ORMANIN ANAHTARI

Bölüm 3 -Ormandaki ses-

Elisa ürktü,çakıl arkasını dönüp hırlamaya başladı.Çakıl hemen Elisanın ,önüne geçti ve  Elisayı koruyordu.Elisa ;çakılın ona sadık olduğu biliyordu ama bu kadar onu sahiplendiğini bilmiyordu. Elisanın arkasındaki ses belli olmuştu. Bu bir kurttu.kurt çok genç değildi ama buna rağmen  dişleri çok keskindi aynı zaman da Çakıla doğru hırlıyordu.Kurt' un cüssesi köpekle hemen hemen aynıydı.

-ilk Hamleyi kurt yaptı elisaya saldırdı. Elisa eğitimli olduğu için soğukkanlıydı ama elindeki sopayı kurtun ağzına sokması bir şey değiştirmedi. Kurt bir daha saldırdı.Tam Elisayı ısırıcakken çakıl onu ısırdı. Kurt daha da sinirlendi. Çakılın kuyruğunu ısırdı,sonra kendine doğru çektirdi.

-Elisa çok çaresizdi. Hemen eline bir taş aldı ve kurta attı. Kurt annesininin ulumasını duyunca hemen gitti.Aslında hayatta kalmaları mucizeydi.Elisa çok endişelenmişti çünkü genç kurt yakınlarda olabilir diye düşünüyordu.Bu yüzden de akşam olunca Çakıla bir şey olur diye korkuyordu.Elisa , çakılı kucağına aldı .Elisa "aferin uslu köpek" dedi.Sonra Çakılın kuyruğuna sargı sardı.

-Elisa Çakılın yanından gitmek istemiyordu. Ama çoktan gece olmuştu,karanlık çökmüştü.Üstelik eve geç kalmıştı.Çakıla istemeden de olsa veda ederek eve doğru koştu. Ormandan çıkar çıkmaz içini bir huzursuzluk kaplamıştı.Sanki kalbine bir bıçak saplanmıştı.Arkasından bir ses gitme diyordu sanki.Elisa gitmek istemedi, durdu. Arkasına baktı,sonra evine baktı.Cevabı belliydi, kalbi orman diye bağırıyordu. Ama aklı bu sesi susturup eve gitmeyi başardı ardından Elisa da eve gitti.

-Evde babası vardı abisi ilk defa salonda oturuyordu.Halasıda oradaydı.hepsi salonda art arda dizilmişti.Sanki birşey yapmış gibi Elisaya bakıyorlardı. Halası "nerdeydin?" dedi.Babası daha sesli bir şekilde " nerdeydin"dedi.Babası annesinin ölümünden sonra ilk defa elisanın gözünün içine bakarak konuşuyordu.İçinden "acaba ormana gittiğimi anladılar mı? "diye düşündü.Sonra halası "saat kaç olmuş evde yoksun kaçırıldın sandık,başımıza iş çıkartıyorsun"dedi. Babası "Napıyordun Elisa" diye sordu. Elisa "arkadaşlarımlaydım ,geziyordum " dedi. "Babası"Senin ders çalışman gerekiyor","bıktım artık senin bu ergen hareketlerinden "dedi.

-Babasının bu lafları yetmezmiş gibi Halasıda "aynı annesi gibi davranıyor" dedi.Elisa çok üzüldü.Gözünden bir damla yaş süzüldü.Bu söz ona çok ağır gelmişti.Halasının bu kadar kötü biri olduğunu bilmiyordu.Bir an annesinin yokluğu kalbine bir bıçak gibi saplandı.Nefesi sanki onu boğuyordu.Sinirlendi ve halasına "hiçbir zaman annem gibi olamadın,annem beni sevdi "dedi.Elisa "Ben izci olmak istiyordum siz iz-" babası sözünü kesti ve "izci diye bişey olamazsın bundan sonra evden okula gidiceksin başka bir yere gitmeyeceksin!" dedi.

