love impulses | tk

2'2 (f)

> Kim Taehyung

"Sana dediğimi yap. Şartlı tahliye için gerekli her şey hazır."

Elimdeki dosyayı uzattığımda başını eğerek alıp odadan çıktı. Choi ailesinin yaptığı tüm pisliklerini teker teker öğrenip Jungkook'un cezasını hafifletmiştim. Birkaç saat sonra şartlı tahliye alacaktı ve benim onu karşılamam gerekiyordu.

Işlerimin bittiğinden emin olduğumda dosyalarımı toplayıp bilgisayarımı kapadım. Yavaş adımlarla odamdan çıkıp kapımı kilitledim. Üniformalarla gitmem pek doğru olmayacaktı bunu biliyordum ama üstümü değiştirecek vaktim yoktu. Önce bayan Jeon'u alıp sonra hapishaneye gidip sevgilimi alacaktım. Güzel bir akşam yemeğinden sonra onu kendi evime götürecektim.

Tabi bu sadece benim aklımdan geçenlerdi.

🍾

"Sen bayağı erken gelmişsin."

"Biraz heyecanlandım."

"Küçül de cebime gir."

"Hemen."

İkimizde gülmeye başladığımızda başımı sallayıp önüme döndüm. Bu hallerini cidden fazlasıyla özlemiştim.

"Hapishaneden çıkınca bir garip geldi. Geri gitme imkanım var mı?"

"Hayır. Sonsuza kadar yanımda olmak şartıyla çıktın." dedim sahte bir sinirle. Bana gülümseyerek bakıyordu.

"Bakma öyle yola odaklanmam gerekiyor."

"Nasıl bakıyorum ki?"

"Aşkımdan ölecekmiş gibi."

"Ölmesem olmaz mı? Daha uzun süre yaşasak. Birlikte..."

"O zaman sigarayı bırak."

"Sen de içiyorsun!"

Dudaklarını büzüp bana arkasını döndüğünde ona bakıp gülümsedim. Bir elim bacağındayken elimi itti.

"Neydi bu?"

"Trip."

"Evde yapsan olmaz mı?"

"Olmaz. Evde sürekli sarılıp öpeceğim."

"Her zaman yapabilirsin."

Utanmaya başladığı kızaram yanaklarından belli olurken gülmemeye çalışarak önüme döndüm.

____

Saat gecenin beşiydi ve biz hâlâ karanlık salonda birbirimize sarılarak oturuyorduk.

"Şimdi ne yapacağız?" dedi birden.

Ne yapacağız? Kaldığımız yerden devam edip daha mutlu olmalı mıyız?

"Kaldığımız yerden...hiç ayrılmamışız gibi devam edece-"

Aniden kucağıma oturup dudaklarıma kapanmıştı.
Öyle sert davranıyordu ki karşımdaki cidden Jungkook mu diye düşünmeden edemiyordum.

"En son ne olduğunu hatırlıyor musun? Sen...ben...arabanda..."

Unutmak mümkün bile değil. Aklımda dolaşan o dakika için saatlerce banyoda kendimi tatmin edişim...

Bu defa dudaklarımızı birleştiren ben oldum. Pozisyonumuzu değiştirdiğimde o altımaydı. Tüm vücudumuz gereksiz kumaş parçaları arasından birbirine temas ediyordu.

"Her zerresine tapabileceğim bir bedene sahipsin."

"Bu sefer sınırlar yok sevgilim..."