LOVE IN İMPOSSİBLE _DAZATSU

" Benim Meleğim..." [ 1. KISIM]

(...)

At. Dazai-san nereye gidiyoruz?

Dz. Dediğim gibi Atsushi. Sürpriz...

Dazai biraz önce evdeyken bana hazırlanmamı, bir sürprizi olduğunu söylemişti. Ben üzerime beyaz bir kıyafet altıma siyah bir pantolon giyerken o da her zamanki gibi siyahlar içindeydi. ( Kısaca Atsushi'nin animedeki normal Dazai'nin de mafyaykenki kıyafetleri)

Geçen sefer yaşananlardan sonra şükürler olsun ki düzelmişti. Tekrar eskisi gibi hem kendini hem çevresini mutlu ediyordu.

Onu bu halde görmek beni de mutlu ediyordu ama ona karşı olan hislerimin henüz ne olduğunu bilmiyordum. Ölmeye kalkıştığı zaman gerçekten çok korkmuştum.

Ben böyle düşünürken araba durmuştu.

At. Geldik mi Dazai-san?

Dz. Evet Atsushi. Bak...

Bana parmağıyla dışarıyı işaret etmişti. Oraya baktığımda bir restoranın önünde durduğumuzu gördüm.

At. Yemek mi yicez?

Dz. Evet. Öğlen oldu ve bu sabah pek bir şey yemediğini gördüm. Eminim hoşuna gider.

Arabadan benden önce indi. Ben de kapımı açmaya çalıştım ama açılmadı. Çok sert kapanmıştı...
Dazai çıkmadığımı görünce gelip arabanın kapısını açtı ve bana elini uzattı. Başta tutmak istesem de sonra vazgeçtim.

At. Teşekkürler, ben hallederim.

Dz. Peki...

Ben de inince birlikte restorana girdik. Çok büyüktü ve lüks bir yere benziyordu. Masalardan birine oturduk ve Dazai gelen garsona menüden bir şey gösterip geri gönderdi. Ne söylemişti bilmiyorum ama gelene kadar sabredebilirdim.

Dz. Ee, beğendin mi Atsushi?

At. Evet, hoş bir yer ama biraz kalabalık gibi.

Dz. Böyle yerler böyle olur. Benim de çok hoşuma gitmiyor ama yıllardır şirket toplantılarına katılmaktan alıştım sanarım.

At. Anlıyorum...

Bu sırada garson siparişleri getirmişti. TANRIM! BU-

At. İNANMIYORUM BU CHAZUKE Mİ?
( 23_shinobu_simp_32 söylediğin için teşekkür ederim ♥️❤️)

Dz. Evet. Sevdiğini biliyorum.

At. Ama nasıl?

Dz. Meslek sırrı, boşver. Afiyet olsun.

Tanrım, bu benim en sevdiğim yemekti ve yemeyeli uzun zaman olmuştu. Dazai'nin bunu nerden öğrendiği umrumda değildi o an, sadece yemek istiyordum. Ama sonradan aklıma takıldı, acaba hakkımda başka neler biliyordu?

Bunu sonra sormaya karar verip yemeğe devam ettim. Yaklaşık yarım saat sonra yemeklerimiz bitmişti. Artık gideceğiz sanmıştım ama birden bir müzik sesi duyulmaya başlamıştı. Aynı anda diğer masadaki çiftler kalkıp dans etmeye başlamıştı. Kalkanlar erkek-kadın, erkek-erkek, kadın-kadın karışıktı.

At. Dazai-san ne oluyor?

Dz. Burada böyle Atsushi. Düzenli olarak belli saatlerde müzik çalar ve çiftler dans ederler. Sen de ister misin?

At. Şey... Bilemiyorum... Seninle en son dans ettiğimde iliklerime kadar ıslanmıştım.

Gülümsedi ama alay etmiyordu. Çok samimi bir gülümsemeydi bu...