TÖRE'NİN ESİRi |BERDEL| (ARA VERİLDİ)

BÖLÜM 12

Azad'ın bir hışımla ayağa kalkmasıyla hepimiz ayağa kalktık ne olduğunu soracakken azad'ın gözlerinden çıkan adeta ateşi gördüm.

"Oğlum ne oldu"

Azad telefonu kapattığinda bağırarak konuştu "kiymislar baba emire kiymislar kuzenime kiymislar kardeşime kiymislar sabah bize gelmek için evden çıkmışlar yolda saldırı olmuş emir ve Kübra ağır yaralı güneş iyiymiş ama ağlıyormuş hastaneye gitmemiz lazım"

"Ne nasıl tamam hadi hemen gidelim"

Herkes hızla arabalara bindi ben ve azad birlikte gidiyorduk azada baktığımda elleri direksiyonu tutmaktan beyazlamıştı adeta viteste olan elini tuttum destek olmak istercesine "onalara birşey olmayacak"

"Olmayacak değil mı olmayacak"

"Evet olmayacak" burukça tebessüm ettim onlara birşey olmasına izin vermeyecektim doktordum ben girebilirdik ameliyata hızlı bir şekilde hastaneye geldiğimizde hep birlikte arabalardan indik.

İçeri girdiğimizde azad'ın halası Hüsniye hanım feryad ediyordu "yavrularım nasıl kıydılar size koruyamadım ben bu çocuğun yüzüne nasıl bakacağım " hemen yanlarına gittik halasını teselli ettim bir süre sonra ameliyathaneye giden hemşireyi gördüğümde hemen yanına gittim.

"Bende ameliyata gireceğim doktorum bende hemde bu hastanenin doktoruyum"

"Olmaz helin hocam "

"Lütfen bir kerim hoca ile konuşayım izin vermezse çıkarım zaten"

"Tamam"

Hemşire önden içeri girdiğinde bende diğerlerine döndüm azad'ın koluna halası Hüsniye hanım konuştu "helin kızım kurtarın onları nolursun ben bu sabinin yüzüne bakamam"

"Elimizden geleni yapacağız ama ben ameliyata dahil olmayabilirim izin vermeyebilirler yani eğer dahil olursam dışarı çıkmam zaten "dedim

"Peki tamam hadi çabuk git"dedi azad hızlıca ameliyathaneye girdim gerekli kıyafetleri giyip ameliyathaneye girdim.

"Kerim hocam bende ameliyata dahil olmak istiyorum izniniz var mı?"

"Olmaz sen hasta yakinisin"

"Hocam lütfen çok dikkatli olacağım"

"Peki o zaman ama çok dikkatli olacaksın"

"Tamam hocam"

Dışarısı

Helin içeri girli yarım saatten fazla olmuştu buda demektiki ameliyata dahil olabildi herkes endişe içinde bekliyordu Hüsniye hanım bayılmıştı azad'ın işe gözleri ağlamaktan kızarmıştı nasıl yaparlar dedi benim kardeşime nasıl kıyarlar.

Ama oda onlara kıyacaktı bu işin ardında herkim varsa soyunu sopunu kurulacaktı yaşatmayacaktı bunun için çalışmaya başlamıştı bile selim heryanı didik didik arıyordu.

Bulduğu an bir tanede o sıkacaktı Selim'in abisiydi emir en az azad kadar hakkı vardı üstünde bir gün olsun kendi kardeşlerinden ayirmamislardi ikiside anneleri annesi babaları babası olmuştu bir gün olsun yetimliğini öksüzlüğünü hissetirmemişlerdi.

Selimin babası o daha 3 yaşındayken vefat etmişti ardından annesi onu terk etmişti oda sokağa düşmüştü birgün azad ve emir eve giderken bulmuşlardı onu daha 8 yaşında küçük bir çocukmuş azad gitmiş babasıyla konuşmuş babası hemen kabul etmiş.

Hüsniye hanım ve eşi ne kadar nüfuslarına geçirmek isteselerde ahmet ağa izin vermemiş kendi nüfusuna almış büyütmüş okutmuş.