love impulses | tk

2'1

İlk görüş günü

"Uzun bir süre yokum anne."

"İki yıl bebeğim. Sadece iki yıl..."

"Taehyung...o ne yapıyor?"

"Sensizliğe dayanmaya çalışıyor. Perişan halde. Her gün içip geliyor. Senin odanda uyuyor."

"Bir mektup yazsam ona verebilir misin?"

"Veririm bebeğim."

Görüş saatinin bittiğine dair ses yükseldiğinde sessizce yerimden kalkıp anneme sarıldım. Yanağından süzülen göz yaşını sildikten sonra ondan ayrıldım.

Özlem...

Hiç tatmadığım bu duygu şimdilerde kalbimi parçalıyordu. Taehyung mahkeme gününe kadar yanıma uğramamıştı. Mahkeme günü cezamın az olacağını söyleyip yüzüme bile bakmadan yanımdan gitmişti.

İkinci görüş günü

Yine gelmemişti. Hâlâ içmeye devam edip kör kütük sarhoşken benim yatağıma uzanıyormuş. Saatlerce annemin dizine uzanıp ağlarken beni ne kadar sevdiğini anlatıyormuş.

Ben de koğuşumdan edindiğim arkadaşıma onu anlatıyordum. Travmalarımdan tut hayat hikayeme kadar hepsini ona anlatmıştım. Buradakiler travmamı bildiği için bana temkinli yaklaşıyordu.

Yan masadaki Soobin'e baktım. Gülümseyerek anneme selam verdi. Görüş saati bittiğinde yerimizden kalkıp beraber içeri adımladık. Anneme Taehyung'a yazdığım mektubu vermiştim. Onun okumasını umuyordum. Fakat okumayacağını düşünüyordu bir tarafım.

Üçüncü görüş günü

Taehyung mektubuma cevap yazmıştı. Odama geçtiğimde Soobin'i çağırıp yanımda olmasını söyledim. Onun görüşüne sürekli sevgilisi geliyordu. Ben...haftalardır onun gelmesi için anneme yalvarıyordum.

Elimdeki kağıdı yavaşça açıp okumaya başladım.

Güzel sevgilim...

Seni özlüyorum. Kalbim her geçen gün daha da parçalanıyor. Senin özleminle yanıp tutuşurken yanına gelemiyorum. Bu halimi görmeni hiç istemiyorum. Her gün fotoğraflarına bakıp iç çekiyorum. Bize bunu yaşatan hayat gerçekten gittikçe zorlaşıyor. Kollarımın arasından bir anda çekilmişsin meğer. Haberim bile olmadan neleri görmüş o güzel gözlerin. Orada havalar nasıl? Arkadaş edinebildin mi? Eğer sana kötü davranan olursa benim bebeğim olduğunu söyle tamam mı?
Güzel gözlerinden öpüyorum sevgilim. Bir gün yanına gelmeye çalışacağım. Ayaklarım bana engel olsa bile bunu başaracağım.

Görüşürüz.

Zarfın içinden ikimizin fotoğrafı çıkmıştı. Askeriyedeyken General Min'in çektiği fotoğraftı. Üzerimde Taehyung'un çeketi vardı. O bana bakıp gülümserken ben kameraya bakıyordum.

"Sizin fotoğrafınız mı? Bakabilir miyim?"

Fotoğrafı ona uzattığımda dikkatlice incelerken bir anda bağırdı.

"Sevgilin Teğmen Kim Taehyung mu?!"

Dördüncü görüş günü

Taehyung'a cevap olarak yazdığım mektubu anneme verdim.  Boynumdan hiçbir zaman çıkarmadığım kolyemi de koymuştum zarfın içine. Bu kez annem elime bir şey tıkıştırdı.

"Taehyung'un künyesi. Bulduğunda sana vermek istediğini söyledi."

"Gelmeyecek mi?"

"Bilmiyorum bebeğim. Hâlâ toparlanmış değil."