Coincidencia/ Kerem×İcardi

B-12

İyi okumalar 💙

Dün geceden sonra yarın ki antrenmana gitmedim. Okan hocayı arayıp kötü olduğumu ve rahatsızlandığımı söyledim.

Barışa da kısa bir mesaj çektim. Akşam buluşalım demiştim. O da tamam kanka demişti.
Şimdiyse evde kanepede iki büklüm uzanmıs, bacaklarımı karnıma çekmiş yatıyordum. Dün gece aklımdan çıkmıyordu.. dudaklarının tadını hâlâ alıyordum. Bir erkekle ilk kez öpüşmüştüm ve bu kişi de Mauro olmuştu. Sevgilimi bile öpemeyen ben dün nasıl da öpmüştüm hayret ediyordum... Ama bi yazarın sözü geliyordu aklıma aşk yapmam dedirteni yaptırır, olmaz diyen şeyleri oldurtan bir duygudur...

Ve evet kabul ediyorum.. Mauroya aşık olduğumu ve kimsede böyle hissetmediğimi anladım. Şunu da biliyorum maalesef ki, olurumuz yok.. sevgilimin arkadaşıyla olmak.. çok kötü.. hele ki bunu Altay öğrenirse nolurdu bilmiyorum. İçim pişmanlıkla yanarken bi tarafı da aşkla yanıyordu.

Yastığımı alıp sarıldım sıkıca. Gülüşünü, geceki sözlerini, temaslarını çıkaramıyor her defasında tekrar tekrar yaşıyordum. En kötüsü de onu tekrar deli gibi öpmek, hiç bırakmamak istiyordum. Gözümden akan yaşlara engel olamadım. Bu kadar boktan bir durumda kalacağımı hiç düşünmemiştim. Sevgilisini aldatan insanlardan iğrenirken yaptığım şey kendimden tiksindiriyordu...

•
Mauro'dan

"Mauro" okan hocanın bana seslenmesiyle kendime gelmiş, karşımdaki adama bakmıştım. Elini omzuma attı. "bir sıkıntı mı var oğlum. Dalgın görünüyorsun... Kaç kez seslendim sana" yavaşça yutkundum.

"İyiyim hocam.. uyuyamadım dün gece biraz kötüyüm"

"Eve gitmek istersen gidebilirsin.. dinlenirsin" kafamı olumsuzca salladım. Eve gidersem hiç susmayan düşüncelerim daha fazla kafamı meşgul edecekti.

"Yok hocam.. sağolun iyiyim" minnettar şekilde gülümsedim ona, o da karşılık verip gitti. Zaniyle çalışan barışın yanına gittim.

"Barış" seslenmemle bana döndü.

"Efendim kanka"

"Bir dakika gelir misin?" Bunu dememle ikiletmeden hemen geldi yanıma. Biraz uzaklaşınca ekipten, konuşmaya başladım. "Kerem'i aradım ama açan olmadı. Telefonu kapalı değil, meşgule de atmadı. Acaba onu sen arayabilir misin? İyi olduğundan emin olmak istiyorum" kaşlarını çattı.

"Aranızda bir şey mi oldu? Kavga mı ettiniz"

"Hayır.. karışık biraz. Sonra anlatırım. Arayabilir misin?"

"Zaten 10 dakika önce aradım. Konuştuk. Dinleniyormuş evde" burukça gülümsedim.

"Peki teşekkürler" gideceğim sırada omzuma elini attı.

"Kanka... Noldu bilmiyorum.. ama sıkma canını. Keremle siz ayrılmaz ikilisiniz. Elbet her şey düzelir" sıcak şekilde gülümseyip bu sözleri söylemesi beni iyi hissettirmişti.

"Sağol barış. Bunu duymak iyi geldi"

"Her zaman sarışın" göz kırpıp yerine geçti bende düşüncelerimle antrenman yapmaya devam ettim. Hani o geceden sonra herşey eskisi gibi olacaktı. Hadi sabah gelmedin.. telefonumu niye açmıyorsun ki? Tamam demesi kolaydı unutucaz dedik. Ama sonrasında normale de döneriz dedik o kadar.