Okulun başlamasının üstünden bir kac hafta gecmesine rağmen Zuhal okula alışamamış ve şehire bir türlü ısınamamıştı, ailesinden ilk defa ayrı kalmasıda şehri çekilmez bir yer haline getiriyordu.
Okul ve yurt arasında gecen haftalar ona birkac arkadaş kazandırmıştı ama soğuk ve sessiz yapısı dolayısıyla hiç bir erkek, ay parçası olan bu güzel kıza ilişememişti, onunda pek gözü yoktu zaten üniversitenin o renkli hayatına o da Gökalp gibi siyah beyaz bir yaşam seçmisti kendine.
Zuhal yeni bir güne uyanmıştı. Bugün o buz suretine bir tebessüm gelmisti sanki bir umut vardı içinde, sanki Allah ona bir seyler bahsedecekti .Hergünün aksine bakımına bugün fazla özenmiş ve okula doğru yol almıştı.
Bir kaç haftadır soğuyan havalar bugün kışın gelmesine inat eder gibi güllük gülistanlıktı. İktisat Fakültesi yine kalabalıklaşmış.Öğrencilerin bazıları dersi bekliyordu, bazıları dersten çıkıyordu, bahçede oturanlar kantinde sohbet edenler vardi.
Zuhal okulun kapısından girerken tüm gözler ondaydı yüzündeki ışıltıyı sakladı ve ince keman kaşlarını çattı.Sonra kimse bakmaya cesaret edemedi ama onun icinde farkli bir his vardı acaba noluyor bana diye kendi kendine düşündü, cevap bulamadı merdivenleri çıkıp sınıfına girdi ve ortadan 2.sıraya oturdu.Dersin başlamasına yarım saat vardı kızlarla bir kac konuşmadan sonra beklemeye başladı.Biraz zaman gectikten sonra öğrenciler sınıfa doluşmaya başladı.Zuhal dersin hocasının geldiğini düşündü ama arkadan gelen dikkat sesiyle irkildi ve bir genç kalabalıkların arasından çıkarak tahtanın önüne geldi.Arkadaşlar herkese merhaba size bir duyuru yapacağım diye başladı ve vaktinizi aldığım için özür dilerim diyerek bitirdi. Zuhal öyle bir dalmıştı ki gencin ne dediğini hiç anlamadı ama gencin görüntüsü gözünün önünden gitmedi.Sonra hoca geldi ders bitti,başka ders başka hoca derken gün bitti.Zühal yurda geldi acıkmıştı ama bir sey yiyemedi yatağına uzandı ve düşünmeye başladı bugün neden böyle hazırlandım, neden yüzüme tebessüm geldi,neden o genc konusurken dondum kaldım, acaba kim bu genc adam? Sert yüzlü, uzun boylu, sakalli bu genc kim? Sert bakışına rağmen o gözlerin masumiyetini bir tek ben mi gördüm acaba?
Zuhal son zamanlarda hergün aynı sekilde uyanıp hazırlanmaya başlamıştı, hergün ismini bile bilmediği genci görme umuduyla gidiyordu okula ama bir türlü göremiyordu, acaba hangi sınıfta diye sordu kendi kendine niye hiç rastlamiyorum okulda...
Aslında Zuhal bakmıyordu etrafına okula genci görme umuduyla geliyordu ama okulda pek gezmiyordu, kantine bile nadiren gidiyordu. En iyi arkadaşı olan Rumeysa, Zuhal'in kafasından bir seyler geçtiğini anladı ve onunla konusmaya karar verdi.Zuhal içine kapanık birisiydi onun ağzından laf almak çok zordu.Rumeysa bunu biliyordu ama yinede denemeyi seçti.
Rumeysa: Zuhal sende bir haller var hayırdır bir durum mu var?
Zuhal: Yoo, her zaman ki halim iste
Rumeysa: Söyle işte basbaya var iste bir şeyler, bana bak aşık felan mı oldun yoksa?
Zuhal: Saçma sapan konusma Rumeysa
Rumeysa'nın yüzünde ki tebessüm kayboldu ve birazda kırıldı aslında ama sorunları vardır diye üstelemedi.
Yeni bir gün yeni bir sabah daha başlamıştı. Zuhal bugün okula gitmeyi hiç istemiyordu, umudunu yitirmis gibiydi ama arkadaslarının zoruyla yine okulun yolunu tuttu.Okul uzun zaman sonra bu kadar sakindi ama yine Zuhal sağa sola bakmadan sınıfa çıktı ve dersi beklemeye başladı. İçeriye ince sesli bir kiz girdi ve ders iptal hoca bugün izinliymis dedi. Zuhal ve Rumeysa sınıftan çıktılar, Zuhal yurda gitmeyi düşünüyordu ama Rumeysa, biraz daha kalalım hem sanada iyi gelir kaç gündür hiç konuşmuyorsun dedi. Zuhal isteksiz bir sekilde kabul etti ve kantine oturdular. Zuhal, az kalmış umuduyla kantine göz gezdirdi ama genç adamı göremi tam umudu bitmisti ki kantinin penceresinden dışarıda duran genci gördü.Onu izlemeye başladı, sigara içiyordu genç adam kafasını kaldırmadan kimseyle göz teması kurmadan sigarasından nefes çekiyordu. Birkaç kişi geçerken selam veriyordu ona bazı kızlar genç adama bakıyorlardı ama o hiç birine bakmıyordu.Ortadan daha uzun boyu onu ince yapili gosteriyordu ama bakışlarından ürkerdi herkes bu genç Gökalp'ti ama Zühal onu tanimiyordu. Gökalp te Zühali bir türlü görmüyordu.
