MANTIKAM

13 BÖLÜM

Kanlar, savaşlarla ibadet eder.

Korkudan gözlerimi ve kulaklarımı ani bir şekilde kapatmıştım. Ömer? O iyi midi? Silah patlamıştı!

Gözlerimi açtımda, Ömer silahi tutmuş adamın ayağına tekme atında, diğeri Ömer'e silah çekmişti. Tam sıkacakken, arkasından gelen Eren adamın boğazından tutup yere çekmişti.

Ben korku ile, Zeynep'i alıp lavoba'ya götürüp kapıyı kitlemiştim. Zeynep ağlamaya başlayınca, ona sarılıp sakin olmayı çalışmıştım. Ama elimde değildi, ister istemez bende ağlamak istiyordum. Ömer'i merak ediyordum.

Gidiyordum, uçsuz bucaksız bir yere. Yanımda tek istedim şey huzur ve sakinlikti. Ama nerde?

Bir kaç dakika sonra lavabonun kapısı çalınca susmuştuk. Cevap vermemiştik, bir az daha çalınca Eren, "Benim, Eren" dedinde derin bir nefes alıp, kapıyı açmıştım. Zeynep Eren'e sarılınca, ben koşarak oda'ya girmiştim. Ömer yoktu?

Neredeydi! Kapı açık olunca, koşarak dışarı çıkmıştım. Sokağa çıkınca, Ömer'in arabasının yanında birisi ile telefonda konuştuğunu görmüştüm.

Dayanamayıp, yanına gitmiştim. Yanına gidince gözlerim onu süzmüştü. Hiç bir yerinde birşey yoktu, Ömer bana bakınca utanıp gözlerimi kaçırmıştım. Ömer boyuma göre eğilip,  "Korkmuş gibisiniz?" Dedinde sinirimi alamayıp gülmüştüm.

Ömer'e bakıp, "Yok ne korkması! Alışkınım zaten!" Dedimde Ömer gür bir kahkaha atınca daha çok gülmüştüm. Ömer ben gülünce beni kendine çekip sarılmıştı. Onun soğuk bedeni, benim için çok sıcaktı.

Ömer, kollarını belime dolayıp yüzünü boynuma gömmüştü. Vücudumda olan tüm korkular, teker teker akıp gitmişti. Artık içimde sadece huzur vardı.

Ömer'le yaklaşık bir yarım saat öyle kalınca, artık birbirimizden ayrılıp beraber eve doğru yürümüştük. Ömer kapının açık olduğunu görünce bana bakmıştı. "Sen mi açtın?" Dedinde, kafamı hayır şekilde sallamıştım. "Ben kapatıp inmiştim. Bir çilingir çağıralım" dedinde onu onaylamıştım.

Eve girince, oda da zeynep'le Eren'i görmüştük. Ömer Eren'in yanına oturup, bende Zeynep'in yanına oturmuştum.

Ömer, Boğazını temizleyip. "Evinize koruma gelicek" dedinde ben merakla, "Evin içinde? Tanımadım birisi ile rahat edemeyiz ki biz?" Dedimde Zeynep beni onaylayıp destek vermişti, "Buglem haklı abi. Istemem ben evde tanımadık birini" demişti.

Eren, "o zaman apartmanın önünde olur" dedinde bu sefer Zeynep, "Ama insanlar rahatsız olur?" Dedinde Ömer bağırarak "Gizli koyarız o zaman! Ne abartınız lan?!" Dedinde Zeynep'te bende susmuştuk.

Eren ve Zeynep'i evde bırakıp, Ege'yi alıp markette gitmek için dışarı çıkmıştık. Ömer suskun bir şekilde sadece arabayı sürüyordu. Ömer eve gelince, arabanın arka koltuğuna uzanıp birşey aldıktan sonra aldığı şeyi bana uzatmıştı.

Uzattığı şey telefonumdu, telefonu mu yaptırmıştı. Gülümseyip, "Teşşekur ederim" dedimde telefonu alıp ona bakmıştım. Arabadan inip eve gidiyordu.

Telefonum eskisinden dahada iyi olmuştu. Yep yenidi, telefonumu açınca poyraz'dan bir sürü mesaj olduğunu görmüştüm. Sonra dönmek için bakmamıştım.

Ömer kucağında Ege ile gelince, arabadan inip ona kapıyı açmıştım. Ömer'e kapıyı açınca Ömer Ege'yi koltuğa yerleştirip kapıyı örtmüştu tekrar. Evin kapısına bakınca evden bir tane kadının çıktığını görmüştüm.