-Elisanın kalbi paramparça olmuştu abisin sessizliği kalbini daha da acıtıyordu.Çünkü Abisi Elisayı hiç korumuyordu.Elisa gözü yaşlı odasına  gitmek için arkasını döndü.Babası "artık annen yok unut onu birdaha hatırlatma bizede"dedi. Elisa yıkılmıştı.Babasına olan sevgisi bitmişti.Odasına girdi ve ağladı,saatlerce ağladı. Teker teker kapılar kapandı.Babası ve halası tekrar işine döndü.Abisi Denizde bilgisayarına.Elisa çok kırılmıştı babasını bu sözleri annesinin ölümü kadar olmasa da canını yakmıştı. Sanki Elisanın kalbi kül olmuştu.Yatağanın içine girdi,hıçkıra hıçkıra ağladı. Babasını bu sözüyle Ailesini kökten  kaybetmişti ,artık onun için sadece Çakıl vardı.Sahiden Çakıl ne yapıyordur ? şimdi.

-Elisa tam bunları düşünürken ,telefonuna bir mesaj geldi.Onu arkasından bıçaklayan yani kazık atan arkadaşı Ülkü mesaj atmıştı.Aynı zamanda karşı komşusuydu.Elisa göz yaşlarını silip mesajı okudu.
Ülkü:Herhalde babanla kavga ettiniz. Çok ses geliyordu.

Elisa: Ses için üzgünüm.

Ülkü:ne konuşuyordunuz babanla?

Elisa: Niye beni merak ediyorsun ki ?sen beni satmadın mı zaten ?  Annemin ölümünden sonra , moralim bozuk diye benden sıkıldın ve İrem'le takıldın bir de.

Elisa:Hatta beni zorbaladınız.izci olmak istediğimi bildiğin için tüm okulda bana izci diye diye benimle dalga geçtiniz.

Ülkü: Seni merak edende kabahat.Sana izci hayatında başarılar dilerim.

(...)

Elisa zaten paramparçaydı, bu mesajlarla beraber daha da yıkılmıştı. Sanki onu hayata bağlayan bir şey yoktu annesi, ailesi,dersleri,mutluluğu hepsi yok olmuştu.Babasının bu sözü sanki Elisayı öldürmüştü.Elisa sabaha kadar bu olayları düşündü.Ve en sonunda ağlamaktan yoruldu ,uyudu.

- Sabah olunca metroya bindi. Ve okula gitti Okulda İrem'le ülküyü gördü. Yine benimle dalga geçiyorlardı,mesajlarımı İrem'e gösteriyordu.O gün Elisa  için eziyetti.Eve geldi.Dün gece çok düşünmüştü.ama ne yapacağına karar verememeşti.Babası dışarı çıkmasına  hiçbir şekilde izin vermemişti. Yinede evden sessizce çıktı. Çakılın yanına gidicekti, ormana girince sanki annesi kızıl saçlarını okşuyormuş gibi hissetti.Yine içini huzur kaplamıştı. Sanki doğa ,orman onun evi gibiydi.çakılın yanına gitti.

-çakılı besledi ,su verdi ,sevdi.çakılı severken arkadan babasını gördü. Babası ona" senin burda ne işin var "diyordu.Elisa hemen çakıla veda edemeden babasının yanına gitti. Babası kolundan tuttu,onu eve doğru götürüyordu. İrem'le Ülkü dışarıdaydı.Onlar Elisayı görmüştü,herkes şaşkınlıkla Elisayı izliyordu.Elisa eve gidince babası "ben sana ders çalışacaksın izci olmayacaksın.doktor olunasın demedim mi? "dedi babası.Elisa cevap vermedi.

-Babası Elisayı okuldan almıştı. Elisa bıkmıştı herşey üst üste geliyordu babasının annesinin ölümünü kabul etmesi,babasın ağır sözleri,halasının annesine nefreti,dersleri, arkadaşları,izci olamaması,sevgisizlik . Elisa tüm gece ağladı. Ağlamaktan gözleri şişti.

-Annesini düşündü. Bir yandan mesleğini düşündü.ama kararı belliydi .Bu hayat ona çok yabancıydı. Başka bir alemdi burası. Elisa buraya ait değildi.Onun mutsuzluğun sebebi kendisiydi!Artık emindi ,Elisa nın arkasında kimse yoktu ama o hayallerinin peşinden gidicekti. Tüm olumsuzluklara rağmen ,tüm dertlerine ,ailesine karşı durup yapıcaktı bunu.Elisa izci olucaktı! Çünkü onu ayakta tutan tek şey buydu!