübede yaşayan insanla tanışmıştı.Aslında ilk Esila gidecekti ama ilk adımı o atmıştı.Kapının ardında uzun boylu ,Elisanın yaşlarında, uzun kahverengi saçları nerdeyse gözüne geliyordu.Yeşil gözleri ,narince evi inceliyordu. Ve birden konuşmaya başladı;

-Taylan:merhaba!Ben Taylan .Galiba bu ormana, yeni geldin.Adın ne?

-Elisa:Ben Elisa .Evet ;Bu ormana yeni geldim .Ve hep burada yaşayacağım çünkü ben ormana aitim.

-Taylan: Bende seninle tanışmak için buraya geldim zaten uzun zamandır bu ormanda yalnızdım artık yalnız değilim de neden sen ormana aitsin?Ailen falan yok mu?

-Elisa:Ailem artık yok.Annem çok yakın bir zaman önce öldü.onun ölümünden sonra babam bana ve abime hiç sevgi göstermedi beni doktor olmaya zorladı.Abim zaten kimseyle konuşmuyordu.Bende artık bunlara dayanamadım ,Ben hep izci olmak isterdim annem'de benim hep izci olmamı isterdi ve bende öyle olucam ve fikrimide asla değiştirmeyeceğim.

-Taylan: Ailen hakkında olanlar için üzüldüm bende annemi ve babamı kaybettim.Sonra yetimhaneden kaçıp buraya geldim.Çünkü Orman benim çocukluk hayalim. Peki sen ne kadar bu ormanda kalıcaksın?

-Elisa:ÖLENE KADAR! Sen?

-Taylan:Bende,Bunu duyduğuma sevindim.Kaderlerimiz, çok benziyor.Bence iyi bir ikili olucaz.

-Elisa:Bencede!

-Taylan:Ben sana getirdiğim meyveleri veriyim.Bunları Kızıl ormanından topladım.

-Elisa: Teşekkür ederim ama kızıl orman neresi?

-Taylan: Orası eski kulübenin olduğu orman orada kimse yaşamıyor.Gerçi istesede hayatta kalamaz zaten .

-Elisa: Neden hayatta kalamaz?

-Taylan:Çünkü orası  vahşi hayvanların çok  olduğu bir yer.Ve şu ana kadar orada kalan herkes ölmüş.

-Elisa:Bu gerçekten korkunçmuş!

-Taylan:Evet,öyle .Neyse benim artık gitmem lazım.Yarın sabah sekizde yürüyüşe çıkıcam gelmek ister misin?

-Elisa:Olur, sabah görüşürüz!

(...)

-Ve Taylan arkasını dönüp gitti. Elisa kendisiyle aynı kaderi yaşayan ,onu anlayan biriyle tanışmıştı.Bu harikaydı .Başka bir insanın onu anlaması,onunla aynı  hayatı yaşaması paha biçilemez,bir histi.Elisa kaybolan mutluluğunu artık bulabileceğine inanıyordu.Elisa'nın aklına şimdide babasının haberlere  çıkması takılmıştı.

-Babası acaba Elisayı bulabilir miydi?Elisayı o anlamsız,soğuk,annesiz,sevgisiz ,eve geri mi götürecekti ?Hayal kırıklığı içinde olan kalbini nasıl yaşatıcaktı orada? Elisa artık babası onu bulsada  burdan gitmeyecekti .Elisa bu konuşmaları tekrar tekrar düşünmekten ,hatırlamaktan sıkılmıştı,o yüzden gidip odasını düzenledi.Çantasında getirdiği kıyafetleri yerleştirdi.Yatağına getirdiği battaniyeyi serdi.

-Ahşap masasını üstünede annesiyle olan tek fotoğrafını koydu.Elisa bir yerden soğuk geldiğini hissetmişti,nerden geldiğini aradı .Ve buldu!Çatının en kenarında bir delik vardı.Evet,bu kulübe çok eskiydi ama çatının delik olması Elisayı hiç mutlu etmemişti.Elisa bu deliği kapatmak için bişeyler aradı ama yoktu.Elisa bunu Taylana soracaktı!Belki o tamir edebilirdi!

-Elisa mutfağa indi ve suyun az kaldığını fark etti .Elisa Nehir'e su doldurmaya gidecekti.Kıyafetlerini giydi sonra Çakılı ve sopasını yanına alarak dışarı çıktı.Nehir çok uzakta değildi.Çakıl önden önden gitmeye başlamıştı.Elisada arkadan gelerek doğanın güzelliğini inceliyordu.Elisa Nehir'e gelmişti.Taylan da oradaydı ama o Nehir'in karşısındaydı.