Part 4 (U)

22 5 3
                                    

    ငါကွာ ဘာထဖြစ်တာတုန်း။အရင် ကိုယ့်ကို ပန်းသေပြီထင်ပြီး ဆရာဝန်မျိုးစုံ၊ဆေးနည်းပေါင်းစုံနဲ့စမ်းသပ်ကြည့်ပြီးပြီ။ အခုက ဒီနေ့မှမြင်ဖူးတဲ့ဖြူသေးက်ို ကြည့်ပြီး သူဘာဖြစ်သွားရတာလည်း။အခုလည်းကြာနေပြီ အခုထိမပြီးသေးဘူး။

       ”ဟာ့…အာ့…ရှီး”

       ကားမှတ်တိုင်က ပုံရိပ်လေး ကငါ့က်ို ဟာ့ ပြီးပြီ မြန်တာ အခုနက ဒီလောက်လုပ်နေတာကို။ငါ့မမကိုတောင် ဘယ်လိုပြစ်မှားမှား ဘာမှမဖြစ်လာဘူး သူ့အကြောင်းတွေးမှ ဖြစ်ရတယ်လို့။

        ”ဟိုကောင်ကလည်းကြာလိုက်တာကွာ သွားတာနာရီဝက် လောက်ရှိပြီ”

        ”မင်းကလည်းကြာပါစေ”

     မင်းသွေးဟိုကောင့်က်ိုစွေကြ​ည့်လိုက်သည်။ငယ်ငယ်ထဲကလည်ပင်းဖက်ပေါင်းလာပြီးသူ့အလိုကျလိုက်ပေးခဲ့တဲ့ငါ့ကျမမြင်ဘူး။ဒီနေ့မှတွေ့တဲ့သူအတွက်နဲ့ဖြစ်ပျက်နေလိုက်တာ။

        ”လာပါပြီမင်းမျှော်နေတဲ့ကောင်၊မျက်စိအောက်က ပျောက်မခံနိုင်အောင်ဖြစ်နေတာ”
       
       မင်းသွေး ဒီကောင်နဲ့ရန်မဖြစ်ချင်လို့ဘာမှ​ပြောမနေတော့

        ”မင်းသွေး မင်းကဘာလို့အရှေ့ယောက်နေတာလည်း”

        ”ရှိုင်းထက်က ကောင်းထက်ယံနဲ့ထိုင်ချင်လို့တဲ့”

          မင်းခန့်သိလိုက်ပါပြီ ဒီကောင်မင်းသွေးက ဟိုသကောင့်သား ဘာပြောပြောတခွန်းဆို တစ်ခွန်းငယ်ငယ်ထဲက လိုက်လျောလာတာ။ဒါက်ိုဟိုကောင်မသိတာလား၊မသိချင်ယောင်ဆောင်ထားတာလားမသိ။

         ”ကောင်းထက်ယံ အရှေ့လာထိုင်”

          ”မရဘူးမင်းခန့် ငါနဲ့ပဲအနောက်မှာထ်ိုင်ပါစေ”

       ”ကိုရ်ှိုင်းထက် ကျွန်တော်အရှေ့မှာပဲထိုင်လ်ိုက်မယ်”

      မင်းခန့်ကရှိုင်းထက်ကို ဘယ်လိုလည်းဆိုတဲ့သဘောဖြင့်ကြည့်လိုက်သည်။

      ထက်အရှေ့မှာလာထိုင်တော့ မင်းခန့်က

      ”ထိုင်လေ ဘာကြောင်ကြည့်နေတာလည်း”

အမှတ်မထင်ချစ်ခြင်းWhere stories live. Discover now