ORMANIN ANAHTARI

Bölüm 19 -Abilik görevi -

                                                                                             ~KURTULUŞ~
     
-Elisanın mantıksız bulduğu bu saçma yemek faslı hala devam ediyordu.Şirket sahibi ve Elisanın babası iş konuşuyordu.Ateş ise keskin bakışlarla etrafı gözetliyordu.Elisa ise sadece ,bir dakikalığına bile olsa buradan kurtulamak istiyordu.Bu yüzden ayağa kalkıp "İzninizle lavaboya gideceğim."dedi. Elisanın babası ise  "Hızlı ol!" dedi ve Elisaya saçma bir davranış yapmaması için bakış attı.Elisa babasına baktıktan sonra lavaboya gitti.Çıktığında karşısında "Ateş "vardı.Elisa ,Ateşe neden burada anlamaya çalışır gibi bakıyordu.Ateş ise bunu anlayıp ;

-Ateş:Ben sana yardım etmek için geldim.

-Elisa:Nasıl yani?

-Ateş:Sen buraya zorla gelmedin mi?

-Elisa:Evet,peki sen nereden biliyorsun?

-Ateş:Benim odam senin odanın yanında.Bu yüzden  Babanla konuşmalarınızı duydum.

-Elisa:İyi de neden bana yardım ediyorsun ki?

-Ateş:Ben evlenmek istemiyorum.Bence sen de öyle düşünüyorsun.

-Elisa:Bana nasıl yardım edeceksin?

-Ateş:Akşam herkes yatınca seni isteğin yere götüreceğim.

-Elisa:Gerçekten mi! Çok teşekkür ederim .

-Ateş:O zaman akşam hazır ol.

-Elisa:Tamam.

-Elisa ve Ateş yemeğe gittiler.Yemeğe oturduklarında da babası annesinden bahsediyordu;

-(Elisanın babası)Bora:İşte Asel öldükten sonra şirkete çok gelmediğim için şirket battı.

-Şirketin sahibi:Bence beraber şirketi tekrar kurabiliriz. Hem bende seni daha yakından tanımış olurum.

-(Elisanın babası)Bora:Çok güzel olur.O zaman şerefine .(Bardakları tokuşturdular.)

-Elisa:Kutlamanızı bölmek istemem ama Baba sen annem ölünce eve hiç uğramadın hep şirketteydin.Yani şirketi batırmanın sebebi annem değil senin beceriksizliğin!

-Zeliha bu lafları söyledikten sonra ayağa kalktı ve odasına gitti.Bu laflar Ateşin hoşuna gitmişti,sırıttı.Ama Babasının hiç hoşuna gitmemişti ki sinirli bir şekilde ayağa  kalktı ve  " O zaman bu günlük yetsin."dedi.Ardından endişeli gözlerle Elisanın peşinden gitti.Elisa odasına gidip söylediklerinden memnun bir şekilde yatağa oturmuştu.Babası ise çok sinirliydi.Elisanın odasından  içeri girdi ve kapıyı kapattı;

-(Elisanın babası)Bora:Yemekte yaptığın saçmalık da neydi?

-Elisa:Niye? Gerçekleri söyledim.

-Elisanın babası  elini kaldırdı ve Elisaya sert bir tokat attı.Elisanın dudağı kanamıştı.Artık babasının bu el kaldırmalarından bıkmıştı.Elisanın gözü dönmüştü;

-Elisa:Sen ne kadar iğrenç bir insansın!Gerçekleri kaldıramıyorsun!

-(Elisanın babası)Bora:Asıl sen iğrenç birisin.Ben sana bu haraketlerine rağmen hala babalık yapıyorum.Ayrıca sen daha dün ormana kaçan ve orada kalmakta direten değil miydin?

-Elisa:Bu senin yüzündendi!

-(Elisanın babası)Bora:Sen iyice ileri gidiyorsun fakat ben yapacağımı biliyorum o çocukla bir haftaya  evleneceksin!

-Elisa:Bu mu senin babalığın? Eğer buysa hayata gördüğüm en kötü baba sensin!

