It's a bar chord for Liam Ramirez whether Leo Quintero's shift from hater to fan is genuine or conceals darker motives─hard to play, so he simply goes along with it.
A-Side: from rival bands in high school, Liam as a newfound vocalist of the reignin...
WARNING: This chapter contains mature content with explicit language which may not be suitable for very young readers.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
TANGHALI nang magising ako at tadtad ng messages mula kay Bob. Iba't ibang klase ng long messages pero pare-pareho lang ng thought, that he felt sorry about last time and he's inviting me na lumabas kaming dalawa dahil Valentine's Day.
Naligo ako at nagbihis ng damit matapos akong mag-reply sa mga messages niya at sabihing pupunta ako. Napagkasunduan naming sa mall na lang kami magkita. Simple lang ang suot ko halos parang hindi naman ako mukhang makikipag-date. I'm just swearing my plain black over sized shirt and then ripped blue jeans. Hindi ako nakasuot ng sapatos kundi naka-Crocs lang ako.
Nakasuot ako ng face mask na itim para hindi ako makilala agad kung may makakita man sa'kin. May dala rin akong black cap if ever may nakita akong kakilala na talagang makikilala ako kahit naka-mask. You know, I'm not that openly gay so the best thing I could ever do was to master my skills when it comes to hiding my gender and keeping my relationship discreet as much as I could.
After ages, narating ko ang mall na maraming tao gaya ng inaasahan. Patungo ako sa fourth floor kung saan nandoon si Bob, kanina pa naghihintay sa'kin mga almost two hours na. Napangiti ako nang mapadaan sa McDonald's at naalala ko kagabi ang pag-treat sa'kin ni Leo. I really appreciated that at talagang he did his best para kausapin ko siya. Nakalimutan kong nagtatampo ako dahil lagi na lang akong out of place sa kanila ni Grace tuwing practice ng band.
Kung hindi 'yong mag-jowa ang kasama ko, ako ang third wheel o 'yong anak ni Sir Richard na hindi naman madaldal, non-chalant pa. Mayamaya nasa fourth floor na ako, hindi ako nag-escalator or elevator, naghagdan ako para mawala 'yong antok ko.
Sinalubong ako ng yakap ni Bob, inabot niya sa'kin ang box na may lamang regalo, of course Valentine's ngayon. Nag-sorry ako kasi wala akong nabili man lang na kahit anong gift for him. Okay lang daw 'yon, sabi niya. Upang makabawi kahit papaano sa pagiging walang kwentang boyfriend ko, ako na ang nagbayad ng tickets namin, pati popcorns and drinks. Siya na rin ang pinapili ko ng gusto niyang movie na panoorin.
Matapos mailugar sa tama ang lahat, pumasok na kami sa loob ng sinehan, madilim at ang big screen lang ang tumanglaw sa daraanan naming espasyo. Ang sabi niya ay sa pinakalikod raw kami maupo at walang gaanong tao roon. Sumunod na lang ako sa kanya.
Umandar ang oras, minuto or hindi ko alam kung gaano na ba katagal pero mukhang kalahati na ang napapanood namin. Sa kalagitnaan ng movie na hindi ko nga rin maintindihan kung ano'ng nangyayari dahil ka-chat ko lang si Leo at ang band mates. Siyempre, hindi ko pinapakita o pinapabasa kay Bob dahil malamang sa malamang ay magalit siya.
Later again I felt him place his hand on my thigh, slowly stroking and stimulating until he was opening my zipper. When he got my pants down, he made my cock hard by rubbing it softly then palming it roughly, down and up.
He knelt down in front of me and freely licked the tip of my cock without fear of being caught in this treacherous place. I just let him do his blowjob for me and I just ate popcorn while he was enjoying my dick and balls.
While he was kissing me, I continued to chat in our band's group chat until Leo sent me a direct message. He sent a funny video from TikTok and I couldn't stop laughing while watching it.
Pero napalitan nang sigaw at sakit ang pagtawa ko nang kagatin ni Bob ang titi ko. Sobrang diin at halos bumaon talaga ang ngipin niya. Napasigaw ako sa sakit at minura ko siya.
