MANTIKAM

2 BÖLÜM

Acısıda öldürmez

O günün berbatlıgı ile evime dönmüştüm. Zeynep her zaman ki gibi yatakta değilde koltuk'ta uyuya kalmıştı.

Zeynep'in uyanmayacagını bilerek onu uyandırmayıp odama geçmiştim. Ilk önce takılarımı çıkarmış sonrada pantolunu mu ve gömleğimi çıkarmış üzerime eşofman ve sweatshirt giyip odamdan çıkmıştım.

Salona döndümde Zeynepin birisi ile gülerek konuştunu görünce o vahşi abisidir büyük ihtimalle. Adam aklıma gelince bile yüzüm buruşuyor resmen.

Zeynep telefon konuşması bitince bir den çığlık atmıştı, korkarak "Noluyo be?" Demiştim ani bir şekilde. Zeynep ise hala gülüp etrafında dönüyordu.

"Zeynep noluyor Allah aşkına" diyerek isyanımı başlatmıştım. Zeynep yerinde durdunda bir anda bağırarak, "Eren ile buluşcaz" demişti. Sanırım beynim ters dönmüştü. Eren? Zeynep? Harbimi?

Zeynep apar topar odasına koşmuştu. Ah bu zavallı aşıkla. Hayır bu hayatta aşk kadar saçma birşey yoktu'ki? Ne var şu aşkta anlayamadım. Okulda öğrenciler bile anlıyor ben anlayamadım yahu!

Allah'ım bir günümde sakin geçmezki!

Bir yarım saat sonra Zeynep hazırlanıp artık salonda ikimizde oturup erenin aramasını bekliyorduk. Eren zeyneple çok önemli birşey konuşmak istediğini ben aradımda kapıya in demişti. Zeynep yüzünde en doğal olan düğün makyajı ve günlük yaptığı gelin topuzu ile karşımda mini elbisesiyle  karşımda direkleniyordu.

Evet salonda iki koltuk 4 de sandalye olmasına rağmen o ayakta direk gibi duruyordu.

Ve o beklenen an gelmişti, Eren Zeynep'i aramıştı ve Zeynep telefonu direk açıp geliyorum dedikten sonra telefonu Allah katına atar gibi atıp evden çıkmıştı. Umarım o topuklu ile düşmezsin Zeynepcim.

Ben evde heyecandan beklerken Zeynep ve Eren hala dışarda uzun uzun konuşmalarına devam ediyordu. Konuşan taraf tabiki Eren'di dinleyen ise Zeynep'ti.

Ben Zeynep ile Ereni izlerken Zeynep'in telefonu bir anda çalmaya başlamıştı. Kim arıyorduki? Hemen camdan ayrılıp masada ki telefona bakmıştım. Arıyan vahşi bey'di. Araya araya bu saati buldu arkadaş.

Çalar çalar susar diyerekten cevap vermemiştim. Ama vahşi bey durur mu?? Resmen inadına arıyordu sanki! 23 kere aradıktan sonra cevap vermeye karar verip telefonu açmıştım.

Ben daha cevap vermemişken o borazan sesi ile "NERDESIN SEN!?" sözü ile açtım için tüm küfürleri kendime ediyordum.

Korkumu yenip çok kısık bir sesle "Ben Buglem" diye bilmiştim sadece. Vahşi bey sesimi duyunca susmuştu.

"Seni aramadım" diyerek egolunu tekrar konuşturmuştu.

"Beni arayamazsınız zaten telefon numaram yok çünkü" diyerek kendimi savunmuştum.

"Istesem bulurum merak etme" bak bak haraketlere bak! Sanki Mafya Allah'ım!

"Tabi tabi, neyse Ömer bey Zeynep şuan duşta oyüzden ben baktım telefonuna o duştan çıktıktan sonra ben söylerim" diyerek konuşmayı bitirmeye çalışmıştım her zaman ki gibi.

"Tamam şuanda vere bilirsin?" Diyen Ömer vahşi ile telefonda bakışıyordum.

"Ne demek şuanda vere bilirim? Kız duşta diyorum?!"  Allah'ın delisi  ile bir gün daha!