-Elisanın Babası ,elini sıkı bir şekilde yumruk yapmıştı.Ve dayanamayıp onu havaya kaldırdı.Tam o anda biri o yumruğu tuttu.Bu Ateşti. Sesleri duyup gelmiş olmalıydı.Elisa ,babasına aşağılayıcı gözlerle baktı.Ateş ise sadece Elisanın babasının elini tutmakla yetindi.Babası da Ateşe baktıktan  sonra dışarı çıktı.Elisa ,Babası dışarı çıkınca ağlamaya başladı.Nedeni ise Babası asla yapmadığı bir şeyi yaptığı içindi.Elisaya vurmasıydı!Hem de hiç acımadan,hiç üzülmeden.Sanki Elisa onun kızı değildi.Elisa babasını bundan sonra  bir baba olarak değil düşman olarak görüyordu.Çünkü Babası artık ondan nefret ediyordu.Elisanın bu gerçekle yüzleşmesi onun çok ağırın gitmişti.Sonra Gözünden bir yaş daha geldi.Ateş,Elisanın yanına geldi ve;

-Ateş:Seni anlayabiliyorum.Benim de babam beni umursamaz.

-Elisa:Benim babam benden nefret ediyor ama.

-Ateş:Senden "Seni sokağa bırakabilecek kadar "nefret ediyor mu?

-Elisa,Ateşe baktı "kusura bakma seni de üzdüm"dedi.Ateş ise tebessüm ederek "sen beni kafana takma"dedi;

-Ateş:Hem bugün seni ormana götüreceğim.

-Elisa:Neden bana bu kadar iyi davranıyorsun.

-Ateş:Çünkü seni kardeşim gibi görüyorum.

-Elisa:O zaman ben de seni abim olarak görüyorum.

-Ateş:Peki.Bir saat sonra aşağıda ol küçük hanım.

-Elisa:Tamam abi.(gülümsedi.)

-Ateş dışarı çıktı ama aklı "abi"kelimesindeydi.İlk defa biri kendisine abi denmişti.Bu Ateşin aklını çok karıştırmıştı.Elisa ise abisinin yapmadığı görevi başka birinin yapmasından çok da mutlu olmasada,birilerin bu görevi üstlenmesinden hoşnut olmuştu.

-Elisa vakit kaybetmeden üstünü değiştirip ,çantasını hazırladı.Artık ormana ,annesinin emanetine,Taylana dönebilirdi.Elisa bunun verdiği heyacanla dışarı çıktı.Ateş siyah bir arabanın yanında bekliyordu.Elisa koşarak arabaya bindi.Ateş"artık gidebiliriz ".dedi.Ama karşı da bir adam vardı ve Elisaya bakıyordu.Bu adam "ELİSANIN BABASIYDI".Elisaya"Elisa arabadan in."diyordu.Ateş ise hiç beklemeden gaza bastı.Elisa,Ateşin hiç böyle bir hareket yapacağını düşünmemişti.Bu yüzden Ateşe baktı ardından konulmaya başladı;

-Elisa:Böyle bir şey yapman gerek yoktu.Şimdi benim yüzümden hepsi senin burnundan getirecek.

-Ateş:Abilik görevimi yapıyorum.(gülümsedi.)

-Elisa:Bu yaptığın iyilikleri asla unutmayacağım.

-Ateş:Umarım ormanda mutlu olursun küçük hanım.

-Elisa:Sayende olacağım.

-Ateş ve Elisa uzun süren yolculuk sonunda ormana varmıştı.Elisa Ateş'e son kez teşekkür etti.Ve arabadan indi.Ateş,Elisaya gülümsedi ve gaza basıp gitti.Elisa artık ormana gidebilirdi.Artık annesinin emanetine kavuşabilirdi.Ormanı o kadar çok özlemişti ki.Bir daha buradan gitmeyi düşünemezdi.En çok da Taylanı özlemişti Elisa.Bir yandan daTaylanın ne tepki vereceğini bilmiyordu.Eğer kızarsa kızmakta haklıydı.Ama Elisa şuna sadece onu tekrar görmek istiyordu.Onu daha fazla üzmek istemiyordu.Elisa koşarak ormandan içeri girdi.

-Tekrardan o güzel sessizlik Elisanın içini kapladı.Annesi tekrardan saçlarını okşadı Elisanın.Ve yine ağaçlar sağa sola sallandı.Elisa bir an önce Taylanı bulabilmek için koşamaya başladı.Elisa beş-on dakika sonra Taylanın kulübesine varmıştı.Taylan yerdeki kütüğün üstünde elinde bir baltayla oturuyordu.Yüzünde umutsuz bakışlar vardı.Sanki yaşamıyor gibi bakıyordu.Belli ki çok üzülmüştü.Elisa ,Taylanı daha fazla üzmeden ona seslendi.Elisa"Taylan!".Taylan Elisaya doğru baktı.Ve yüzünde bir gülümseme belirdi...