MANTIKAM

GİRİŞ

16 Yıl Önce

Küçük kız sabırsızca babasının eve gelmesini bekliyordu odasında. Çunkü üvey annesi ona kötü davranıyordu ve bugün babasına annesini şikayet etmeye kararlıydı.

Kapının açılış sesi duyuldu, küçük kız bir umutla kapıya baktı. Gelen babasıydı, üvey annesi ona kapıyı acıyordu. Küçük kız yataktak fırlayarak babasının yanına gitti, babası küçük kızı görünce homurdandı.

Küçük kız babasına sevgili dolu sarılmıştı. Ama babası ve üvey annesi bu durumdan pek hoş sayılmazlardı. Küçük kız babasına sevgili dolu sarılmasından sonra başını kaldırarak babasına baktı.

Babası küçük kızı umursamayarak oturma odasına geçti. Küçük kız bunu aldırış etmeyerek babasının peşinden koşturdu. Babası kanepeye oturdunda kızda babasının yanına yerleşti.

Küçük kız babasına sabırsızca "Baba" demişti. babası kızına bakmayarak kaba bir ses tonuyla"Ne var" dedi. Küçük kız bu duruma alışkın olduğu için birşey dememişti.

Küçük kız derin bir nefes alarak. "Baba annem bana sen yokken çok kötü davranıyor, bana vuruyor, temizlik yaptırıyor. Lütfen onunla konuşur musun?" Diye sormuştu bir merakla.

Babası, bu duruma sinirlenmiş gibi. "Annen sana istediği herşeyi yapar böyle boş boş şeylerle kafamı doldurma şimdi ise odana defol" diyerek küçük kızı azarlamıştı.

Küçük kız korkmuş bir şekilde babasından uzaklaşarak odasına gitmişti. Küçük kız kapısını örtüp odada sessizce ağlamaya başlamıştı. Eğer ses çıkarırsa üvey annesinin ona kızcagini bildiği için sessizce ağlamaya başlamıştı.

Küçük kız odasında ağlarken, babası ve üvey annesi oturma odasında. Küçük kızı yurda vermeyi düşünüyorlardı ve üvey annesi babasını kandırmayı başarmıştı. Babası yarın küçük kızı. İzmir Kız çocuk yetiştirme yurduna verecekti.

Herşeyden habersiz. Odasından kalkan küçük kız, kapida bavulların çantaların olduğunu görünce. Annesinin evden gittini düşünüp sevinmişti. Mutfaktan babası çıkıp küçük kızına. "Eşyalarını al çıkıyoruz" dedinde kız bu sefer babası ile gittini düşünüyordu.

Kız babasını dinliyerek eşyalarını aldı ve kapıya çıktı. Küçük kız babasının peşinden eşyalarını sırtına almış gidiyorlardı.

Bir süre sonra küçük kız ile babası yetiştirme yurduna gelmişlerdi. Kız ilk baş buranın ne olduğunu anlamasada babasına olan güveni ile
Sorgulamadan devam etti yürümeye.

Küçük kız ve babası yurda girmiş. Müdürün odasındaydı. Küçük kız konuşmalara anlam veremesede odayı inceliyordu. Oda sade ve şıktı. Kız bunu çok beğendiği için ilerde ki çalışma odasını böyle dizecekti. Çünkü küçük kız öğretmen olmak istiyordu. Hemde matematik ve küçük kızın ölen annesine sözü vardı. Çok iyi bir öğretmen olma sözü vardı.

Küçük kız babası ayaklanmaya başlayınca kızda bir umutla oturduğu yerden kalktı. Müdür küçük kızın elinden tutarak gitmesine engel oldu babası müdürün odasından çoktan çıkmıştı. Küçük kız çaresizce "beni bırak gideceğim" diyerek çırpınıyordu. Ama hepsi boşadı. Çünkü o kız çocuğu artık oraya hapsedilmişti.

O küçük kız 11 yıl sonra 18 yaşına gelmiş öğretmenlik sınavlarına hazırlanıyordu. Bir yandanda Rusya'da yaşayan arkadaşı Zeynep Kılıç ile konuşuyordu. Her ikiside öğretmen olmak için sabırsız ve heyecanlıydı. Hemde çok yakın iki dostlardı.

Ben buglem Aksoy. Babamın bir kadın için kendi kızını yurda verdiği çocuğum. Yani bir zamanlar öyleydim. Artık kendi ayaklarımda durmayı öğrenmiş bir bireydim.

Artık herşey güzel olacaktı.

______________

Merhabalar.

Bu mantıkamın giriş bölümüdür.

Gelecek bölümlerde başrol erkek karakter ile buglem Aksoy karşılaşacak.

Ama pek iyi bir karşılaşma olmayacak.

Birdahaki bölüm görüşmek dileğiyle:)