Keyifli okumalar dilerim herkese lütfen vote ve yorum yapmayı unutmayınız 🙃🙂
BÖLÜM ŞARKIMIZ : GESİ BAĞLARI
💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕
Karan kapıya son kez vurup " açın lütfen açın, kardeşim için" diye bağırdı, samet ise bilinci yarı ayık yarı baygın bir şekilde " abi" dediğinde Karan hızla arkasını döndü ve Samete baktı, Sametin başı önüne düşmüştü ama bilinci sanki yok gibiydi.
Karan kapıdan uzaklaşıp Sametin yanına geldi ve önüne diz çöküp eli ile çenesinden tuttu ve başını kaldırdı. Yüzü bembeyaz olmuştu, dudakları ise morarmıştı
" kardeşim, uyuma sakın Samet" Sametin başını salladı " sakın bak Samet sakın kardeşim" dediğinde samet zar zor olsada ağırlaşmış göz kapaklarını araladı, Karan Sametin uyanması ile istemsizce gülümsedi hayla uyanıktı.
Samet abisine bakıp " abi" dediğinde Karan " söyle aslanım" dedi. Samet çenesinin titremesini bastırmaya çalışsa da beceremedim ve artık soğuktan kendinden bağımsız çenesi titriyordu.
" uyumak sorun değil abi de, uyuduktan sonra olanlar sorun" dediğinde Karan " düşünme bunu sen şimdi, bilincini açık tutmaya çalış" derin bir nefes aldı, artık onun çenesi de soğuktan kendinden bağımsız titriyordu.
" bak başka bir şey den bahsedelim" Karan bir süre düşündü, aklına gelen gülümseme ile " mesela bana yaptığınız yaramazlıklar dan bahsedelim ne dersin" Samet zorda olsa gülümsedi " onlar bile yalan olmak üzere abi" dediğinde Karan
" ne yalan olmak üzere oğlum, siz daha çok uğraşacaksınız benim ile değil mi?" dedikten sonra gülümsedi
Samet ise burukça gülümsedikten sonra " abi, beni üzen şey başka" dediğinde Karan " neymiş seni üzen söyle bakayım" Samet derin bir nefes alıp verdikten sonra başını duvara yasladı. Karan Sametin o hali ile yere oturdu.
Samet tavana bakıp gülümsedi " en çok zoruma giden, bize bir şey olsa da umursamayacak bir ailen olmadan" demesi üzere Karan " ne diyorsun lan sen, hiç bir şey olmayacak bize sana" dedi. Ama içten içe onunda umudu kalmamıştı kaç saat olmuştu buzhanedelerdi, Karan ile Sameti buzhanedeye kapattıklarında Karanla sameti zorla ellerini kollarını tutup tahir gözlerinin önünde dövmüşlerdi.
Karan Tahiri kurtarmak için ne kadar çırpınsada başaramamıştı.
Şimdi ise saatlerce buzhanede kapalılardı ve artık giderek bedenleri soğumaya başlamıştı.
Karan üzerinde ki ceketini çıkardı ve Sametin üzerine örttü, üşümesini biraz da olsa durdura bilmek düşüncesi ile. Samet abisinin hareketi ile oturduğu yerde dikleşti ve şaşkın gözler ile karana baktı " abi neden böyle bir şeyi yaptın" diye sordu. Karan güldü ve Sametin şaşkın bakışlarını umursamazdan gelip Sametin yanına oturdu ve sırtını duvara yasladı.
Samet ise üzerinden ceketi çekeceği sırada Karan ondan önce davrandı ve ceketi üzerinden çekmesine engel oldu " kalsın üzerinde" dedi kesin bir ses tonu ile. Samet abisinin kararlığı ile cekete daha sıkı sarıldı. Karan ise başını duvara dayadı ve Kademi düşündü.
Yıllar sonra kavuşmuştu sevdiği kadına, belki Kadem onu severek evlenmemiş olabilir Di ama kısa zamanda Kadem onu sevmişti, üstelik hastalığına rağmen. Gerçi artık hasta da değil Di, Kadem hayatına tekrar girdiği günden beridir artık eski Karan değildi aksine bambaşka bir karandı. Şimdi ki Karan sevdiği kadın için herşeyi yapardı, gerekir ise kendi canından bile vazgeçerdi.
Karan Sametin "abi" demesi üzere bakışlarını ona çevirdi, bilinci hayla gidip geliyordu ama çoğu zaman ayık kalmaya çalışıyordu. " Abim" dedi Karan en içten bir şekilde.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sonsuz Sevda
De Todo" Ben onu ilk gördüğüm de gözlerinden tanıdım ama o beni tanımadı" " söylesene seven kalbim bir sana mı fazla geldi. neden şimdi gerçekleri öğrendiğin için bana öyle bakıyorsun" " herkesin hastalık dediği adam bana umut oldu bir dokunuşu ile hayat...
