Coincidencia/ Kerem×İcardi

B-15

İyi okumalar 🪽

Akşam olduğunda yavaştan toplanmaya başlamıştık. İlk giden ben olmuştum. Yani Galatasaraylı bir oyuncu olaraktan diyorum.
Yoksa Arda ve Ferdi benden önce oradaymış. Birlikte sohbet edip bizim takımdakilerin gelmesini bekledik. Yavaş yavaş gelmeye başlamışlardı. İlk Lucasla, Abdülkerim abi gelmişti. Sonra Ziyechle, Fernando abi. Nelsson Barış derken herkes gelmişti.

Mauro dışında. Herkes sohbet edip gülüşüyorken benim gözlerim kapıdaydı. Neden gelmedi ki? Baya geç kaldı. Neredeyse 1 saat geçmişti. Dizime dokunan elle kafamı sağa çevirdim. Abdülkerim abiydi.

"Mauro'yu mu bekliyorsun?" Kafamı salladım gülümseyip.

"Evet abi" Abdülkerim abi sağ sola bakındı. Sanki birşey diyecekmiş ama kimsenin duymaması lazımmış gibi bir hâli vardı. Bana döndü sonra..

"Sizin aranızda birşey mi var" gözlerim fırlayacak gibi açılmıştı.

"Ne alâka abi.. biz arkadaşız.. öyle birşey olur mu? Hem zaten benim sevgilim var. O da ayrılmış o kadar yani.. olur mu. Nerden çıktı ki b-" sözümü kesti. Çok saçmalamış ve kekelemiştim.

"Kerem. Anlamıyor muyum zannediyorsun abicim." Nefesimi verdim dışarı.

"Abi.." sustum. Ne diyecektim ki. Omzuma destek olurcasına vurdu. Kulağıma eğildi bu sefer.

"Yakışıyorsunuz" göz kırpıp geri çekildi. Bunu başkalarından duymak beni farklı hissettiriyordu. Daha güzel.. daha heyecan verici..

Önüme döndüm, utandığım için. Oysa bu halime güldü. Kapının çalma sesini duymamla hareketlendim.

"Ben bakarım" kapıyı açtığımda mavi gözleri aldım hedefime. Beyaz gömlek giymiş, kolları kıvırmış ve 4 düğmesi açıktı. Göğüs meydandaydı baya. Altında siyah pantolon ve kemer takmıştı. Saçları yapılı kısacası harikulade birşey duruyordu karşımda.

"Mauro... Nerde kaldın?" Sesim kısık çıkmıştı. Bu kadar harika birşey karşımdayken nasıl sesim çıkabilirdi ki.

"Uyuyakalmışım küçük adam.. ne o..
özledin mı beni yoksa?" Göz kırptı.

"Özledim.. hep özlüyorum" bu itirafı beklemediği belliydi. Bu yüzden kafasını eğip gülümsedi, sonrasında o güzel gözlerini bana dikti alttan alttan.

"Off off kimler gelmiş ya" Ferdi'nin sesiyle ona döndük ikimizde. Mauroyla el çakışıp sarıldılar. "Sen her geçen gün daha da mı yakışıklı oluyorsun.. sarı fırtına" gözlerimi devirdim. Neyse..

Mauro'dan

Sohbet edip gülüşüyorduk. Ferdiyle önceden tanışmıştık zaten, Altay sayesinde ve uzun zamandır da konuşmadık. Bu yüzden birbirimize anlatacağımız çok şey birikmişti.

"Ciddi misin? Sonra noldu" gülmeye devam ettik. Ani gelen bardak sesiyle sıçrayıp sese döndük.
Kerem bardağı sertçe masaya bırakmıştı.

"Pardon. Bir an sert bıraktım"

"Sıkıntı yok kanka istersen gel kafamda kır" diyen barışa gülümsedim.
Kafamı tekrar kereme çevirdiğimde bana dik dik bakıyordu. Barışın sorusuna bile bana bakarak cevaplamıştı.