Yokuşlar Ve Yok Oluşlar

Bölüm 11:Bora'nın Hikayesi

"Diyelim ki ben narkozu alıp o ameliyat masasına yattım, ya güvendiğim o kişinin eli iğne iplik yerine neştere uzanırsa? Benim yaralarım şuan yetiyor zaten kendime, daha fazlasını sırtımda taşıyamam"

Can ağlayınca onu kaldırıp yüzünü yıkamaya götürdüm, o erkekler tuvaletine girince ben de ellerimi yıkamaya kızlar tuvaletine doğru yöneldim

İçeri girdiğimde yerde oturan Zeynep'i gördüm ilk, sonra da bileğinden sızan kanları

"Zeynep! Ne yaptın?" Ağlamaklı gözlerle bana bakıyordu

"Yapmak zorundaydım Ayla, Bora'ya gitmemin tek yolu buydu"

"Zeynep sen iyi değilsin, seni yalnız bırakmamalıydık!"

"Evet iyi değilim, ama Bora'ya kavuştuğumda olacağım"

"Yardım edin, birileri buraya gelsin!"

Zeynep'in yanına çöküp bileğine baktım, neyse ki çok derin değildi kesik, ama çok fazla kan akıyordu yine de

Okul formasını olan gömleğin kolunu yırtıp bileğine tampon yapmaya başladım

O sırada yanımıza diğerleri geldi

İnci dışındaki kızlar Zeynep'le konuşmaya çalışıyordu, İnci ne mi yapıyordu? Ağlıyordu, Zeynep'i o halde görünce yere çöküp ağlamaya başlamıştı

"Kan durmuyor, başka bir şey yapmamız gerek"

Cevap Bulut'tan geldi

"Dikiş atılması gerek"

"İyi de kim atacak? Gerekli malzemeleri de nereden bulacağız?" Ece haklıydı, nasıl olacaktı?

İnci o sırada ağlamayı bıraktı ve kızaran gözleri ile bize baktı

"B-ben yapabilirim, malzemeleri de depoda bulabiliriz"

Hepimiz şaşırarak İnci'ye baktık

"Emin misin yapabileceğinden?"

Başını kararlı bir şekilde salladı

Neden bilmiyorum ama sanırım aramızdaki en mantıklı kararlar veren Akay olduğu için sorar gözlerle ona baktım

Kaşlarını çatmıştı ve bir şeyler düşünüyordu

İyi de bizim düşünmeye zamanımız yoktu ki

Yanına yaklaşıp kulağına fısıldadım, "Başka çaremiz yok, denemeliyiz"

Düşüncelerinden sıyrılıp irkildi ve bana döndü

Birkaç saniyenin ardından başını salladı

"O zaman ben de depoya gidiyorum, malzemelere bakmaya"

"Ben de geleyim, yardımcı olurum"

Bana bakmadı bile, hala çok dalgındı

Ne olmuştu acaba? Ben neyi kaçırmıştım gözden

Çok hızlı gidiyordu ve benim yetişmem için koşmam gerekiyordu ona neredeyse

Hızlıca depoya girdik ve rafları, çekmeceleri araştırmaya başladık

Az sonra Akay elinde iğne, iplik vb. şeylerle bana döndü

"Hadi, acele gidelim"

Başımla onayladım ve hızlıca kızlar tuvaletine geri döndük

İnci'ye malzemeleri verdik, onu ilk defa bu kadar soğukkanlı görüyordum

"İnci, eminsin değil mi? Bak Zeynep'e başka bir zarar daha vermeyelim kaza ile"