"You're not even paying attention to what we're doing!" he exclaimed, delivering a sharp slap to my thigh. It stung like hell, irritating!
"Damn it, why would you bite? It hurts bitch! Fucking hurts! And we're in a cinema, not some sleazy motel! You know what, Bob, let's just break up!" I blurted out in anger and pain, finally letting out the words I'd been holding back for so long.
"Love, wait. Anong maghiwalay?" Tumayo siya sa harapan ko dahilan upang matabingan niya ang big screen. Nanginginig ang boses, gulat na gulat sa sinabi ko't pakuwari'y namumuo na ang mga luha sa gilid ng kanyang mga mata.
Tumayo rin ako at tinabig siya dahilan para magkaroon ako nang daraanan. Inulit ko ang sinabi ko't pinaintindi sa kanya ang ibig kong iparating. "Break, Bob! We're breaking up. You're not my boyfriend. I'm not your boyfriend. Anymore! Break up! Do you get it?"
"Why? Is it because of that fucking... Leo!?" he asked, his voice trembling and I already expected that was the first thing that came to his mind.
Speechless. I just swallowed hard.
"O, bakit hindi ka makasagot?" aniya't lumapit sa'kin. Sana nga alam ko 'yong sagot Bob, kaso hindi!
Sinalubong ko siya nang buong tapang at humakbang din palapit sa kanya, "NO! DAHIL TO SA'YO. DAHIL SA'KIN. DAHIL SA'TIN! HINDI NA AKO MASAYA. WALA AKONG MARAMDAMAN SA'TING DALAWA." Sinabi kong hindi siguro kami ang para sa isa't isa. Ilang beses ko na siyang nasaktan at kami ay laging nagkakasakitan naman talaga. May mahahanap siyang better sa'kin. Lahat ng mga hindi ko masabi, ngayon ko lang nailabas lahat sa kanya.
Sinara ko ang aking zipper nang makarinig ng samu't saring sitsit at tunog nang pagpapatahimik sa kaingayan namin bago ako nagpaalam sa kanya nang maayos, sa mahinang lakas ng boses nang hindi makaabala sa mga nanonood. Sinabihan ko siyang 'wag nang sumunod sa'kin o magmakaawa pa.
He's already crying nang tumalikod ako at naglakad palayo. Ang naririnig ko lang ay ang pangalan kong sinisigaw niya habang umiiyak, nagmamakaawa na huwag ko siyang iwan.
Naririnig ko naman ang mga hikbi, panaghoy at iyak niyang nagmamakaawang huwag ko siyang iwan pero mistulang nabingi ako dahil sa sariling desisyon ng mga paa kong patuloy na lang naglakad palayo hanggang sa hindi ko na namalayang nasa labas na pala ako ng mall.
Napatingin ako sa kamay ko, hawak ko 'yong gift niya sa'kin. Hindi ko alam kung anong naisip ko kung bakit ko pa 'yon naisipang buksan. Sa loob noon ay may love letter, maraming chocolates, may watch, necklace at ring. Kinuha ko ang love letter at binasa ko ang sinulat niya, sinubukan kong intindihin at ramdamin pero wala talaga. Nilukot ko 'yon at tinapon sa pinakamalapit na basurahan.
Naglakad ako patungo sa kalsada upang mag-abang nang paparahin at masasakyan na taxi or bus. May lumapit sa'king matanda, sakto nanglilimos siya. Ibinigay ko na lang sa kaniya ang gift sa'kin ni Bob. Malaking box 'yon siguradong mabubusog siya sa chocolates or 'yong mga anak niya. Pwede niya ring ibenta ang relo, kwintas or ring na nando'n. Bahala na siya kung ano'ng gusto niyang gawin do'n, hindi ko 'yon kailangan.
Kumaway ako sa paparating na bus na nakita ko pero nagulat ako nang may humintong lalaking nakasakay sa motor sa tapat ko. Nang itaas niya ang takip ng helmet niya, bumusina pa nang sunod-sunod at nang matingnan kong maigi ang motor niyang sinasakyan ay nakilala ko na kung sino agad.
