The Ruthless Ceo Is A Mafia Boss [COMPLETED] ALPHA ONE

CHAPTER 37: Paglayo

"BECAUSE I know you're healthy!" He said strongly.

"Sinong may sabi!" Sigaw ko. Nagulat ito dahil alam kung ngayon lang nito nakita ang galit na galit kong expression.

"Let's stop this fight, Stacey." He said seriously.

"Kung anim na buwan na lang ang buhay ng kakambal ko! Na pinilit ka pa ng sariling nanay ko na samahan siya, putangína niyo!"

"Yllezstacy" malamig na wika nito. Pero may nakita akong kalituhan sa mga mata nito.

Umiling ako, "Kung anim na buwan na lang siya Zaldeo. P-Paano naman ako na tatlong buwan na lang!" Sigaw ko at mabilis na tinanggal ang wig na soot ko at hinulog iyon sa sahig.

"What the fvck" usal ni Leon.

Habang parang natood si Zaldeo sa nakita at nalaman. Ramdam ko ang mga mabibigat na mga luhang nag-alpasan sa pisngi ko. Nagiging blurry si Zaldeo sa harapan ko.

Nanginginig ako pero mas lamang ang galit at panghihinayang? Nakita ko na napalunok ito at namumula ang mga mata habang tinitignan ang kabuuan ko ng mukha ko.

"N-No... This is just your prank, babe" anito at umiling, lumapit ito sa akin. "D-Diyan ka lang Zaldeo," nanghihina kong wika.

"B-Babe please... please nagbibiro ka lang diba?" Nasaktan ako nang nag-crack ang boses ni Zaldeo. Napatingin ito sa sahig kung nasaan ang wig ko. At umiling sabay tingin pabalik sa akin.

"A-Are you sick? Then ipapagamot kita, babe" anito at parang ako ang nasasaktan sa nakikitang sakit at pagsusumamo sa mga mata nito.

Napangiti ako ng mapait. Tears streamed down my face as I knelt on the floor, clutching my wig in my hands. I removed it, revealing my bald head. Tumayo ako at nanghihinang isinoot iyon.

Yvette, was being treated by the doctor. She had a severe illness that required immediate attention, and my boyfriend prioritized her over me. He had more time for her, leaving me feeling neglected and alone. I had hidden my own illness, not wanting to burden him further, but he had also hidden his constant visits to my sister from me.

There seemed to be no cure for the pain I felt, knowing that this leukemia was now in stage 4, and time was running out.

Napaiyak ako, " How could you do this to me? I thought we were supposed to be there for each other, through thick and thin."

Lumamlam ang mga mata ni Zaldeo,
"I never meant to hurt you, I swear. Yvette needed me, and I wanted to be there for her. But I love you too, more than anything. Pero y-yun pala ang pagkakamali ko sa pagtulong kay Yvette."

My voice trembling, "Kung mahal mo ako,  why did you hide your visits to her? Why did you make me feel like I was less important?"

Hindi ko na maintindihan ang nararamdaman ko ngayon. Naghahalo-halo na.

"Kung alam ko lang na may sakit ka, kung sinabi mo lang sana nung una palang, but fvck! Ang tanga! Tanga ko na hindi ko napansin iyon!" anito at nakita ko ang pagdaloy ng luha nito sa pisngi.

"Because I didn't want to burden you with my pain. I thought I could handle it alone. That's my mistake, m-may kasalanan din naman ako," napasigok ako, "Dahil hindi ko sinabi na may sakit ako noong una pa lang " I said at napakibot ang labi para pigilan ang hikbi. Kaya ako nasasaktan ngayon. Kung sinabi ko ba hindi mangyayari ito?

"A-Ayoko... Babe, ayokong iwan mo ako. " anito at nakalapit na sa akin, at niyakap ako. Pigil ko ang mapahagulhol sa bisig nito.
"I never meant to hurt you, please believe me. Yvette needed me, but I love you, I truly do."