Bölüm 12: Maskeler düşüyor

15 4 10
                                    

Bugün 4 Temmuz, sadece Güneş'in Dünya'ya değil, Ay'ın da kendi Işığına en uzak olduğu tarih...

Akay'ın Ayla'ya en uzak olduğu tarih

4 Temmuz, beni bitirmişti...

Uyuyamıyordum, o telefon nasıl İnci'nin olabilirdi...

İnci yapmış olabilir miydi gerçekten?

Şuan gece yarısı olmalıydı, ve ben kimse uyanmadan önce çözmeliydim bu işi

Peki Akay'a güvenebilir miyim?

Ona güvenmeyi o kadar çok istiyorum ki

Ama korkuyorum işte, zarar görmekten korkuyorum

Kafamdan bu düşünceleri atarak ayağa kalktım, bu gece her şey halledilmeliydi

Akay'a doğru ilerledim ve elimi yavaşça cebine uzattım

Soğuk hava deposunun anahtarına ihtiyacım vardı

Elimi cebine geçirip anahtarı tam yakaladım derken bileğimi tutan elini fark ettim

Her şey çok hızlı gelişti, Akay gözleri kapalıyken bileğimi ters çevirip büktü ve beni kendine doğru çekti

Anahtar yere düşüp ses çıkardı

Üstüne düşmüştüm

Bileğimin acısı ile tam bağırarakken ağzıma kapanan elini hissettim

Gözlerimi iyice açıp olanları idrak etmeye çalıştım

O sırada Akay da gözlerini açıp bana baktı, sanırım benim olduğumu şimdi anlıyordu

"Ayla manyak mısın kızım ya, gecenin köründe elinin cebimde ne işi var?"

"Soğuk hava deposunun anahtarını alacaktım"

Bileğimi tutuyordum hala acısı geçmemişti

O sırada bakışlarını bileğime indirdi ve yaptığı şeyi fark etti

Bileğimi alıp bakmaya başladı

O sırada ben de hala üstünde olduğumu fark edip aceleyle bileğimi ellerinden çekip üstünden kalktım

Ve üstümü düzelttim

Akay da ayağa kalkıp, anahtarı yerden aldı

"Beraber gideceğiz o zaman"

Başımı salladım

Sınıftan çıkıp en alt kata indik

"Burayı zaten incelemiştik?"

"Evet ama tekrar bakalım, bu gece her şey açığa çıksın istiyorum"

Başını salladı

Demir kapıyı açarken çıkan ses kulağımı tırmaladı

İçeriye girip Y'nin öldürdüğü cesetlere baktım teker teker

Sonra Zehra'nın cesedinin yanına eğildim ve incelemeye başladım

Görünürde bir şey yok gibiydi

Her yeri kan içindeydi

Sonra kolundaki yazı dikkatimi çekti

"Akay, buraya bakman lazım!"

Hızlıca yanıma geldi ve Zehra'nın kolunu tutup kendisine yaklaştırdı

Yokuşlar Ve Yok Oluşlar Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin