Sonsuz Sevda

17. BÖLÜM

Keyifli okumalar dilerim herkese lütfen vote ve yorum yapmayı unutmayın ❤️ hepinize kucak dolusu sevgiler gönderiyorum balımlar 🥰😍

İNSTAGRAM : #SESSİZKİZ563

Karan alp Akay...

Kollarımın arasında atan küçük kalp, ben ona sahip değildim ama o benim kalbime sahipti. Keşke şuan hızlı atan kalbimin sesini duysa, duysa ve birazda olsa ona olan aşkımı anlasa. Kadem kollarımın arasından çıktı ve buğulu yeşil gözleri ile bana baktı " teşekkür ederim Karan sen olmasaydın ben şuan belki de" elimi kaldırıp susturdum çünkü eğer biraz daha konuşur ise ağlayacaktı " sorun değil Kadem ben sana dedim her zaman yanındayım diye" Kadem konuşmak yerine başını sallamakla yetindi.

Bir süre konuşmadık ne o ne ben Begüm ve İkizler begümün arabası ile gittiği için sokakta sadece mekandan duyulan müzik sesi ve yoldan geçen köpeklerin nefes alış verişleri duyuluyordu. Kademin
" Karan" demesi üzere bakışlarımı yerden çektim ve ona baktım,

" dinliyorum" dediğimde Kadem derin bir nefes alıp " babamın durumuna bir çözüm yok değil mi?" bu sorunun bir gün geleceğini biliyordum ama bu kadar erken değil. Gelse bile ne cevap vereceğimi bilmiyordum zaten, o yüzden sadece başımı sallamakla yetindim

Kadem ağlamamak için çenesini sıktığını biliyordum çünkü çenesi titriyordu " ne yani şimdi babam beni annemi unutacak mı?" dedi sanki gerçek olmaması için fısıldayarak. Gözünden bir damla yaş aktığın da hızla onu kollarımın arasına çektim ve sımsıkı sarıldım onun ağlaması bile yeteri kadar canımı sıkıyordu ve kalbimi delip geçiyordu.

Kadem minik kollarını belime doladığın da daha sıkı sarıldım ona. Çünkü bu kadın benim yaşamım dı, geçmişim di, geleceğim di hayatım dı, hem yaşamım, hemde ölümümdü, hem ondan kurtulmak için kaçtığım, hemde kurtuluşumdu kısacası Kadem benim hayatım dı.
" Karan babam beni unutucak ben buna nasıl dayana bilirim " diye mırıldandı.

Şuan tek isteğim onun ağlamaması ama mümkün değildi biliyorum ağlayacaktı, istemsizce benimde yanağımdan bir damla yaş düştüğün de hızla elim ile sildim. Kadem " Karan neden, neden böyle bir hastalık var neden sevdiklerimiz bizi unutmak zorunda bu hastalık yüzünden" dediğinde kollarımın arasından çıktı ve dolu gözleri ile bana baktı

" Karan babam kaçıncı evrede 6. Mı
5. Mi" diye sordu, derin bir nefes aldım gerçekler dedim gerçekler Karan ne kadar can yaksada mecbur söylemek zorundaydım
" 5. Ve 6. Evre gibi gözüküyor ama başka bir doktora dosyasını gönderdim o zaman daha net anlaşılır" Kadem ağlamaya başladığın da yaklaşıp elimi yanağına koydum ve baş parmağım ile göz yaşlarını sildim " ağlama baban için elimden ne geliyorsa yapacağım Kadem, gerekir ise bütün herşeyi mi satarım eğer en ufak bir ihtimal var ise ama sen yeter ki ağlama " Kadem ilk defa gülümsedi göz yaşlarının arasında
" teşekkür ederim Karan yanımda olduğun için bana arkadaş olduğun için "

Evet Kadem arkadaşınım senin için öyleyim ama benim duygularım senin arkadaşlıktan daha fazla ve Kadem bir gün beni Red edersin diye sana aşkımı söyleyemecek kadar da korkak bir adamım...

Göz yaşlarını silip" gidelim mi eve artık merak etmişlerdir " dediğinde başımı salladım, Kadem gülümseyip arabaya yöneldi ve yolcu kapısını açıp yerine oturdu. Bende daha fazla beklemeyip şoför tarafına dolanıp kapımı açıp oturdum, kapımı kapatıp emniyet kemerimi taktım ve motoru çalıştırdım sonra da mekanın olduğu sokaktan hızla ayrıldık.

                          🥺🥺

Karan yanımda olmasaydı babamın ileri derece de alzheimer olduğunu öğrendiğim de asla atlatamazdım, karana ilk anlattığım da emin misin diye sorduğu soruda bile içimden emin değilim babam beni, annemi sevdiklerini unutmaz demek istedim ama öyle değildi, o gece annem ile babam konuşur iken annemin " Kadem bunu kaldıramaz asla sana ne kadar düşkün biliyorsun" dediğinde babamın sözü bir kez olsun aklımdan çıkmadı " Kadem çok güçlü bir kız ama onu düştüğün de yerden kaldıracak birine ihtiyaçı var oda Karan ama gel gör ki Karan ile pek evlenmeye sıcak bakmadı" demiş sonra da anneme " bu hayatta sizi, kızımı unutmadan tek bir şey istiyorum kızımın mutluluğunu görmek dahası yuvasını kurduğunu görmek çünkü eğer ben onu bir gün unutur ve hatırlamaz isem karana sığınsın isterim çünkü bu hayatta karandan başka kimse Kademi düştüğü yerden kaldıramaz " demişti.