(18+ Warning🔺🔺🔺🔺)
ရေချိုးခန်းထဲတွင် ရေပန်းအောက်ရပ်နေသောလူနှစ်ယောက်။ ရေအေးများကသူတို့ခန္ဓာကိုယ်တစ်လျောက်ဖြတ်သွားပေမယ့် သူတို့ရဲ့ စိတ်များက မအေးချမ်းနိုင်။ ဧကရာဇ်မင်းထင်ရဲ့လက်များက မဟာ့ရဲ့ခါးပေါ်တွင် ရစ်ပတ်ထားကာပုခုံးဖြူဖြူထက်တွင်လဲမေးဖျားကိုတင်ထားသေးသည်။ ဧကရာဇ် ဒီကောင်လေးရဲ့အသားရည်ကိုအားတိုင်းထိတွေ့ချင်သည်။ ဒါကိုသူကတော့အချစ်လို့မသတ်မှတ်ပေ။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ သူနှင့်ဒီကောင်လေးဟာ စာချုပ်တစ်ခုကြောင့်ပဲလေ။ တွေးနေရင်း ကောင်လေးရဲ့ညာဘက်လက်လေးကိုယူကာ ကြည့်လိုက်တော့ ကောင်လေးက အသာရုန်းထွက်သည်။ မကြည့်စေချင်သည့်သဘော....
"မွေးရာပါလား...."
ဧကရာဇ်မေးတော့ ကောင်လေးကခေါင်းငြိမ့်ကာပြန်ဖြေသည်။ ပြီးနောက် သူ့ဆီကနေပါရုန်းထွက်ကာ....
"ရေချိုးမယ်ဆိုချိုးလေ...ပြီးရင် ညစာပြင်ပေးပါ့မယ်..."
"မလိုဘူး....ဒီညဘာမှမစားဘူး....မင်းလဲမစားနဲ့တော့..."
"ဟင်...ဘာ...ဘာလို့...အင့်.."
မဟာစကားပြောနေရင်း ဧကရာဇ်ကခါးကိုဆွဲဖက်ပြီး မဟာ့လည်တိုင်ကို အနမ်းများကျဲနေသေးသည်။
"မင်းကိုဘဲစားချင်တာ...သိလား...ငါမင်းကိုဖျက်ဆီးပစ်ချင်နေပြီ..."
ပြောပြီး မဟာ့ရဲ့ ass ထဲဝင်လာသည့် ဧကရာဇ်ရဲ့ လက်ရှည်ရှည်တစ်ချောင်း။ မဟာနာကျင်သွားပေမယ့် အသံထွက်မည်စိုးတာကြောင့် အံကြိတ်ထားပေမယ့် မထိန်းချုပ်နိုင်။
"အင့်...ဖြေး..ဟ့..ဖြေးဖြေး..."
"ဒီလိုချဲ့ပေးမှ ကိုယ့်အကောင်နဲ့ ဆန့်မှာပေါ့...."
ဧကရာဇ်ပြောပြီး နောက်တစ်ချောင်ထပ်သွင်းလိုက်ပြီး ....ပြီးနောက် နောက်တစ်ချောင်း...ပြီးနောက်နောက်တစ်ချောင်း...အားလုံးပေါင်း လေးချောင်း။
"ဘယ်လောက်တောင်ထည့်ထားတာလဲ...ဟ့...အင့်..."
"လေးချောင်းလေ...ဒါတောင် မင်းနာရင်နာနေအုံးမှာ...စိတ်လျော့ထားလွမ်း....ကိုယ်ဖြေးဖြေးချင်းထည့်မှာမို့...."
