{ Unicode }
ဂျောင်ကုက စောင့်နေရန်ပြော၍သာ ဆော့ဂျင် စောင့်နေရပေမယ့် ငြိမ်ငြိမ်မထိုင်နိုင်ပဲ ထကာ အိမ်ရှေ့ပေါက်ဝအထိ လျှောက်သွားရင်း စိတ်လှုပ်ရှားနေမိတယ် ။
" ကလေးတွေပြန်ရောက်တော့မှာပါ အကိုရယ် စိတ်ဖြောင့်ဖြောင့်နဲ့ထိုင်ပါဦး...."
ယွန်းဂီ ကထိုင်နေရာကနေ ပြောတော့မှပဲ ဆော့ဂျင် ယွန်းဂီ ဘေးကခုံမှ သွားထိုင်နေမိတယ် ။
" ဒီကလေးတွေ ဘာတွေများ လျှောက်လုပ်နေကြလဲမသိဘူး...."
ယွန်းဂီကိုပြောသလိုလိုနှင့် ဆော့ဂျင် တစ်ယောက်တည်း ရေရွတ်နေခဲ့မိတယ် ။ ဂျောင်ကု က လွန်ခဲ့တဲ့ ၂ နာရီလောက်ကတည်းကပင် ဂျီမင်ကိုသွားခေါ်လာမယ်ဟုဆိုကာ ထွက်သွားခဲ့တယ်လေ ။
အခု အချိန်အထိ ပြန်မလာသေးတာကြောင့် ဆော့ဂျင် စိတ်ပူနေခဲ့မိတယ် ။ ဖုန်းဆက်တော့လည်းဖုန်းမကိုင်တာကြောင့် ပိုလို့ စိတ်ပူနေရတယ် ။
" ဟုတ်ပ အကိုရယ်... အခုခေတ်ကလေးတွေ ထိန်းရတာမလွယ်ပါဘူးနော်... ကိုယ်တိုင်ကလေးထိန်းရတော့မှပဲ ကျွန်တော်တို့တုန်းက အဖေတို့ ဘယ်လောက်စိတ်ညစ်ခဲ့ရမလဲဆိုတာ ကိုယ်ချင်းစာမိတယ်...."
ဆော့ဂျင် စိတ်ပူနေတာ ပျောက်လိုပျောက်ငြား ယွန်းဂီ စကားလမ်းကြောင်းလွှဲကာ ပြောနေခဲ့မိတယ် ။
" ဟုတ်တယ် ယွန်းဂီရယ်... တစ်ယောက်တည်း မွေးထားမိလို့ပဲ ထိန်းရတာ လူရောစိတ်ရောပင်ပန်းရတယ်.... ယွန်းဂီလည်းကိုယ့်လိုပဲဖြစ်ခဲ့မှာပဲနော် အဖေလိုရော အမေလိုရော စောင့်ရှောက်ရတာ..."
" အမှန်ပဲပေါ့ အကိုရယ်... အခုအရွယ်ရောက်လို့ သူ့ကိုယ်သူလေး ထိန်းသိမ်းတတ်လို့တော်သေးတယ်... ငယ်ငယ်ကတော့ အကုန်လိုက်ပူနေရတာပဲလေ... နေမကောင်းများဖြစ်မလား... ဘာများဖြစ်မလဲ အသေးစိတ်လိုက်ပူနေရတာ...."
အဖေတွေဖြစ်နေတော့လည်း ကိုယ့်အကြောင်းထပ် သားတွေရဲ့အကြောင်း ပြောရတာကို ပိုသဘောကျနေမိလေတယ် ။ သူတို့နှစ်ယောက်လုံးက single father ဖြစ်နေကြတာကြောင့် အတွေ့အကြုံတွေကအစ တူညီနေလေတယ် ။
VOCÊ ESTÁ LENDO
Mysterious Love Circle ( Completed )
Fanficကံကြမ္မာဆိုတာ သိပ်ကိုဆန်းကြယ်လွန်းလှတယ် တစ်ချိန်ကကိုယ်အချစ်ရဆုံးသူဟာ အမုန်းရဆုံးသူအဖြစ်ပြောင်းလဲသွားခဲ့သလို ဖြစ်ပြီးသား အတိတ်ဆိုးတွေဟာလည်း ပစ္စုပ္ပန်မှာတစ်ဖန်ပြန်လည် အသက်ဝင်လာတတ်လေသည်။ ကံၾကမၼာဆိုတာ သိပ္ကိုဆန္းၾကယ္လြန္းလွတယ္ တစ္ခ်ိန္ကကိုယ္အခ်စ္ရဆံုးသ...
