The Ruthless Ceo Is A Mafia Boss [COMPLETED] ALPHA ONE

CHAPTER 30: Letting you go is my hardest choice

YLLEZSTACY POV.

"Let's see Mr. Montessori" I said habang ikinasa ang baril ko na nakatutok sa ulo niya. Habang nakatutok naman ang baril nito sa dibdib ko kung saan ang puso ko.

Pero napangiti lang ito ng nakakakilabot. Malamig ang paningin nito sa akin. Pinasadahan pa ako nito ng tingin.

Walang nagpatinag sa aming dalawa. Walang gumalaw kahit nagkakagyera na ang paligid. Nakatitig lang ang malalamig nitong mga mata sa mga mata ko na pilit nilalaban ang titig niya.

His eyes, usually warm and inviting, were now cold and distant. I couldn't help but remember the love we once shared, even as I tried to steady my shaking hand.

"Zaldeo, do you remember when we promised to protect each other? To always be there for each other?" I said while my voice was shaking.

"Promises are meaningless now, Yllezstacy. Love is a luxury we can no longer afford." He said coldly.

Naramdaman ko ang pag-init ng sulok ng mga mata ko. Hindi narin magkamayaw ang mabilis na pagtibok ng puso ko at ang mapait na pakiramdam.

"I still love you, Zaldeo. I never stopped. But here we are, ready to end each other's lives." Usal ko habang namumuo na ang mga luha.

"Love won't save us now, Yllezstacy. It's survival of the fittest." He said emotionlessly.

Sa bawat katagang sinabi nito ay ramdam ko ang lamig. Ang walang paki-alam sa nararamdaman ko. Hindi ko na nakilala ang Zaldeong nasa harapan ko ngayon. Hindi na siya ang Zaldeo na minahal ko na minahal ako.

"Then let's end this, Zaldeo." Mahina kong usal habang nanginginig pa ang labi sa bawat katagang sinasabi.

"Yllezstacy, you always were the sentimental one. But sentimentality won't change the fact that one of us has to die." he said while there's a chiling smirk.

Para akong sinaksak ng ilang daang karayom. Hinihiling na sana isa lamang itong masamang bangungot. Napakagat ako ng labi dahil naramdaman ko ang luha sa pisngi ko. Pero hindi ko man lang nakitaan ng kahit na anong emosyon ang mga mata ni Zaldeo.

"If it has to be that way, then so be it. But remember, Zaldeo, even in death, my love for you will endure." Usal ko sa paraang mapanghamon.

"Your love? It was never love, Yllezstacy. It was nothing more than a pathetic infatuation. And now, it's nothing." He said mockingly.

"How can you say that, Zaldeo? We shared so many moments, so many memories." nanginginig ang buong katawan ko at sobra akong nasaktan sa sinabi nito.

"Those moments meant nothing to me, Yllezstacy. You were just a temporary distraction, a pawn in my game." he said cruelly.

Nanlalambot ang tuhod ko. Napupuno ang mga luha ko sa mga mata pero nanatili akong mapanghamon. Hinahanapan si Zaldeo ng isang emosyon na baka sakaling nagbibiro lang ito.

"I can't believe this. I gave you everything, my heart, my soul." I said in whisper while tears streaming down.

"And you were foolish to think I would ever reciprocate. Love is weakness, Yllezstacy. And weakness has no place in this world." he said coldly na ikinadurog ko ng husto.

"B-Bakit mo nagawa sa akin 'to?" I said. Ang mga masasakit na salitang sinabi ni Zaldeo sa akin ay nagpadurog ng husto sa puso ko. Gusto kong maupo sa lupa,  the weight of his betrayal crushing me.

Ang sakit na nararamdaman ko sa dibdib ko ay hindi ko kaya. Isang ala-ala ng kahapon kung saan masaya at mahal na mahal pa namin ang isa't isa na nawala na.